Μισώ τους αδιάφορους

«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα  σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο.

Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.

Ξεκρέμασε την ταμπέλα της ανικανότητας

Βαρέθηκα την ταμπέλα της ανικανότητας! Με λένε Γιώτα Χουλιάρα και εδώ και 3 χρόνια το μόνο που κάνω είναι να κλαίω τη μοίρα μου σε μια χώρα που παραδόθηκε στα χέρια ξένων με την αρωγή των ελληνόφωνων διοικητών της. 

Με λένε Γιώτα Χουλιάρα και εδώ και 3 χρόνια βλέπω αυτήν, αλλά και την προηγούμενη κυβέρνηση στο όνομα της δήθεν σωτηρίας της πατρίδας, της δήθεν σωτηρίας της οικονομίας, της δήθεν σωτηρίας του ευρώ, να ξεπουλά τα πάντα: Αξιοπρέπεια, Εθνική Συνείδηση, Ελληνικότητα, Παιδεία, ενέργεια, ορυκτό πλούτο, κινητή κι ακίνητη περιουσία.

Με λένε Γιώτα, Μαρία, Αντωνία, Γιωργία, Κωνσταντίνα, Φωτεινή ...δεν έχει σημασία γιατί εγώ είμαι εσείς κι εσείς εγώ, και 3 χρόνια τώρα βλέπουμε και κλαίμε, βλέπουμε και ρίχνουμε κατάρες αλλά το κάνουμε σιγά, ταπεινά, μην μας ακούσουν. Ποιοι είμαστε εμείς άλλωστε για να μας ακούσουν.

Φοβόμαστε να μιλήσουμε γιατί κάθε φορά που μια φωνή υψώνεται, έρχονται άλλες φωνές που της λένε να σκάσει και τοποθετούν ταμπέλες περί ανικανότητας, αδυναμίας και ενοχής!

15 πράγματα που δεν ξέρουμε για την Google

1. Αρχικά ονομαζόταν BackRub

2. Από το 2010 η Google αγοράζει κατά μέσο όρο μια εταιρεία ανά εβδομάδα

3.Το πρώτο Google Doodle ήταν το σύμβολο του πρωτότυπου φεστιβάλ Burning Man στο οποίο είχαν πάει ο Σεργκέι Μπρίν και ο Λάρι Πέιτζ το 1998.

4. Ο κολοσσός προσέλαβε τον πρώτο του σεφ Τσάρλι Άϊερς το 1999, όταν η εταιρεία είχε μόλις 40 εργαζομένους.

Ο Πιό Έξυπνος

Ο Τζακ, ο οποίος θεωρεί ότι είναι ο πιο έξυπνος στην τάξη του, χαίρεται να γελοιοποιεί τον Ίρβιν, το παιδί που ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει ως το πιο χαζό στην τάξη. Ο Τζακ παίρνει κατά μέρος το φίλο του τον Τομ και του λέει:

"Θες να δεις τι θα πει χαζός, Τομ; Πρόσεξε αυτό... Ε, Ιρβιν. Εδώ έχω δύο νομίσματα. Πάρε όποιο θέλεις, είναι δικό σου".

Ο Ίρβιν κοιτάζει για λίγο τα 2 νομίσματα, ένα νόμισμα των 5 σεντς και ένα των 10, και στη συνέχεια επιλέγει το νόμισμα των 5 σεντς.

«Έλα λοιπόν, Ιρβ, παρ'το είναι δικό σου», λέει γελώντας ο Τζακ.

Ο Ίρβιν παίρνει το μεγαλύτερο σε μέγεθος νόμισμα και φεύγει.

Ένας ενήλικος, που παρακολουθούσε τα παιδιά από κάποια απόσταση, προλαβαίνει τον Ίρβιν και του υποδεικνύει ευγενικά ότι το νόμισμα των 10 σεντς έχει μεγαλύτερη αξία από το άλλο, αν και μικρότερο στο μέγεθος, και οτι ο Ιρβιν μόλις έχασε 5 σεντς.

Το αλάτι, το νερό και η λίμνη

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας σοφός γέροντας δάσκαλος. Είχε βαρεθεί να ακούει τον μαθητή του να παραπονιέται συνεχώς έτσι μια μέρα αποφάσισε να τον στείλει να του φέρει λίγο αλάτι.

Όταν εκείνος γύρισε πίσω, ο δάσκαλός του είπε να ρίξει μια γερή δόση σε ένα ποτήρι και μετά να το πιεί.

«Τι γεύση έχει;» ρώτησε ο δάσκαλος.

«Πικρή» είπε ο μαθητής.

Τότε ο δάσκαλος είπε στο νεαρό να πάρει άλλη μια χούφτα αλάτι και μετά να το ρίξει στην κοντινότερη λίμνη. Ο μαθητής έκανε ότι του είπε. Έπειτα ο δάσκαλος του είπε να το δοκιμάσει πίνοντας από το νερό της λίμνης και τον ξαναρώτησε τι γεύση έχει.

Πώς ο εγκέφαλος εμποδίζει την ανακύκλωση

Μια έρευνα που δημοσιεύθηκε πρόσφατα υποστηρίζει ότι ένας παράγοντας που εμποδίζει τους ανθρώπους να ανακυκλώνουν περισσότερα αντικείμενα είναι η έλλειψη ικανότητας διάκρισης ανάμεσα σε κάτι τελείως άχρηστο και σε κάτι που εξακολουθεί και έχει αξία, ακόμα κι αν δεν είναι άρτιο.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας, δόθηκε στους συμμετέχοντες χαρτί και ψαλίδι. Οι ερευνητές είπαν σε κάποιους να κόψουν το χαρτί σε κομμάτια, ενώ σε άλλους να το αφήσουν ως έχει.