Οι περισσότεροι από εμάς λέμε βλακωδώς ότι ο κύριος εχθρός
μας είναι το αφεντικό μας. Νομίζω ότι θα ήταν πιο ακριβές να πούμε ότι ο εχθρός
μας είναι ο δούλος.
Δούλος εγώ ο ίδιος, κακιώ τον εαυτό μου ότι αυτό είμαι και
προσπαθώ να απελευθερώσω τον εαυτό μου από αυτή την κατάσταση. Αλλά δεν είναι
το αφεντικό μου που με εμποδίζει από το να είμαι ελεύθερος (η πάλη ανθρώπου
εναντίον ανθρώπου θα ήταν ισόρροπη), αλλά η μάζα των δούλων μεταξύ των οποίων
ζω, οι στρατιώτες, οι ψηφοφόροι, κλπ.
Και έτσι οι εχθροί μου είναι οι δούλοι.
Αλλά απ’ τη στιγμή που υπάρχουν πάρα πολλοί από αυτούς να ηττηθούν γι’ αυτούς
με τη χρήση βίας, κάνω ό,τι μπορώ για να τους κάνω συμμάχους μου. Όταν θα είναι
φίλοι μου δεν θα υπάρχουν πια αφεντικά.