Το πιο ισχυρό όπλο των γονέων απέναντι στα παιδιά, σύμφωνα
με πολλούς ειδικούς, διαφόρων ειδικοτήτων, που ασχολούνται με παιδιά είναι τα
παραμύθια.
Ηρεμούν το παιδί, το νουθετούν και ενίοτε οι ήρωες των,
χρησιμεύουν ως παραδείγματα προς μίμηση ή αποφυγή για το παιδί. Αναρωτηθήκαμε
όμως ποτέ ποιες είναι ακριβώς οι συνέπειες του κάθε παραμυθιού για το ίδιο το
παιδί, που ακούει την ιστορία και όχι για το γονιό που την εξιστορεί;
Η αλήθεια είναι πως έχει γίνει πολύς λόγος για τα παραμύθια
και τις ευεργετικές τους ιδιότητες. Η πιο σημαντική είναι πως, το παραμύθι
βοηθά στην συγκέντρωση και εστίαση της προσοχής του παιδιού, στη ροή της
ιστορίας. Ως εκ τούτου, καταλαβαίνουμε πόσο βοηθούν παιδιά με διάσπαση
προσοχής, είτε φυσιολογική, είτε παθολογική.
Επιπλέον, το παραμύθι περνάει μηνύματα στα παιδιά, με βιωματικό και ευχάριστο τρόπο, καθώς η συμβουλή περνιέται από το γονιό ως μέρος της ιστορίας, αναιρώντας κάθε αντίδραση από μέρος του παιδιού. Επιπροσθέτως, το παιδί, ως επί το πλείστον, αντιλαμβάνεται τις συνέπειες της ανυπακοής του ήρωα στο γονιό, γεγονός που αποτρέπει το ίδιο να πράξει ανάλογα (πχ. Η κοκκινοσκουφίτσα δεν άκουσε τη μητέρα της, με άσχημες συνέπειες).
Επιπλέον, το παραμύθι περνάει μηνύματα στα παιδιά, με βιωματικό και ευχάριστο τρόπο, καθώς η συμβουλή περνιέται από το γονιό ως μέρος της ιστορίας, αναιρώντας κάθε αντίδραση από μέρος του παιδιού. Επιπροσθέτως, το παιδί, ως επί το πλείστον, αντιλαμβάνεται τις συνέπειες της ανυπακοής του ήρωα στο γονιό, γεγονός που αποτρέπει το ίδιο να πράξει ανάλογα (πχ. Η κοκκινοσκουφίτσα δεν άκουσε τη μητέρα της, με άσχημες συνέπειες).