Η νηπενθής κοινωνία, η ουτοπία και η ελπίδα

«Ο άνθρωπος του 21ου αιώνα θα είναι θρησκευόμενος ή δεν θα υπάρξει». Η προφητεία του Μαλρό δεν ήταν λανθασμένη. Η κακοδαιμονία του σύγχρονου, μη θρησκευόμενου και όλο και πιο βαθιά δυστυχισμένου και ανήμπορου ανθρώπου είναι εμφανής.

Ο Ιγνάσιο Ραμονέ αναφέρει την ιστορία ενός χρεοκοπημένου μικροεπενδυτή που κρεμάστηκε σε ένα δημόσιο πάρκο στη Μαδρίτη, καταγγέλλοντας τον κανιβαλισμό του συστήματος. Στο γράμμα που άφησε έλεγε πως έδωσε μια ύστατη ελπίδα στον Θεό: «Είχα κάτι σαν όραμα, ότι ο Θεός υπάρχει και ότι ίσως η μοίρα μου δεν ήταν η αυτοκτονία». Αγόρασε λοιπόν με όσα χρήματα του είχαν απομείνει λαχεία και Λόττο. «Για να δω αν ο Θεός θα παρενέβαινε και θα με βοηθούσε να ζήσω». Αλλά ο ουρανός παρέμεινε απελπιστικά σιωπηλός, η τύχη δεν του χαμογέλασε και ο άνθρωπος στο τέλος κρεμάστηκε.

Κανένας λόγος ανησυχίας!

Η ανεργία εκτινάσσεται.
–Γιατί εκτινάσσεται η ανεργία; Θα έπρεπε να ανησυχούμε; Δείχνει μήπως η πορεία της ότι ακολουθούμε μια εσφαλμένη πολιτική; Δείχνει ότι οι τύχες της χώρας είναι σε λάθος χέρια;

–Όχι, καθόλου! Οι τύχες τις χώρας είναι σε χέρια πολύ αξιόπιστα. Από τα διαθέσιμα, είναι τα καλύτερα που θα μπορούσαμε να έχουμε. Εφαρμόζουν τη μόνη ενδεδειγμένη πολιτική, και μάλιστα όσο πιο πιστά μπορούν. Το γεγονός ότι η ανεργία διαρκώς αυξάνεται δεν είναι απλώς κάτι το αναμενόμενο, αλλά και ζητούμενο. Πρέπει να ανέβει, πριν πέσει. Το έχουμε προβλέψει αυτό, και είναι και επιβεβλημένο. Κάποιες παρεμβάσεις εδώ κι εκεί διορθώνουν τις αστοχίες που προκύπτουν. Ως εκ τούτου δεν συντρέχει κανένας απολύτως λόγος ανησυχίας.

Το χρέος αυξάνεται.
–Γιατί αυξάνεται το χρέος; Θα έπρεπε να ανησυχούμε; Δείχνει μήπως η πορεία του ότι ακολουθούμε μια εσφαλμένη πολιτική; Δείχνει ότι οι τύχες της χώρας είναι σε λάθος χέρια;

Ο Νου σου πρέπει ν' αδειάσει ... για να μάθεις

Ένας φιλομαθής μαθητής, αφού είχε μάθει τα πάντα από τους πιο διάσημους δασκάλους, συνεχίζοντας την αναζήτησή του, άκουσε για έναν διάσημο δάσκαλο του Ζεν, που δίδασκε την υπέρτατη σοφία.

''Θα κινήσω γη και ουρανό, να συναντήσω αυτόν τον δάσκαλο,'' σκέφτηκε.

Και πραγματικά ξεκίνησε γι αυτό το κοπιαστικό ταξίδι.Μόλις συνάντησε τον δάσκαλο, άρχισε να του μιλάει, για το πόσους διάσημους δασκάλους είχε συναντήσει στην ζωή του, και πόσα πολλά είχε μάθει από αυτούς.

Ο δάσκαλος του Ζεν, ήρεμα άρχισε να σερβίρει το τσάι. Έδωσε στον μαθητή, να κρατάει την κούπα του τσαγιού, κι ενόσω αυτός διηγούνταν τις σοφίες του, ο δάσκαλος αθόρυβα γέμιζε την κούπα, μέχρι που αυτή ξεχείλισε, και το τσάι, καυτό, χυνόταν στο χέρι του μαθητή.

''Σιγά, Δάσκαλε! Με έκαψες!'' αναφώνησε.

''Όπως και αυτό το φλιτζάνι, ο νους σου είναι γεμάτος και δεν χωράει τίποτα περισσότερο.Για να μπορέσεις να γνωρίσεις, χρειάζεται πρώτα ν’ αδειάσεις το φλιτζάνι σου!''

Το μεγαλύτερο μέρος της αντίληψης μας είναι απατηλό

Το μεγαλύτερο μέρος της αντίληψης μας, είναι απατηλό: Αισθήσεις και πραγματικότητα ή μάλλον ανθρώπινες αισθήσεις και το αδιόρατο, ισότροπο και ομογενές Σύμπαν που μας περιβάλλει. Είναι άραγε άμεσο και αληθινό αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας; Υπάρχουν στην πραγματικότητα όλα αυτά που παρατηρούμε, αγγίζουμε, γευόμαστε και βλέπουμε; Μήπως όλα είναι μια εικονική πραγματικότητα; Μήπως όλα αυτά τα οποία αντιλαμβανόμαστε με τις ατελείς ανθρώπινες αισθήσεις μας αποτελούν, όπως λέμε σήμερα, ένα matrix, δηλαδή μια πλαστή εικόνα, την οποία δημιουργεί η ανθρώπινη φυσιολογία μέσω του εγκεφάλου και των αισθητηρίων οργάνων μας;

Είναι γεγονός πλέον ότι οι νέες, πειραματικά επιβεβαιωμένες όμως, επιστημονικές απόψεις για την ύλη και τα παράγωγά της ανατρέπουν, ή πολλές φορές, ενισχύουν δόγματα τόσο επιστημονικά όσο θεολογικά και κοινωνικά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μας οδηγούν σε νέες πολιτισμικές προτεραιότητες τις οποίες θα πρέπει γνωρίσουμε και να ξέρουμε, αφού αυτές πια θα καθορίζουν και θα καθοδηγούν τη ζωή μας. Ένα ερώτημα που βασανίζει τον άνθρωπο εδώ και πολλούς αιώνες είναι η φύση αυτού που ονομάζουμε πραγματικότητα. Είναι αληθινό και υπάρχον ότι αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας ή ένα matrix; δηλαδή μια πλαστή εικόνα που δημιουργεί ανθρώπινη φυσιολογία μέσω του εγκεφάλου και των αισθητηρίων οργάνων;