Επιστήμη και Θρησκεία

Αν κοιτάξουμε προσεχτικά τις υπάρχουσες διαφορές μεταξύ φιλοσοφίας και θεολογίας, θα δούμε ότι είναι ελάχιστες. Γνωστικά και οι δύο τομείς τείνουν προς την ίδια κατεύθυνση: την αλήθεια. Δεν έχουν άλλο θεωρητικό στόχο. Η μεγαλύτερη τους διαφορά προέρχεται από τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν ν' αγγίξουν την αλήθεια. Πιο αναλυτικά, η επιστήμη έχει μια δυναμική στάση και ψάχνει απεγνωσμένα την ανακάλυψη ενώ η θρησκεία με την παθητική της στάση περιμένει την αποκάλυψη. Και οι δυο τους πιστεύουν σε μια αλήθεια που υπάρχει κατά κάποιο τρόπο ανεξάρτητα. Όμως η μία θέλει να την φτάσει κι η άλλη περιμένει τον ερχομό της. Από αυτήν τη διαφορετική αντίληψη προκύπτουν κι οι χαρακτηριστικές έννοιες της καθεμιάς.

Θεωρώντας ότι η αλήθεια αποτελεί μια τέλεια οντότητα, προσπαθώντας να την φτάσει η επιστήμη βλέπει τον εαυτό της σαν μια προσπάθεια τελειοποίησης, ενώ η θρησκεία ξέροντας ότι η ίδια δεν θα μπορέσει ποτέ από μόνη της να γίνει τέλεια, περιμένει από την τελειότητα να εισαχθεί σε μία καινούργια δομή. Έτσι ενώ η επιστήμη μετατρέπεται συνεχώς σαν μια πρωτεϊκή μορφή, η θρησκεία παραμένει η ίδια περιμένοντας την ολική της μεταμόρφωση. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό αυτής της διαφοράς είναι το θέμα της ελπίδας. Η θρησκεία βασιζόμενη στην ύπαρξη του θεού ελπίζει, ενώ η επιστήμη μη γνωρίζοντας έναν αποδεικτικό τρόπο της ύπαρξης του θεού δεν ελπίζει.

Το αλφαβητάρι του διαβόλου

Τα πρώτα λήμματα από "Το αλφαβητάρι του Διαβόλου" γράφτηκαν στο πλαίσιο εβδομαδιαίας σατιρικής στήλης στην εφημερίδα "San Francisco News Letter". Ο Άμπροουζ Μπιρς ήταν ο υπεύθυνος της στήλης από τον Δεκέμβριο του 1868. Υπέγραφε ως "Τελάλης" σατιρίζοντας κοινωνικούς και πολιτικούς θεσμούς.

Μια πρώτη συλλογή των λημμάτων του εκδόθηκε το 1906 με τον τίτλο "The Cynic's Word Book". Η επίδρασή του γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη στη διάρκεια του 20ού αιώνα και προετοίμασε το έδαφος για ένα νέο είδος καλλιτεχνικής έκφρασης που έλαβε διάφορες μορφές: από τις πνευματώδεις γελοιογραφίες του "New Yorker" έως τις ανεπανάληπτες ατάκες του κωμικού Γκράουτσο Μαρξ.

Μερικά παραδείγματα:

-Αθεϊσμός ουσ.: Η μεγαλύτερη από τις μεγάλες θρησκείες του κόσμου.

-Δύση ουσ.: Το τμήμα του κόσμου που εκτείνεται δυτικά (ή ανατολικά) της Ανατολής. Κατοικείται στο μεγαλύτερο μέρος του από Χριστιανούς, ένα ισχυρό φύλο υποκριτών, οι οποίοι παράγουν κυρίως δολοφονίες και απάτες, "πολέμους" και "εμπορικές συναλλαγές" τις ονομάζουν αντίστοιχα. Το ίδιο και οι κάτοικοι της Ανατολής, οι οποίοι επίσης παράγουν κατά κύριο λόγο τα ίδια προϊόντα.

Οι βιταμίνες της ομορφιάς

Είναι γνωστό ότι η εμφάνισή μας αντικατοπτρίζει την κατάσταση της υγείας μας. Όλοι ξέρουμε ότι, για να μείνουν υγιή τα μάτια, καθαρό το δέρμα και λαμπερά τα μαλλιά, θα πρέπει η διατροφή μας να περιέχει όλες τις απαραίτητες βιταμίνες. Ποιες είναι όμως οι βιταμίνες της ομορφιάς και πού μπορούμε να τις βρούμε;

Βιταμίνη Ε: γνωστή ως η «βιταμίνη της αντιγήρανσης», καθώς μειώνει τις ρυτίδες και γενικότερα τα σημάδια του χρόνου. Αυτό οφείλεται στην ισχυρή αντιοξειδωτική της δράση, στην ικανότητά της δηλαδή να θωρακίζει τα κύτταρά μας ενάντια στις επιθέσεις που δέχονται από τις ελεύθερες ρίζες.

Κύριες πηγές: ηλιόσποροι, καρύδια, καλαμποκέλαιο, ελαιόλαδο, βατόμουρα, σπανάκι, αμύγδαλα, ακτινίδια κ.ά..

Βιταμίνη Α: βοηθά στην ενδυνάμωση της όρασης και στη διατήρηση του υγιούς δέρματος και μαλλιών. Το ξηρό δέρμα και η πιτυρίδα είναι συμπτώματα έλλειψής της.

Κύριες πηγές: μουρουνέλαιο, συκώτι αρνιού και μοσχαρίσιο, ραδίκια, καρότο, γλυκοπατάτα, σπανάκι, ακτινίδιο κ.ά..

Η Λαμπερή Αφροδίτη

Η Αφροδίτη καθώς έρχεται προς την γη γίνεται και πιο λαμπερή: Απόψε βρίσκεται λιγότερο από 0.5 ΑΕ δηλαδή λιγότερο από την μισή απόσταση Γης - Ηλίου ! Αυτό θα συνεχιστεί και τις επόμενες μέρες μέχρι τον Ιανουάριο, όπου θα βρεθεί μεταξύ Γης και Ήλιου.

Σύμφωνα με αρχαίες μαρτυρίες που μιλάνε για τον Παρμενίδη, διότι δικά του γραπτά δεν βρέθηκαν, ο Παρμενίδης έλεγε πως η Αφροδίτη φέρνει βροχές και ασφαλώς θα εννοούσε όταν αυτή πλησιάζει προς την Γη. Επομένως θα πρέπει να περιμένουμε μεγάλες κακοκαιρίες κατά τους μήνες Δεκέμβριο - Ιανουάριο.

Ας την απολαύσουμε λοιπόν τώρα προτού μας έρθουν οι συννεφιές.

Όταν η ΛΟΓΙΚΗ γίνεται παραλογισμός

Όταν η ΛΟΓΙΚΗ γίνεται παραλογισμός: Το παράδοξο και το παράλογο, είναι η ίδια η ουσία αυτής της τέχνης. Είναι η αντανάκλαση ενός κόσμου που δεν είναι πλέον σε συμφωνία με τον εαυτό του, ενός κόσμου που έχει σπάσει σε κάθε σημείο του. Ό,τι είναι στερεό μετατρέπεται σε υγρό και το αντίστροφο. Τα βουνά στο κεντρικό τμήμα του έργου «Ο Κήπος Των Επίγειων Απολαύσεων» φαίνεται να μετατρέπονται σε τερατώδη φυτά, ανοιχτά από μια αφύσικη ωριμότητα. Τα πάντα αλλάζουν στο αντίθετο τους ή με τα λόγια του Ηράκλειτου

    «Τα Πάντα Ρεί, μηδέποτε κατά το αυτό μένειν» τα πάντα ρέουν και όλα χάνονται, ακατάπαυστα και είναι αυτή η συνεχής μεταβολή πού συνθέτει την ίδια την έννοια του κόσμου, την θεμελιώδη αρχή του, την έσχατη σημασία του.  «Ποταμῷ γὰρ οὐκ ἔστιν ἐμβῆναι δὶς τῷ αὐτῷ καθ” Ἡράκλειτον οὐδὲ θνητῆς οὐσίας δὶς ἅψασθαι κατὰ ἕξιν (τῆς αὐτῆς)· ἀλλ” ὀξύτητι καὶ τάχει μεταβολῆς σκίδνησι καὶ πάλιν συνάγει (μᾶλλον δὲ οὐδὲ πάλιν οὐδ” ὕστερον, ἀλλ” ἅμα συνίσταται καὶ ἀπολείπει) καὶ πρόσεισι καὶ ἄπεισι».

Από στιλιστική άποψη, το έργο του Μπος δεν μοιάζει με ούτε με την μεσαιωνική αλλά ούτε και με την τέχνη της Αναγέννησης. Παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία και των δύο είναι παρόντα, η τέχνη του Μπος είναι εκπληκτικά μοντέρνα.