Οι εχθροί του Ανθρώπου

Σύμφωνα με τον Δον Χουάν, ο άνθρωπος της Γνώσης είναι εκείνος που υπομένει με πίστη τις κακουχίες που ακολουθούν τη διαδικασία της μάθησης. Για να το πετύχει κανείς αυτό και να μπορέσει να ξεσκεπάσει τα μυστικά της Γνώσης και της Δύναμης, θα πρέπει να αντιμετωπίσει και να κατατροπώσει τους τέσσερις φυσικούς εχθρούς.

Ο πρώτος εχθρός είναι ο Φόβος. Ένας φοβερός εχθρός που πολύ δύσκολα μπορεί να καταπολεμηθεί. Ο Φόβος παραφυλάει και σε περιμένει σε κάθε στροφή του δρόμου κι αν τρομοκρατηθείς και τρέξεις μακριά του, τότε σ' έχει κερδίσει. Από τη στιγμή όμως που ένας άνθρωπος τον ξεπεράσει μια φορά, τότε ο άνθρωπος αυτός είναι ελεύθερος για την υπόλοιπη ζωή του γιατί θα έχει αντικαταστήσει το Φόβο με τη Διαύγεια.

Βουλιάζουμε…

Σ ένα κόσμο χαμένο στους αριθμούς,

μια ολόκληρη κοινωνία εκτός πορείας,

εκτός φυσικής πραγματικότητας…

με τα χρήματα λες και μοναδικό κοινό στόχο όλων,

σαν τρύπιο σωσίβιο για τις επιπλέουσες ζωές μας

κι είναι αυτά,

το χάρτινο ψέμα μας και η κόλασή μας…

τα θέλω, οι επιθυμίες και η ματαιότητά μας

στον σύντομο κόσμο του προσωρινού…

η τεχνολογία μας να μπορεί το ακατόρθωτο

και δίπλα μας να ξεψυχούν

απ την πείνα, το κρύο και τη φτώχια

ανήμποροι και μόνοι άνθρωποι…

Πώς βιώνεται σήμερα η ευτυχία

Τι μπορεί να είναι σήμερα ή πώς μπορεί να βιώνεται σήμερα η ευτυχία: Ερωτήματα αναφορικά με την ευτυχία έχουν απασχολήσει τη φιλοσοφία, τη θεολογία και την ψυχολογία, όπως είναι μάλλον αυτονόητο και αναμενόμενο, αλλά προσφάτως και μάλλον αναπάντεχα και την οικονομική επιστήμη, η οποία αποφάσισε να εμπλακεί στη μελέτη των παραμέτρων που εξασφαλίζουν την ευτυχία και, κάνοντας ένα βήμα ακόμη πιο πέρα, να την αποτιμήσει και να κοστολογήσει την απώλειά της.

Το 1984 εμφανίζεται για πρώτη φορά στο πεδίο της οικονομικής θεωρίας το σχήμα της «ηδονικής αξίας της ζωής», το οποίο αναφέρεται στην ευχαρίστηση και την απόλαυση που προσφέρει στο άτομο η ζωή του, εξαιρουμένων των οικονομικών απολαβών.

Σύντομα προσαρμόστηκε στις πρακτικές της νομικής επιστήμης και τέθηκε στην υπηρεσία των λειτουργών της προς όφελος πελατών τους που είχαν πέσει θύματα «ηδονικών απωλειών». Σύμφωνα με τους υπολογισμούς αυτούς ο γάμος, για παράδειγμα, ισοδυναμεί με ένα ποσό της τάξης των 70.000 αγγλικών λιρών ετησίως.

Είμαστε υπερήφανοι για τον ελληνικό πολιτισμό;

Είμαστε υπερήφανοι για τον σημερινό ελληνικό πολιτισμό; Ίσως πολλοί να αισθάνονται υπερήφανοι για τον σημερινό πολιτισμό μας και ειδικότερα για τη δημοκρατία μας, για τους νόμους μας και γενικότερα το νομικό μας σύστημα. Κάνουν όμως λάθος. Τίποτα από αυτά δεν είναι ελληνικό. Είναι όλα εισαγόμενα.

Κατ’ αρχήν ο υπέρτατος νόμος του κράτους, δηλαδή το Σύνταγμα είναι ξενόφερτο. Αντιγράφει το αγγλοσαξωνικό ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα. Εισάγει την αντιπροσωπευτική ολιγαρχική δημοκρατία που λειτουργεί στην ουσία μόνο μεταξύ των κομματικών ελίτ. Το σύστημα αυτό είναι παντελώς άσχετο και ακατάλληλο για την ελληνική φιλελεύθερη νοοτροπία και τον πόθο για δημοκρατική συμμετοχή των Ελλήνων στη λήψη αποφάσεων.