Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Μια μέρα, η νύχτα

Μια μέρα, η νύχτα έγινε λευκή για να διαβάσεις το νέο κείμενο που κανείς δεν είχε δει από κοντά. Το χειρόγραφο ήταν σε άλλη γλώσσα αλλά αυτό δεν αποτελούσε εμπόδιο για σένα και εισχώρησες στο βάθος του κειμένου δίχως να διστάσεις. Μόνο με την τόλμη του επαναστάτη μπορούσες ν' αντέξεις την ομορφιά που θα έσωζε τον κόσμο, αφού είχες παλέψει για την αλήθεια. Και τώρα μετά την εφημερίδα ο χρόνος, κοίταζες προσεχτικά κάθε λεπτομέρεια για να δεις τις σκέψεις του δασκάλου πριν τον στείλουν στην εξορία. 

Διότι οι Δημιουργοί δεν είχαν γεννηθεί όλοι εκείνη την εποχή. Κι ενώ σου έλεγαν ότι δεν υπήρχε τίποτα το ιδιαίτερο κι ήταν ένα κλασικό κείμενο, παρατήρησες ότι υπήρχαν ήδη μερικά στοιχεία τα οποία ήταν αναγνωρίσιμα από κάποιον που ήξερε ήδη το μέλλον.

Ο συγγραφέας είχε αφήσει στίγματα για το μέλλον, ενώ ήξερε ότι κανείς μέσα στο παρόν του δεν θα καταλάβαινε το κρυφό του μήνυμα. Εκείνη τη νύχτα λοιπόν, όταν άλλαξε η μέρα, άλλαξες κι εσύ οριστικά. Γιατί τότε έμαθες ποια ήταν η πηγή της επανάστασης λόγω του κειμένου. Έτσι μπόρεσες να κάνεις και την επόμενη κίνηση κι άναψες το τζάκι για να διαβάσεις όλο το υπόλοιπο έργο μέσα σε μια νύχτα, για να ζήσεις πια ελεύθερος από κάθε δεσμό που δεν είχε πια νόημα για την εξέλιξη της σκέψης σου μετά το πέρασμα του ορίζοντα. Αλλά ποιος άλλος μπορούσε να καταλάβει την αλλαγή σου εκτός από τον δάσκαλο που περίμενε την αναφορά του μελλοντικού μαθητή;

Το νόημα της ζωής (video)

Ποιο είναι το νόημα της ζωής, αν όχι το να ζούμε την κάθε μέρα; Πώς, όμως, το εφαρμόζουμε στην πράξη, όταν το κοινωνικό σύστημα μας μαθαίνει το αντίθετο, δηλαδή να κυνηγάμε ένα στόχο σε μόνιμη βάση;

Ο Alan Watts, συγγραφέας, φιλόσοφος και ομιλητής, αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής και του έργου του στην προσπάθεια να (μας) μάθει πώς να ζούμε καλύτερα. Δηλαδή επί της ουσίας. Έγραψε πάνω από 25 βιβλία και ανέπτυξε μια μεγάλη ακουστική βιβλιοθήκη, με περισσότερες από 400 ομιλίες. Μία από αυτές αποκαλύπτει στο παραπάνω βίντεο το νόημα της ζωής, με έναν όμορφο και χιουμοριστικό παραλληλισμό.

Η δύναμη της αγάπης

«Δεν υπάρχει δυσκολία που να μην μπορεί
η αγάπη να την υπερνικήσει.
Δεν υπάρχει αρρώστια που να μην μπορεί
η αγάπη να τη θεραπεύσει.
Καμιά πόρτα που να μην μπορεί
η  αγάπη να την ανοίξει.
Κανένα χάσμα που να μην μπορεί
η αγάπη να το γεφυρώσει.
Κανένας τοίχος που να μην μπορεί
η αγάπη να τον γκρεμίσει.
Και κανένα αμάρτημα που να μην μπορεί
η αγάπη να το επανορθώσει.

Δεν έχει σημασία πόσο βαθιά βρίσκεται το πρόβλημα.
Πόσο απελπιστικές είναι οι προοπτικές.
Πόσο μπερδεμένα τα πράγματα.
Πόσο μεγάλο το λάθος.
Θα τα λύσει όλα μια μεγάλη αγάπη
που εκδηλώνεται στην πράξη.
Κι αν μπορούσες να αγαπάς αρκετά,
θα ήσουν ο ευτυχέστερος

και ο ισχυρότερος άνθρωπος στον κόσμο».

Γιατί η Νέα Υόρκη ονομάζεται «Μεγάλο Μήλο»;

Η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη των Η.Π.Α., μητρόπολη της ανατολικής ακτής τους, έλαβε το σύγχρονο όνομά της προς τιμήν του τότε δούκα της ιστορικής πόλης της Αγγλίας, της Υόρκης. Αναφέρεται όμως συχνά και ως «Μεγάλο μήλο». Γνωρίζετε γιατί;

 Αν και η ιστορία του προσωνυμίου αυτού, ήταν για πολλά χρόνια μυστήριο, η έρευνα κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, έδωσε μια αρκετά σαφή εικόνα της ιστορίας του όρου. Παλαιότερα, είχε δοθεί μια σειρά από ψευδείς εξηγήσεις και η παλαιότερη παραπομπή στον όρο αναφέρεται το 1909 στο βιβλίο «The Wayfarer in New York», του Edward Martin.

Στις αρχές του 1920, η λέξη «μήλο» χρησιμοποιήθηκε για πολλούς αγώνες (π.χ. με άλογα) που γίνονταν γύρω από τη Νέα Υόρκη. Το «μήλο» αναφερόταν στα βραβεία που απονέμονταν και είχαν μεγάλη αξία.

Στιγμές...

Είναι οι στιγμές εκείνες που κάνουν την καρδιά να χτυπάει λιγάκι πιο δυνατά...

Οι στιγμές που δίχως να το αντιληφθείς, καθορίζουν τα βήματα σου και σε οδηγούν εκεί που εκείνες αποφασίζουν. Δίχως τη δύναμη να βρίσκεις για ν’ αντισταθείς. Δίχως να το καταλαβαίνεις. Οι μικρές, οι ασήμαντες, εκείνες που τις περισσότερες φορές δεν θυμάσαι καν πως υπήρξαν. Ένα φιλί στα πεταχτά, μια αγκαλιά, ένα δάκρυ που έρχεται χωρίς να σε προειδοποιήσει. Ένα φτερούγισμα της καρδιάς στιγμιαίο. Ένα κοκκίνισμα στο πρόσωπο σου που κανείς δεν πρόσεξε.

Κοινωνική μίμηση

Όπως και ο οπορτουνισμός, η μίμηση ως κοινωνικό εργαλείο επιτρέπει την επιβίωση δίχως τη χρήση δημιουργικών λύσεων. Μέσα σε έναν κόσμο που δεν ελέγχει το άτομο, αναπόφευκτα πρέπει να βρεθούν στρατηγικές επιβίωσης και μια από αυτές είναι η μίμηση και ειδικά η κοινωνική μίμηση. Η οποία αν και φαινομενικά παρουσιάζεται ως η έκφραση μιας ελεύθερης βούλησης, στην πραγματικότητα λειτουργεί μέσω της εξάρτησης. Διότι η μίμηση δεν γίνεται με όλα τα άτομα. Η μίμηση έχει ως πηγή τα άτομα που επηρεάζουν, αλλά και την κοινωνική αδράνεια.

Η πρώτη περίπτωση συσχετίζεται με την ιδέα της αλλαγής και η δεύτερη με εκείνη της σταθερότητας. Συνεπώς το άτομο βρίσκεται στα σύνορα δύο δεξαμενών έλξης ή μάλλον δύο κατηγοριών. Η πρώτη έχει έναν σημειακό ελκυστή ενώ η δεύτερη έχει έναν ελκυστή πολλαπλών διαστάσεων.