Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ο Μάγος των Φόβων

Αυτό το μικρό “παραμύθι” μιλάει για τον φόβο, αυτό το δύσκολο, και θα επέλεγα να το πω, οδυνηρό συναίσθημα. Για κάθε αναγνώστη μπορεί να κάνει διαφορετικό νόημα αυτό που θα διαβάσει, μπορεί, ίσως, να ρίξει λίγο φως γι’ αυτό που κρύβεται πίσω από κάποιους  φόβους του και μπορεί κάτι να έχει να του πει, μπορεί πάλι όχι.

“Ακούστε το” λοιπόν…

Οι φόβοι που μας διακατέχουν συνιστούν ένα από τα ισχυρότερα δηλητήρια της ζωής μας. Έχουμε απίστευτη ικανότητα να δημιουργούμε νέους φόβους, να συντηρούμε τους παλιούς, να ανανεώνουμε και να ενημερώνουμε το αστείρευτο απόθεμα των φόβων μας. Επειδή οι φόβοι μας είναι μια από τις μορφές έκφρασης που χρησιμοποιούν περισσότερο τα παιδιά, όσο και τα πρώην παιδιά, επινόησα αυτό το μικρό παραμύθι…

Μια φορά κι έναν καιρό, μόνο μια φορά, σε κάποια χώρα του κόσμου μας, ζούσε κάποιος που όλοι φώναζαν Μάγο των Φόβων. Αυτό που πρέπει να ξέρετε, πριν πούμε περισσότερα, είναι ότι όλες οι γυναίκες, όλοι οι άνδρες και όλα τα παιδιά ετούτης της χώρας διακατέχονταν από αμέτρητους φόβους. Φόβους πανάρχαιους, προερχόμενους από τα βάθη της ιστορίας της ανθρωπότητας, τότε που οι άνθρωποι δε γνώριζαν ακόμα το γέλιο, την εγκατάλειψη, την εμπιστοσύνη και την αγάπη.

Nτροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες.

Κανείς δεν μπόρεσε να βρει το δηλητήριο που θα  καταστρέψει τους Έλληνες, γράφει ο σπουδαίος Γερμανός φιλόσοφος.

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.

 Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, μίκραινε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

«Oι μάζες φοβούνται τη λευτεριά»

*Οι μάζες φοβούνται τη λευτεριά. Απεγνωσμένα ψάχνουν (όταν όλα έχουν καταρρεύσει) για έναν καινούργιο θεό ή τον εκπρόσωπό του που θα τους την στερήσει, αλλά που στην πραγματικότητα θα τις απαλλάξει από την ευθύνη του εαυτού τους.

*Πόσες φορές βρέθηκε ο άνθρωπος κοντά στην υποψία ότι δεν είναι οι θεοί που πρέπει ν αλλάξουν αλλά το σύστημα;

*Μία κοινή πίστη σώζει πάντα τις μάζες από την ανυπόφορη μοναξιά του ατόμου. Αλλά όσο δύσκολο είναι να τις ενώσεις κάτω από μια καινούργια προοδευτική ιδέα, τόσο εύκολο είναι να τις συνδέσεις μ ένα κοινό μίσος. Εναντίον ποιανού; Μα η μετριότητα βλέπει γύρω της τόσους εχθρούς! 

Γι αυτό η μάζα είναι πρόθυμη να υποστηρίξει μια θεότητα ή μια εξουσία που υπόσχεται το διωγμό της αδικίας και την αποκατάσταση της ισότητας. Το κακό είναι πως δεν ελέγχει ποιος της τα υπόσχεται όλα τούτα. Της αρκεί η πλάνη πως οι πάντες θα ισοπεδωθούν στο ανάστημα της δικής της μετριότητας. Και πως και οι άλλοι θα στερηθούν εκείνο που η ίδια φοβάται: την ελευθερία να ψηλώσουν.

Μην ντρέπεσαι για την δουλειά που κάνει ο μπαμπάς

Η δασκάλα ρωτάει τα παιδιά τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς τους...

- Πες μας Γιαννάκη!

- Ο μπαμπάς μου είναι πυροσβέστης. Σβήνει τις φωτιές και σώζει τους ανθρώπους που παγιδεύτηκαν.

- Πολύ ωραία, η σειρά σου Κωστάκη.

- Ο δικός μου ο πατέρας είναι γιατρός. Εξετάζει τους ανθρώπους και τους δίνει φάρμακα όταν είναι άρρωστοι....

- Θαυμάσια! Εσένα Δημητράκη τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου;

- Εμένα ο μπαμπάς μου -λέει χαμηλόφωνα- είναι χορευτής σε ένα gay club. Χορεύει στην μπάρα, οι πελάτες βάζουν χρήματα στα εσώρουχα του, και αν έχουν να πληρώσουν καλά ο μπαμπάς πάει μαζί τους στο απέναντι ξενοδοχείο.

Στα πρόθυρα εγκεφαλικού η δασκάλα στέλνει τους μαθητές στο προαύλιο του σχολείου κρατώντας μόνο το μικρό Δημητράκη.

- Δεν ήξερα ότι ο πατέρας σου κάνει αυτή την δουλειά, μικρέ μου...

Αξιοποιήστε το ποδήλατο στην πόλη

Στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις υπάρχουν λωρίδες στον δρόμο που είναι αποκλειστικά και μόνο για τους ποδηλάτες. Δυστυχώς αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει ακόμα στην πόλη σας. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορείτε να κινηθείτε με το ποδήλατό σας. Το ποδήλατο δεν κάνει καλό μόνο σε εσάς, κάνει και στο περιβάλλον σας.

Αρχικά θα πρέπει να έχετε τον απαραίτητο εξοπλισμό για την ασφάλειά σας. Φοράτε πάντα το κράνος σας και φροντίστε το ποδήλατό σας να έχει φως στο μπροστινό και στο πίσω μέρος του για να είστε ορατοί από τους οδηγούς αυτοκινήτων.

Επίσης καλό θα είναι να έχετε μία κόρνα για να ειδοποιήσετε τους γύρω σας σε περίπτωση που χρειάζεται. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να προσέχετε όταν είστε στους δρόμους με το συγκεκριμένο μέσο συγκοινωνίας.

Τι είναι το Pilates;

Το Pilates δεν είναι κάτι καινούργιο, είναι ένα πρόγραμμα άσκησης για το σώμα και το πνεύμα που ανακαλύφθηκε ξανά πρόσφατα και υπάρχει πάνω από 80 χρόνια, και ονομάστηκε έτσι από τον ιδρυτή του, τον Joseph Hubertus Pilates.

Ο Pilates γεννήθηκε το 1880 στο Monchengladbach και πέθανε το 1967 στη Νέα Υόρκη, όπου μετανάστευσε το 1926 και όπου δίδασκε τον ασυνήθιστο τρόπο άσκησης μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ο Pilates ως παιδί είχε αδύναμη κράση και υπέφερε από άσθμα, ρευματισμούς στα άκρα και ραχίτιδα. Για να δυναμώσει το σώμα του ασχολήθηκε με διάφορα είδη άθλησης όπως η γυμναστική, ο χορός, η ξιφομαχία, το σκί, το μπόξ και η πάλη.

6 βασικοί κανόνες στο ανδρικό ντύσιμο

Όπως κάθε φυσιολογικός άντρας που κατά καιρούς ταλανίζεται από βαθιά υπαρξιακά προβλήματα, θα έχετε κι εσείς αναρωτηθεί κάποια στιγμή στη ζωή σας: οι κάλτσες πρέπει να ταιριάζουν με το παντελόνι, ή με τα παπούτσια; Για να ρίξουμε επιτέλους φως σ' αυτό και σε άλλα παρόμοια ερωτήματα, παραθέτουμε έξι από τους πιο σημαντικούς κανόνες που θα πρέπει να γνωρίζετε και να εφαρμόζετε για να είστε πάντα κομψοί κι εμφανίσιμοι.

1. Συνδυάστε τη ζώνη με τα παπούτσια σας: Αυτός είναι ένας καλός κανόνας που θα σας βοηθήσει να απλοποιήσετε τη ζωή σας. Επιπλέον, καλό θα είναι να προτιμάτε παραδοσιακά χρώματα, όπως το μαύρο, το σκούρο καφέ, ή το ταμπά και να αποφεύγετε όλα τα άλλα, γιατί θα δυσκολευτείτε πολύ να τα συνδυάσετε. Αν φοράτε αθλητικά παπούτσια και τζιν, η ζώνη που ταιριάζει είναι μια σπορ, φαρδιά ζώνη, ή ακόμα μια ζώνη από ύφασμα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να φορέσετε ζώνη κοστουμιού. Αν φοράτε τιράντες -που δε βλέπουμε το λόγο, εκτός κι αν είστε δημοσιογράφος σε μεγάλο αμερικάνικο τηλεοπτικό δίκτυο- μην ξεχνάτε ότι θα πρέπει να παραλείψετε οπωσδήποτε τη ζώνη.

Το καθαρότερο πράγμα της δημιουργίας

Δεν ξέρω, μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι.

Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου απο χίλιες πληγές.

Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλω

δε θα τη βρεις ούτε στις 'Αλπεις,

γιατί αυτός ο αγέρας στριφογυρνά

ως εκεί ψηλά και το χιόνι λερώνεται.

Και στο λευκό τριαντάφυλλο

βρίσκεις μια ιδέα σκόνης.

Το τέλειο θαύμα θα το βρείς

μοναχά μες στον άνθρωπο:

λευκές εκτάσεις που ακτινοβολούν

αληθινά στο σύμπαν και υπερέχουν.

Το πιο καθαρό πράγμα λοιπόν της δημιουργίας

δεν είναι το λυκόφως, ούτε ο ουρανός που καθρεφτίζεται μες στο ποτάμι, ούτε ο ήλιος πάνω στης μηλιάς  τα άνθη. 

Είναι η αγάπη.

Ν. Βρεττάκος

Ολα όσα ξέρεις είναι λάθος

Παρατηρώ γύρω μου τον κόσμο και βρίσκω ότι έχει ένα σημαντικό πρόβλημα . Είναι λίγο βαρετός . Όλοι οι άνθρωποι κάνουν συνεχώς τα ίδια, γι αυτό τελικά όλοι βαριούνται . Είναι βέβαια και θέμα παιδείας . Όλοι ξέρουν τα ίδια , πάνω κάτω , πράγματα , βλέπουν τις ίδιες εκπομπές στην τηλεόραση , μιλούν συνέχεια για το παρελθόν τους . 

Σχεδόν κανείς δεν ασχολείται με τίποτα ενδιαφέρον. Κανείς δεν αναρωτιέται για τα πιο βασικά πράγματα που ενώ τα ρωτούσε όταν ήταν παιδί και κανείς δεν του απαντούσε, αποφάσισε πια να μην ξαναρωτήσει και επομένως να μην μάθει. Μα τα πιο σπουδαία πράγματα, τα μαθαίνεις όταν είσαι παιδί, αλλά μετά πρέπει να τα ξεχάσεις, αν θέλεις να μεγαλώσεις. Το ψιθύρισμα του γρύλλου και το μονότονο τραγούδι της βροχής έρχονται σε σένα από το σκοτάδι, σαν μακρινό κρυφομίλημα των παιδικών σου ονείρων.

Οι 10 αρχές των Κυνικών

Εν τάχει οι Αρχές Κυνικής φιλοσοφίας

ΘΕΣΗ 1. Κατά τους «Κυνικούς», η Φιλοσοφία οφείλει ν’ ασχολείται με την καθημερινή ζωή και με κάθε τι που είναι συγκεκριμένο και απτό και να παρακάμπτει, ως ματαιοπονία, τον κόσμο των αφηρημένων εννοιών. Για την Αρετή, η οποία ορίζεται ως σκοπός της ζωής, δεν απαιτείται πολυμάθεια, και στην κατάκτησή της δεν συντελεί διόλου η μελέτη πολύπλοκων αντικειμένων όπως η Γεωμετρία, η Μουσική και η Λογοτεχνία.

Ανίσχυρες και παραπλανητικές είναι επίσης όλες οι ενασχολήσεις με μεταφυσικά, γλωσσολογικά και επιστημονικά ζητήματα. Ως βασικά εργαλεία διακίνησης των ιδεών της Σχολής αναγνωρίζονται μόνον το έμπρακτο παράδειγμα και η συγγραφή «διατριβών» και «σάτυρας».

Αυτό που είμαστε

Ποιός από μας δεν έχει γνωρίσει κάποιον άνθρωπο (ίσως τον ίδιο μας τον εαυτό) που να είναι τόσο στραμμένος προς τα έξω, τόσο απορροφημένος στη συσσώρευση αγαθών ή στο τι σκέφτονται οι άλλοι, ώστε να χάνει κάθε αίσθηση του εαυτού του; Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν του τίθεται κάποιο ερώτημα, αναζητεί την απάντηση προς τα έξω κι όχι προς τα μέσα. Διατρέχει δηλαδή τα πρόσωπα των άλλων, για να μαντέψει ποιά απάντηση επιθυμούν ή περιμένουν.

Για έναν τέτοιον άνθρωπο θεωρώ χρήσιμο να συνοψίσω μια τριάδα δοκιμίων που έγραψε ο Σοπενάουερ προς το τέλος της ζωής του. (Για όποιον έχει φιλοσοφικές τάσεις είναι γραμμένα σε γλώσσα σαφή και προσβάσιμη στον μη ειδικό). Βασικά τα δοκίμια τονίζουν ότι το μόνο που μετράει είναι αυτό που το άτομο είναι.

Ούτε ο πλούτος ούτε τα υλικά αγαθά ούτε η κοινωνική θέση ούτε η καλή φήμη φέρνουν την ευτυχία. Αν και οι σκέψεις αυτές δεν αφορούν συγκεκριμένα τα υπαρξιακά θέματα, παρ’ όλ’ αυτά μας βοηθούν να μετακινηθούμε από ένα επιφανειακό επίπεδο προς βαθύτερα ζητήματα.

1. Αυτό που κατέχουμε. Τα υλικά αγαθά είνα απατηλά. Ο Σοπενάουερ υποστηρίζει πολύ κομψά ότι η συσσώρευση πλούτου και αγαθών είναι ατελείωτη και δεν προσφέρει ικανοποίηση. Όσο περισσότερα κατέχουμε, τόσο πολλαπλασιάζονται οι απαιτήσεις μας. Ο πλούτος είναι σαν το νερό της θάλασσας:...