Πώς να καταστρέψετε την κόρη σας σε 5 εύκολα στάδια

Πώς να καταστρέψετε την κόρη σας σε 5 εύκολα στάδια! Πρώτα απ’ όλα θέλω να σας ενημερώσω, παίδες μου αγαπημένοι, ότι μελετάω εμβριθώς όλα σας τα...σχόλια για να διαπιστώσω αν μιλάω σε τσίγκινα αυτιά ή όχι. Λοιπόν, από τον έλεγχο των σχολίων της προηγούμενης εβδομάδας ένα μπήκε κατευθείαν στο μάτι μου και το εξόρυξε. Ήταν ένας χοντρός που ζούσε με τη μάνα του και περίμενε, λέει, μια ζωή να βρει ένα όμορφο και καλό κορίτσι να παντρευτεί (για να σηκωθεί να φύγει επιτέλους από τη μάνα του) αλλά δυστυχώς πέφτει συνεχώς πάνω στα κορίτσια του διπλανού πόρταλ, δηλαδή σε κάτι μυστήριες δυσκολέτες σαν τα μούτρα μου!

Λατρεμένε μου, χοντρέ φίλε, έχω δύο ερωτήσεις για σένα: 1) Δεν σου πέρασε ποτέ από το μυαλό να φύγεις από τη μάνα σου χωρίς να βρεις την όμορφη και την καλή κοπέλα που θα σε αναλάβει εργολαβικά; 2) έχεις δει εσύ καμιά χοντρή που να μένει με τη μάνα της ελπίζοντας ότι θα βρει ένα όμορφο και καλό παιδί να την κάνει κορώνα στο κεφάλι του; Γιατί εγώ δεν ξέρω καμιά τέτοια.

"Σύνδρομο του θεατή"

Το σύνδρομο του θεατή  Μια ανοιξιάτικη νύχτα του 1964, η 28χρονη Αμερικανίδα Κίτι Τζενοβέζε έπεσε θύμα επίθεσης έξω από το διαμέρισμά της στο Κουίνς της Νέας Υόρκης. Ενας άντρας τής επιτέθηκε και τη χτύπησε με μαχαίρι. Η γυναίκα, τραυματισμένη και έντρομη, άρχισε να φωνάζει: «Θεέ μου, με μαχαίρωσαν. Βοήθεια!». Σε αρκετά παράθυρα της γειτονιάς άναψαν φώτα και κάποιος από τους γείτονες φώναξε: «Ασε τη γυναίκα ήσυχη».

Οταν έσπαγαν πιάτα στην (αρχαία) ταβέρνα

Πηγάδι στην αρχαία αγορά γεμάτο από θραύσματα μαγειρικών σκευών, αγγείων φαγητού και ποτού, αλλά και υπολείμματα ψαριών, αποκαλύπτει τη λειτουργία ενός καπηλειού της κλασικής εποχής. Όταν ο Αριστοφάνης βάζει στο στόμα του δούλου Παφλαγόνα την αλαζονική φράση «Μόλις φάω ζεστές παλαμιδοφέτες και πιω από πάνω σκέτο κρασί,θα κάμω λιώμα εγώ τους στρατηγούς της Πύλου» κι όταν ο ρήτορας Υπερείδης σημειώνει πως «οι Αρεοπαγίτες απαγόρευαν σε οποιονδήποτε είχε γευματίσει σε καπηλείο να επισκεφθεί τον Αρειο Πάγο», μιλούν, εκτός των άλλων, για έναν λαϊκό θεσμό της αρχαίας Αθήνας ευρύτατα διαδεδομένο και δημοφιλή.

Γιατί αν η αριστοκρατία διασκέδαζε στα συμπόσια τρώγοντας και κυρίως πίνοντας, το αντίστοιχο για τους απλούς ανθρώπους ήταν οι ταβέρνες και τα καπηλειά, στα οποία ήταν ελεύθερη η είσοδος για όλους.