«Έχουμε τη χειρότερη σύσταση Κοινοβουλίου που είχαμε ποτέ. Όχι
πολιτικών συσχετισμών, αλλά προσώπων». «Έχουμε τη χειρότερη τηλεόραση που
είχαμε ποτέ. Και προγράμματος και ρόλου και προσανατολισμού και προσώπων». «Έχουμε
τη χειρότερη -ή τουλάχιστον την πιο αμήχανη- κατάσταση στο ελληνικό τραγούδι,
στο μυθιστόρημα, στην τέχνη γενικότερα».
Θα μπορούσε κάποιος να προσθέσει πολλούς ακόμη τέτοιους
αφορισμούς, να συμφωνήσει απόλυτα με κάποιους και να εκφράσει επιφυλάξεις γι'
άλλους. Όταν τα αποτελέσματα είναι αδιαμφισβήτητα, πώς μπορείς να έχεις την
ψυχραιμία να διασώσεις όσους αξίζουν να διασωθούν; Όταν το παιχνίδι έχει λήξει
και έχεις φάει πέντε γκολ, ποιος έχει διάθεση να μιλήσει για διακριθέντες;