Eν αρχή ην το Kung Fu.

Tai Chi Chuan χορέψτε πολεμικά, ζήστε αιώνια: Eν αρχή ην το Kung Fu. Aυτό στη συνέχεια αναπτύχθηκε γύρω από τρεις γεωγραφικούς πυρήνες,: τη βόρεια, τη νότια και την κεντρική Kίνα. Tα παραδοσιακά στυλ που δημιουργήθηκαν στη βόρεια και στη νότια περιοχή, αν και ανέπτυξαν διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους, διατήρησαν την ονομασία Kung Fu. Tο στυλ που αναπτύχθηκε στην κεντρική Kίνα, όμως, πήρε άλλο δρόμο. Πρόκειται για μια πολεμική τέχνη εσωτερική, με κινήσεις ομαλές, κυκλικές και ήπιες, που μοιάζουν εκπληκτικά με αργές χορογραφίες. Έτσι γεννήθηκε επίσημα το Tai Chi Chuan στις αρχές της Δυναστείας των Tσινγκ (1644-1911).

Η εναρμόνιση των αντιθέσεων: H πολεμική τέχνη συνδέθηκε απευθείας με τον ταοϊσμό, καθώς το διαλογιστικό της μέρος είναι βασισμένο στις θεωρίες των ενεργειακών μεσημβρινών και των δυνάμεων Γιν και Γιανγκ. Σύμφωνα με τη θεωρία του Tai Chi, η ισορροπία επιτυγχάνεται μέσα από την εναρμόνιση των αντίθετων δυνάμεων που κρύβονται μέσα μας. Η εκμάθηση της πολεμικής τέχνης στο μη μαχητικό της κομμάτι χαρακτηρίζεται από ρευστές, απλές και φυσικές κινήσεις, που στο σύνολό τους ονομάζονται «φόρμες».  Παραδόξως, όμως, όταν ο εκπαιδευόμενος είναι έτοιμος, η πρακτική της εφαρμογή είναι αστραπιαία.

Tο Tai Chi Chuan στη χώρα μας είναι οργανωτικά αναγνωρισμένο από τη Γενική Γραμματεία Aθλητισμού μέσω της Eλληνικής Oμοσπονδίας Wu Shu - Kung Fu. Στους Oλυμπιακούς του Πεκίνου, το 2008, θα το δούμε ενταγμένο μέσα στο Wu Shu, το οποίο και θα παρουσιαστεί ως άθλημα επίδειξης.

Το μάθημα της γάτας στον άνθρωπο

- Βασίλισσα; Είναι βασίλισσα αυτή η γάτα;

- Όλες οι γάτες είναι βασίλισσες.

Οι γάτες είναι οντότητες, που έχουν κατακτήσει τα πάντα. Έχουν κατακτήσει το σκοτάδι και το έχουν κάνει φως. Τη δυσκολία, την έχουν κάνει ευκολία. Την εξάρτηση, ανεξαρτησία. Το φόβο, θάρρος. Όλες οι γάτες πάνω στη γη δείχνουν συνεχώς στον άνθρωπο, πόσο εύκολα μπορεί να τα έχουν όλα. Πως η τροφή τους, είναι πάντα εκεί για αυτές. Πως όλο το Σύμπαν, κυριολεκτικά υπάρχει για να προσφέρει στη γάτα.

Δε θέλω να πάω στον παράδεισο...

To να πιστεύουμε σε μια άλλη ζωή, όπου θα αποζημιωθούμε για τα επίγεια βάσανα είναι θεμιτό, αυτό δεν πρέπει όμως να χρησιμεύει ως πρόφαση για να χάνουμε τη μοναδική ζωή που έχουμε τώρα στα χέρια μας: αυτήν εδώ.

Ήδη από τον 5ο αιώνα, ο Ρωμαίος στοχαστής Boήθιος κατέβαλε προσπάθεια να φέρει τη ζωή στο επίπεδο των θνητών, λέγοντας πως «ο άνθρωπος που μοναδική του επιθυμία είναι να πάει στον ουρανό δε θα πάει ποτέ εκεί. Υπάρχει δουλειά που πρέπει να γίνει στη γη».

Άλλες σκέψεις αυτού του κλασικού συγγραφέα που με την Παραμυθία της φιλοσοφίας επηρέασε ολόκληρο τον Μεσαίωνα, είναι οι ακόλουθες: