Παντού ακούω τη σιωπή

Στη λιτανεία των κυμάτων,

στη μέρα που σβήνει στης νύχτας τη διαδοχή.

Παντού ακούω τη σιωπή.
Στη γη που περιγράφει τον ήλιο

Και στων άστρων την επαγρύπνηση.

Παντού ακούω τη σιωπή.

Στ' ακατάχτητα βουνά που καταχτούν το φως

Στη σκιά που απλώνεται και τρικυμίζει.

Παντού ακούω τη σιωπή.

Πίσω απ' τις φωνές των ανθρώπων,

μπρος από κάθε θόρυβο.

Παντού με ακούει μια σιωπή.

Παντού με προσμένει μια σιωπή.

Μια ατέλειωτα απλωμένη σιωπή

το τέλος κι η αρχή της σιωπής μου.

Τα 7 βήματα της απόρριψης

Άσχημο πράγμα η απόρριψη. Πείτε το «εγωισμό», πείτε το «αδικία» ή απλά «κακό timing», το θέμα είναι ότι σε κανέναν δεν αρέσει να μην…αρέσει. Ωστόσο, το «χαστούκι» αυτό μπορεί να ξυπνήσει και τον πιο αδαή. Απ’ την άλλη πλευρά πάλι η απόρριψη, κάποια στιγμή, είναι απαραίτητη (αν το φιλοσοφήσει κανείς), γιατί μας βοηθά να παραμένουμε ρεαλιστές και να εκτιμούμε την έγκριση, όταν έρθει βέβαια.

Επειδή όμως, το γνωστό «σουηδικό» μοντέλο της απόλυτης ευγένειας και του τύπου «δεν πειράζει, όλα καλά» θέλει πολύ (μα πάρα πολλή δουλειά, αφήστε που είναι σχεδόν απαγορευτικό για το μεσογειακό ταμπεραμέντο, όσο και αν προσπαθήσει κάποιος) ας πάμε σε κάτι πιο ρεαλιστικό: πώς αντιμετωπίζουμε την απόρριψη;

Μύθοι και προκαταλήψεις

Στην ερώτηση: «Πονάει η απόρριψη;», η απάντηση είναι δεδομένη: φυσικά, ειδικά εφόσον πρόκειται για ερωτική σχέση. Οι λόγοι είναι δύο κυρίως: 1ον) επειδή σας απορρίπτει κάποιος που εσείς θέλετε, αλλά τελικά δε μπορείτε να έχετε και 2ον) επειδή πληγώνεται ο εγωισμός σας.

Πολυλογία κι Επιπολαιότητα

Η καθημερινή πολυλογία μας έχει συνηθίσει στην επιπολαιότητα. Μιλάμε περισσότερο για συναισθηματικούς λόγους και με κάποια προσδοκία και όχι για να εξασφαλίσουμε τη λύση, τη γνώση, τη συνέπεια και τη συνεννόηση. Δεν διαθέτουμε τον απαραίτητο χρόνο για να στοχαζόμαστε και να καταγράφουμε τις σκέψεις μας, δεν ανατρέχουμε στις πηγές και στα βιβλία,

...προσπερνάμε όσα δεν θυμόμαστε ή δεν μας βολεύουν, μετά το πέρας της επίσημης εκπαίδευσης σταματάμε να διαβάζουμε βιβλία, δεν συζητάμε με μορφωμένους ανθρώπους ή εποικοδομητικά με τους φίλους μας, αρκούμαστε στις εντυπώσεις και σκεφτόμαστε πως θα περάσουμε το μήνυμα που μας εξυπηρετεί.

Web & Mobile TV: Στο μυαλό των marketers

Τι πιστεύουν άραγε οι έλληνες marketers για τη συγκεκριμένη αγορά και ποιες είναι μερικές από τις σημαντικότερες διεθνείς τάσεις στη Web & Mobile TV;

Η μέρα ήταν κουραστική και, παρότι ήταν νωρίς, δύσκολα κρατιόμουν ξύπνιος. Έτσι, το πήρα απόφαση, σηκώθηκα από τον καναπέ και σύρθηκα προς το κρεβάτι. Ήταν πιο μαλακό από ποτέ. Σκεπάστηκα και ο Μορφέας ήταν έτοιμος να αναλάβει δράση, όμως άκουσα τον χαρακτηριστικό ήχο.

Ήταν το smartphone που με ειδοποιούσε ότι είχε έρθει e-mail. Εργασιομανής γαρ, αν και τα μάτια μου έκλειναν, έριξα μια γρήγορη ματιά. Αμάν! Ήταν από τον Dave Bedwood, Ιδρυτή της περίφημης Lean Mean Fighting Machine, ο οποίος μου έγραψε ότι θα συμμετάσχει στο Athens Creativity Conference ’12. Γρήγορα του απάντησα και αφού ανταλλάξαμε μερικά e-mails ακόμα, πλέον είχα ξυπνήσει για τα καλά. Τι έκανα λοιπόν;

Δεν γερνάμε όλοι με τον ίδιο τρόπο.

Οι άνθρωποι, επειδή όλοι ανεξαίρετα γερνάνε και γίνονται όλο και πιο αδύναμοι, ώσπου τελικά να πεθάνουν, νομίζουν ότι αυτό είναι ένας καθολικός νόμος στη φύση και ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει γύρω τους με όλα τα άλλα είδη του πλανήτη. Όμως μια νέα μεγάλη διεθνής επιστημονική έρευνα έρχεται να καταρρίψει αυτήν τη λανθασμένη εντύπωση, δείχνοντας ότι το φαινόμενο της γήρανσης εμφανίζει μια αναπάντεχα μεγάλη ποικιλία.

Οι ερευνητές από τη Δανία, τη Γερμανία, την Ολλανδία και την Αυστραλία, με επικεφαλής τον καθηγητή εξελικτικής βιολογίας Όουεν Τζόουνς του πανεπιστημίου της Νότιας Δανίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", μελέτησαν συγκριτικά το φαινόμενο της γήρανσης σε μια μεγάλη γκάμα ειδών (θηλαστικά, σπονδυλωτά, ασπόνδυλα, φυτά, φύκη, μύκητες κ.α.).

Το βασικό -και μάλλον απρόσμενο- συμπέρασμα είναι ότι δεν εξασθενούν όλα τα ζώα καθώς γερνάνε (όπως συμβαίνει στον άνθρωπο, σε αρκετά άλλα θηλαστικά και στα πουλιά), ούτε αυξάνεται σε όλα η πιθανότητά τους να πεθάνουν από γηρατειά (θα πεθάνουν μεν, αλλά από άλλη αιτία, πχ θα γίνουν τροφή άλλου ζώου, θα καταστραφούν από μια φυσική καταστροφή κ.α.).

Ξέρετε πόσο κραγιόν τρώτε;

Το κραγιόν είναι ένα από τα αγαπημένα καλλυντικά των γυναικών. Σε όλες τις γυναικείες τσάντες υπάρχει πάντα ένα κραγιόν ή ένα lip-gloss για ώρα... ανάγκης. Που καταλήγει όμως το γυαλιστερό χρώμα των χειλιών και πόσο επικίνδυνο είναι για την υγεία.

Σύμφωνα με το οnmed.gr μελέτες έχουν δείξει ότι κάποια κραγιόν περιέχουν έως και οκτώ μέταλλα. Τα περισσότερα περιέχουν ίχνη μολύβδου ο οποίος, όμως, σύμφωνα με τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων δεν αποτελεί άμεσο κίνδυνο για την υγεία.

Πάντως, διαχρονικά οι δερματολόγοι εκφράζουν την ανησυχία τους για τις παρενέργειες των κραγιόν και για το λόγο αυτό συστύνουν στις γυναίκες να αποφεύγουν την επαναλαμβανόμενη χρήση κατά τη διάρκεια της ημέρας. Κάθε γυναίκα τρώει σε όλη της τη ζωή... 2,5 με 4 κιλά κραγιόν.

Πάει να πει πως τότε είχαν κινητή τηλεφωνία

Ένας Έλληνας και ένας Αιγύπτιος συζητούσαν για τον πολιτισμό τους:
- "Εμείς έχουμε τις πυραμίδες."
- "Κι εμείς έχουμε την Ακρόπολη."

- "Εμείς σκάψαμε κάτω από τις πυραμίδες και βρήκαμε καλώδια."
- "Και τι μ` αυτό;"
- "Πάει να πει πως τότε υπήρχαν τηλέφωνα!"

- "Κι εμείς σκάψαμε κάτω από την Ακρόπολη και δεν βρήκαμε τίποτα."
- "Και τι με αυτό;"
- "Πάει να πει πως τότε είχαν κινητή τηλεφωνία!"

Όχι άλλο ποιηταριό. Φτάνει πια αυτό το χάλι!

Μπορώ να αναφέρω αναρίθμητα ονόματα νέων ελλήνων "ποιητών" και "λογοτεχνών" τους οποίους έχει τύχει να ακούσω και εκ του σύνεγγυς σε "ποιητικές βραδιές" όπου μάλιστα παρευρίσκονται και αρκετοί επώνυμοι. Αλλά δεν έχει νόημα. Εκείνο που μετρά εν προκειμένω είναι η ουσία: Η νεοελληνική λογοτεχνία εδώ και αρκετά χρόνια βρίσκεται σε εξευτελιστικό επίπεδο.

Παρακολουθώ στενά τη νεοελληνική λογοτεχνία τα τελευταία 10 χρόνια, από τότε δηλαδή που ξεκίνησα να αποκτώ τη φιλολογική μου ιδιότητα. Η ποίηση του Καβάφη, του Ελύτη, του Γκάτσου, του Εγγονόπουλου και τόσων άλλων με έκαναν να διαλέξω και να σπουδάσω τη γλώσσα που μου κληροδότησαν εκείνοι, οι ποιητές.

Καθώς περνούν τα χρόνια θαρρείς πως στέρεψε το πηγάδι της αισθητικής και το ένα σκουπίδι δημοσιεύεται μετά το άλλο. Όποιος έχει χρήματα, εκδίδει με δικά του έξοδα την "ποιητική" του συλλογή και την στέλνει συστημένη σε ένα σωρό κόσμο. Και να'σου χρηματοδοτεί εκδηλώσεις, να'σου πληρώνει διαφημιστικό χώρο, να'σου προσκαλεί τη σάρα και τη μάρα της αυτοαποκαλούμενης σύγχρονης "διανόησης" για να αποκτήσει ιεροψάλτες της καλλιτεχνικής μεγαλοσύνης του!

«Οἱ Ἕλληνες εἶναι τεμπέληδες καὶ φοροφυγάδες»

Πιὸ ἐπίκαιρος ἀπὸ ποτὲ εἶναι ὁ Φρειδερίκος Νίτσε, ἀναμφισβήτητα ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους Γερμανοὺς φιλοσόφους καὶ συγκεκριμένα ἕνας ἀπὸ τοὺς πρώτους «ὑπαρξιστὲς» φιλοσόφους. Στὸ πρῶτο του βιβλίο, μὲ τίτλο «Ἡ Γέννηση τῆς Τραγωδίας» (1872) καὶ συγκεκριμένα στὸ κεφάλαιο 15, ὁ Νίτσε κάνει μία ἰδιαίτερα μνεία στὸ ἑλληνικὸ ἔθνος ἀποδεικνύοντας ὅτι ὁ Νίτσε εἶναι πολὺ μπροστὰ ἀπὸ τὴν ἐποχή του.

Ἡ στάση ὁρισμένων κύκλων στὴν Εὐρώπη ἀπέναντί μας σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴ δυσπιστία ποὺ ὑπάρχει γύρω ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες ἔχει προβληματίσει κατὰ καιροὺς καὶ τοὺς πιὸ αὐστηροὺς κριτές μας. «Οἱ Ἕλληνες εἶναι τεμπέληδες καὶ φοροφυγάδες» εἶναι μερικὰ μόνο ἀπὸ τὰ κοσμητικὰ σχόλια ποὺ ἀκούγονται διεθνῶς τοὺς τελευταίους μῆνες κάνοντας πολλοὺς νὰ ἀναρωτιοῦνται γιατί τόσο μένος γύρω ἀπὸ ἕνα λαὸ μὲ μία λαμπρὴ ἱστορία καὶ ἕνα ἀξιοζήλευτο πολιτισμό.

"Γυρισμός" Αγγελος Σικελιανός

Ὕπνος ἱερός, λιονταρίσιος,

τοῦ γυρισμοῦ, στὴ μεγάλη

τῆς ἀμμουδιᾶς ἁπλωσιά.

Στὴν καρδιά μου

τὰ βλέφαρά μου κλεισμένα·

καὶ λάμπει, ὡσὰν ἥλιος, βαθιά μου…

Βοὴ τοῦ πελάου πλημμυρίζει

τὶς φλέβες μου·

ἀπάνω μου τρίζει

σὰ μυλολίθαρο ὁ ἥλιος· 10

γεμάτες χτυπάει τὶς φτεροῦγες ὁ ἀγέρας·

ἀγκομαχάει τὸ ἄφαντο ἀξόνι.

Δέ μου ἀκούγεται ἡ τρίσβαθη ἀνάσα.

Γαληνεύει, ὡς στὸν ἄμμο, βαθιά μου

καὶ ἁπλώνεται ἡ θάλασσα πᾶσα -

Σὲ ψηλοθόλωτο κύμα

τὴν ὑψώνει τὸ ἀπέραντο χάδι·

ποτίζουν τὰ σπλάχνα

τὰ ὁλόδροσα φύκια,

ραντίζει τὰ διάφωτη ἡ ἄχνα 20

τοῦ ἀφροῦ ποὺ ξεσπάει στὰ χαλίκια·

πέρα σβήνει τὸ σύφυλλο βούισμα

ὁποῦ ξέχειλο ἀχοῦν τὰ τζιτζίκια.