Πριν από την εμφάνιση του μπικίνι

Τα μπικίνι συρρικνώνονται με επικίνδυνους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια και κανείς πλέον δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτό. Το αντίθετο μάλιστα.

Έχετε, όμως, αναρωτηθεί τι φορούσαν οι γυναίκες στις παραλίες της Ευρώπης 100 και πλέον χρόνια πριν;

Το 1900 και νωρίτερα οι γυναίκες φορούσαν φορέματα και μεγάλα σορτσάκια, φουστάνια ολόκληρα και φακιόλια, ολόσωμα κορμάκια, μέχρι κάτω από το γόνατο, ριγέ bathing suits που θυμίζουν  στολές φυλακισμένων, μακρυμάνικα ρούχα και γενικά ό,τι άκομψο μπορείτε να φανταστείτε είχε την τιμητική του στις πλαζ.

Πού μπορείς να χαλαρώσεις; Στη φύση!

Οι πρώτες εικόνες που έρχονται στο μυαλό κάπου είναι σε κάποια εξωτική παραλία με λευκή άμμο και τιρκουάζ νερά ή σε ένα λιβάδι με λουλούδια.

Με άλλα λόγια επιστροφή στη φύση.  Το γεγονός ότι νιώθουμε τόσο ευχάριστα στη φύση οφείλεται στο ότι αυτή δεν έχει γνώμη για εμάς.

Οι άνθρωποι του 21 αιώνα είμαστε ξεκομμένοι από τη φύση κι αυτό συχνά μας κάνει να αισθανόμαστε σαν εξωγήινοι στον ίδιο μας τον πλανήτη.

Ακόμα, κι αν πιστεύουμε ότι η παιδεία και ο πολιτισμός έχουν αναπληρώσει το πιο ζωώδες και ενστικτώδες μέρος του εαυτού μας, εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε την επαφή με το φυσικό περιβάλλον.

Η πρώτη πισίνα της Αθήνας έγινε το 1880

Το θαλασσινό μπάνιο μπήκε σταδιακά στη ζωή των Αθηναίων μετά το 1870, ως τότε ήταν κατακριτέο. Ελάχιστοι ήταν οι τολμηροί κολυμβητές αφού η μόνη γνωστή παραλία ήταν στο Πασαλιμάνι και μέσα μεταφοράς δεν υπήρχαν.

Μια παράτολμη ιδέα εμπνεύστηκε ο μαθηματικός Αντώνιος Δαμασκηνός, με σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη Σορβόνη ενώ εξέδωσε για ένα μικρό διάστημα μια μικρή εφημερίδα την Καρτερία. Δίδασκε Τριγωνομετρία στο τότε Σχολείο των Τεχνών, τον πρόδρομο του σημερινού Πολυτεχνείου και μη όντας ικανοποιημένος από τον μισθό της σχολής βάζει σε εφαρμογή ένα μεγαλόπνοο σχέδιο το 1880.

Γιατί δεν πρέπει να μοιράζεστε τη χαρά σας

Η συζήτηση για μια επώδυνη εμπειρία συνήθως βοηθά τους ανθρώπους να την αντιμετωπίσουν και να βρουν κάποιο νόημα σ’ αυτή. Δεν είναι λοιπόν παράλογο να υποθέτετε ότι το να αναλύετε με λεπτομέρειες ένα ευτυχές γεγονός αυτό θα μεγιστοποιήσει τη χαρά σας. 

Εξάλλου έχουμε την τάση να μιλάμε για τις θετικές εμπειρίες πιο πολύ από τις αρνητικές. Δυστυχώς, οι ερευνητές διαπιστώνουν πλέον ότι η διήγηση των χαρούμενων αναμνήσεων μπορεί να μειώσει τη χαρά σας. Ακόμα και η αναφορά του γεγονότος μπορεί να:

Αμβλύνει τα συναισθήματα: Η συζήτηση για μια αισθητήρια ή συναισθηματική εμπειρία –η γεύση της μηλόπιτας της μητέρας σας, η ομορφιά του ηλιοβασιλέματος- μπορεί να μειώσουν τα συναισθήματα που σχετίζονται με αυτή, σύμφωνα με την επιθεώρηση Journal of Consumer Research. Το να εκφράζετε τα συναισθήματά σας είναι ουσιαστικά αναλυτική και η επανεξέταση μιας συναισθηματικής εμπειρίας με αναλυτικό τρόπο τη μεταβάλλει θεμελιακά.