Λοιπόν τα πράγματα και οι ιστορίες που κάνουν τα πράγματα να έχουν αυτή η την άλλη μορφή, δεν έχουν ποτέ μια πλοκή, στην πραγματικότητα μπορούν να έχουν τόσες μορφές, που είναι αδύνατον να περιγραφούν όλες. Εμείς έχουμε μόνον μια εκδοχή μιας ιστορίας και μεγαλώνουμε με αυτήν χωρίς ποτε να σκεφτούμε τουλάχιστον κάποια άλλη. Εστω μια άλλη.
Επεσε στα χέρια μου χτες το γνωστό παραμύθι με λύκο και γιαγιά και παιδί με σκουφάκι μα με εντελώς άλλους ρόλους και διαφορετική οπτική των μορφοδιατάξεων.