Τα άνθη του κακού Charles Pierre Baudelaire

Ἐνας από τους σημαντικότερους ποιητές της γαλλικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Κατά την διάρκεια της ζωής του, ο Μπωντλαίρ υπέστη δριμεία κριτική για τις συγγραφές του και την θεματική του. Ελάχιστοι από τους σύγχρονούς του τον κατανόησαν. Η εφημερίδα Φιγκαρό της 5ης Ιουλίου 1857 έγραψε τα εξής σχετικά με την πρόσφατη εμφάνιση των Ανθέων του Κακού:

«Σε ορισμένα σημεία αμφιβάλλουμε για την πνευματική υγεία του Κου Μπωντλαίρ. Όμως ορισμένα άλλα δεν μας επιτρέπουν περαιτέρω αμφιβολίες. Κυριαρχεί, ως επί το πλείστον, η μονότονη και επιτηδευμένη επανάληψη των ίδιων πραγμάτων, των ίδιων σκέψεων. Η αηδία πνίγει την αχρειότητα—για να την καταπολεμήσει σμίγει με το μόλυσμα».

Ο Μπωντλαίρ σήμερα αναγνωρίζεται ως μέγας ποιητής της γαλλικής και της παγκόσμιας Λογοτεχνίας και συγκαταλέγεται μεταξύ των κλασικών. Χαρακτηριστικά, ο Μπαρμπέ ντ' Ορεβιγί τον αποκάλεσε «Δάντη μιας παρηκμασμένης εποχής». Σε ολόκληρο το έργο του, ο Μπωντλαίρ προσπάθησε να ενυφάνει την Ομορφιά με την Κακία, την βία με την ηδονή (Une martyre), καθώς και να καταδείξει την σχέση μεταξύ τους. Παράλληλα με την συγγραφή ποιημάτων σοβαρών (Semper Eadem) και σκανδαλιστικών για την εποχή (Delphine et Hippolyte), κατόρθωσε επίσης να εκφράσει την μελαγχολία (Mœsta et errabunda) και την νοσταλγία (L' Invitation au voyage).

Οι επίλεκτοι

Οι επίλεκτοι δεν είναι ανάγκη να γίνουν πολιτικοί, ιατροί ή δικηγόροι για να υπάρχουν. Δεν περιμένουν τίποτα από την κοινωνία, διότι τη γνωρίζουν από μικροί όταν δεν τους έδινε σημασία, ενώ την έκριναν ήδη. Ακόμα κι αν δεν είναι απαγορευμένοι εξ αρχής, ξέρουν ποιο θα είναι το τέλος διότι, η οντολογία τους είναι μόνο τελεολογία. Με αυτόν τον τρόπο, δεν έχουν λόγο να είναι ανταγωνιστικοί, αφού παράγουν έργο μόνο για τους άλλους. Και κάθε τους έργο συμβάλλει στο έργο της Ανθρωπότητας. Δεν αναρωτιούνται λοιπόν αν έχουν αξία, διότι ξέρουν ότι είναι μόνο ανάγκη. 

Κάθε τους κίνηση είναι αναπόφευκτη, διότι παίζει ένα ρόλο μέσα στο ανθρώπινο συλλογικό. Δεν αποτελούν όμως μια συλλογή και κανένα σύστημα δεν μπορεί να τους ταξινομήσει λες και είναι σποραδικές ομάδες, όπου υπάρχουν μόνο τέρατα για τη γνώση. Δεν είναι βιβλία, ούτε λεξικά, όπως θα το περίμεναν οι περισσότεροι, αλλά εγκυκλοπαίδειες που δεν ασχολούνται με την αποδοχή τους, γιατί είναι συνειδητοποιημένοι ότι κανείς δεν θα διαβάσει παρά μόνο την ώρα της ανάγκης, όταν το κενό της κοινωνίας εμφανιστεί και πλησιάσουν άθελα τους την κενότητα.

Τι Παράξενος Που Είναι Ο Κόσμος Μας !!

Τι Παράξενος Που Είναι Ο Κόσμος Μας !!

Στις 6 Μαΐου 1998, εμφανίστηκε το πρώτο τεύχος του Strange. Ακριβώς 14 χρόνια αργότερα, βρισκόμαστε στο 141 τεύχος του Strange. Στην παλαιότερη επέτειο για τα 10 χρόνια του Strange, βρεθήκαμε να συζητάμε για τον παράξενο κόσμο μας, σε μια επέτειο που άλλαξε τη ζωή πολλών από εμάς. 

Συζητούσαμε μέχρι το ξημέρωμα, κι αυτά δεν είναι παρά μερικά αποσπάσματα της κουβέντας μας (η οποία θα γεννήσει αρκετά παράξενα κείμενα στα τεύχη που θα ακολουθήσουν):

Παντελής Γιαννουλάκης: Αναρωτιέμαι, αν αύριο το πρωί πηγαίναμε σε έναν άλλον κόσμο, σε έναν άλλον πλανήτη, που δεν θα ήξερε τίποτε απολύτως για τον δικό μας κόσμο, άραγε, τι θα λέγαμε στους καινούργιους μας φίλους εκεί, για να τους περιγράψουμε τον κόσμο μας;

Οι πολύτιμες πρωτεΐνες

Η λέξη πρωτεΐνη προέρχεται από την ελληνική λέξη "πρώτος" που σημαίνει το πρώτο στοιχείο. Οι πρωτεΐνες είναι απαραίτητα στοιχεία για την ανάπτυξη και ανακατασκευή των ιστών, την καλή λειτουργία και δομή όλων των ζωντανών κυττάρων. Ορμόνες, όπως η ινσουλίνη, ελέγχουν τα επίπεδα σακχάρου αίματος ένζυμα, όπως οι αμυλάσες, οι λιπάσες, οι πρωτεάσες, είναι απαραίτητες για την πέψη των τροφίμων  τα αντισώματα μάς βοηθούν να καταπολεμήσουμε τις λοιμώξεις, οι πρωτεΐνες των μυών επιτρέπουν τη συστολή, κ.λπ. Συνεπώς, πράγματι οι πρωτεΐνες είναι απαραίτητες για τη ζωή!

Δομή: Οι πρωτεΐνες αποτελούνται από αμινοξέα, τις δομικές τους μονάδες, συνδεδεμένα μεταξύ τους. Υπάρχουν περίπου είκοσι διαφορετικά αμινοξέα που συναντάμε συνήθως στα φυτά και τα ζώα. Μια τυπική πρωτεΐνη μπορεί να περιέχει 300 ή περισσότερα αμινοξέα. Κάθε πρωτεΐνη έχει τον δικό της αριθμό και τη δική της αλληλουχία αμινοξέων. Όπως το αλφάβητο, τα αμινοξέα, ως «γράμματα», μπορούν να τοποθετηθούν με εκατομμύρια διαφορετικούς τρόπους, ώστε να δημιουργηθούν «λέξεις» και μια ολόκληρη πρωτεϊνική «γλώσσα».

Στο κατώφλι μιας μεγάλης επιδημίας

Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες στις ΗΠΑ 18 εκατομμύρια Αμερικανοί πάσχουν από ασθένειες που σχετίζονται με δυσανεξία στη γλουτένη, η ουσία του προβλήματος συνίσταται στο γενετικώς τροποποιημένο καλαμπόκι και σόγια που οι άνθρωποι τρώνε. Οι γιατροί θεωρούν ο κόσμος βρίσκεται στο κατώφλι μιας νέας μεγάλης κλίμακας επιδημίας. Ο οργανισμός του ανθρώπου όλο και πιο συχνά αρνείται να χωνέψει την γλουτένη - πρωτεΐνη που βρίσκεται στα δημητριακά. 

Η δυσανεξία στη γλουτένη κατά τη χρήση των προϊόντων, που την περιέχουν, προκαλεί διαταραχή των πεπτικών διαδικασιών και ως συνέπεια - ένα ευρύ φάσμα ασθενειών από τον αυτισμό μέχρο τον καρκίνο. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η εξάπλωση της ευαισθησίας στη γλουτένη έχει αυξηθεί δραματικά τα τελευταία 20 χρόνια, η σχέση του ξεσπάσματος των ασθενειών λόγω της χρήσης των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (ΓΤΟ) είναι αναμφίβολη, - είπε η διεθνής εμπειρογνώμονας στα ζητήματα της οικολογικής και της επιτιστικής ασφάλειας Ιρίνα Γιερμακόβα.

Αποτρίχωση με κλωστή

Η αποτρίχωση με κλωστή είναι μία μέθοδος που έχει ξεκινήσει στη Μέση Ανατολή, από την αρχαιότητα. Τελευταία έχει γίνει πολύ δημοφιλής και στο Δυτικό κόσμο, σε ινστιτούτα αισθητικής.

Ποια είναι τα υπέρ:

1. Η αποτρίχωση με την κλωστή ενδείκνυται για τα φρύδια και το άνω χείλος.

2. Απομακρύνει την τρίχα από τη ρίζα και κρατάει για περίπου 20 ημέρες.

3. Καθώς δε χρησιμοποιούνται χημικές ουσίες ή ζεστά προϊόντα, δεν ερεθίζει το δέρμα, όπως το κερί παρά δημιουργεί μόνο μία τοπική κοκκινίλα για λίγα λεπτά.

4. Στην περίπτωση των φρυδιών, η κλωστή είναι η καλύτερη μέθοδος αποτρίχωσης, καθώς όχι μόνο απομακρύνει πολλές τρίχες μαζί ταυτόχρονα, αλλά βοηθάει στο να δημιουργηθεί ίσια γραμμή.

Πολλοί ισχυρίζονται βέβαια, πως η κλωστή πονάει περισσότερο από το κερί, αλλά αυτό έχει να κάνει με τον οργανισμό, τις μέρες του κύκλου (πάντα κοντά στην περίοδο το δέρμα μας είναι πιο ευαίσθητο) αλλά και από την αισθητικό.

«Αυτός που ταΐζεις»

Ένα βράδυ ένας γέρος Ινδιάνος Τσερόκι, μιλούσε στον εγγονό του για την αιώνια μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων:

«Γιε μου, η μάχη αυτή γίνεται μεταξύ δυο “λύκων” που υπάρχουν μέσα σε όλους μας.

Ο ένας είναι Το Κακό. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η ενοχή, η προσβολή, η αυτολύπηση, η κατωτερότητα,  τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία και το Εγώ.

Ο άλλος είναι Το Καλό. Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη στο Θεό.»

Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του:

«Ποιος λύκος νικάει;»

Ο γέρος Ινδιάνος απάντησε απλά: «Αυτός που ταΐζεις»

Η δύναμη της επιμονής

Δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που να μπορεί να αντικαταστήσει την επιμονή. Ούτε το ταλέντο, δεν υπάρχει τίποτα πιο συνηθισμένο από ταλαντούχους ανθρώπους που απέτυχαν. Ούτε η ιδιοφυΐα, χωρίς αναγνώριση είναι σχεδόν σαν παροιμία. Ούτε η παιδεία ο κόσμος είναι γεμάτος από αποτυχημένους σπουδαγμένους. Η επιμονή και η αποφασιστικότητα είναι από μόνες τους παντοδύναμες.

Είναι σημαντικό λοιπόν να πιστέψουμε στους στόχους και τα όνειρά μας και να επιμείνουμε σ΄αυτά. Μπορεί να αποτύχουμε αρκετές φορές, αλλά όπως έλεγε ο Έντισον «Κάθε αποτυχία είναι κι ένα σκαλί λιγότερο για την κορυφή της επιτυχίας».

Μην τα παρατάτε λοιπόν!

Μετακινούνται οι πόλοι της Γης

Οι γεωγραφικοί πόλοι της Γης αλλάζουν σιγά-σιγά θέση υπό την επίδραση και της κλιματικής αλλαγής, καθώς εξαιτίας της λιώνουν οι πάγοι της Γης, με συνέπεια να μεταβάλλεται ελαφρώς ο άξονας περιστροφής του πλανήτη μας, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις Αμερικανών επιστημόνων.

Η ανακάλυψη σημαίνει πως πιθανώς είναι δυνατό να παρακολουθεί κανείς την εξέλιξη της κλιματικής αλλαγής παγκοσμίως, μέσω καταγραφής της θέσης του Βορείου Πόλου.

Η Νοσταλγία της ευγένειας

Πώς τόσο αιφνιδίως χάθηκε η ευγένεια τριγύρω και αναμεταξύ μας; Μα, πού πήγε η αιδημοσύνη; Την τρομερή αλλαγή πιστοποιούμε ακόμα κι εμείς οι για την ώρα κάπως νεότεροι, εμείς που δεν γνωρίσαμε παρά μόνον ορισμένες ύστατες εκδηλώσεις της: την τήρηση κάποιων προσχημάτων, το παλιό καλό τακτ, την ακρίβεια στα ραντεβού, τον πληθυντικό αριθμό, την αυτονόητη παραχώρηση θέσης, τις ώρες κοινής ησυ­χίας, έννοιες όπως κοσμιότητα και κομψότητα, τις μικρές επισημότητες και τα ανώδυνα εθιμικά πρωτόκολλα την αναμονή και την πρόποση στο τραπέζι, τις φιλόφρονες συ­στάσεις, ...

...το κράτημα της θύρας τη σεμνολογία και τη χαμηλοφωνία, την υπομονή στον διάλογο και παντού, την τάξη στη σχολική αίθουσα, την ευπρέπεια στους δημόσιους χώρους, τη μειλίχια οδήγηση, την ιπποσύνη προς τις γυναίκες -και όχι μόνο, την χείρα βοηθείας, τον εξυπηρετικό μπάρμαν, το «από καλή οικογένεια», το «με συγχωρείτε», το «ευχαριστώ», το «παρακαλώ» και το «με τις υγείες σας», το καλωσόρισμα και την κατευόδωση, το «χαίρετε» στο ασανσέρ, το αγουροξυπνημένο χαμόγελο, την ερυθρίαση, την αμηχανία, τον ξερόβηχα.