Ο Δημόκριτος, πρόδρομος των Επικούρειων γράφει για ψυχική γαλήνη και σύμμετρη ζωή: «Γιατί την ψυχική γαλήνη τη φέρνει στους ανθρώπους η
συγκρατημένη διασκέδαση και η σύμμετρη ζωή. Η στέρηση και η υπεραφθονία τείνουν
να μετατρέπονται στο αντίθετο τους και να προκαλούν στην ψυχή μεγάλες κινήσεις·
και οι ψυχές που κινούνται σε μεγάλη έκταση δεν είναι ούτε ευσταθείς ούτε
γαλήνιες. [...]
Να μη δίνει μεγάλη σημασία στα όσα ζηλεύουν ή θαυμάζουν οι πολλοί
και να μην τα σκέφτεται συνεχώς. Να κοιτάζει πώς ζουν οι ταλαίπωροι και να
συναισθάνεται πόσο υποφέρουν. [...]
Γι αυτό ακριβώς δεν πρέπει κανείς να ψάχνει
για πράγματα που είναι μακριά του, παρά να ικανοποιείται με τα όσα είναι κοντά
του, συγκρίνοντας τη ζωή του με τη ζωή εκείνων που βρίσκονται σε χειρότερη θέση» (Δημόκριτος, απόσπ. 191)
Οι φίλοι του Κήπου θεωρούν επίσης ανώφελο και ανόητο (μωρόν)
να υποβάλλεται με τη θέλησή μας το σώμα σε βάσανα και δοκιμασίες, σύμφωνα με
τις πρακτικές που ακολουθούσαν οι μυστικιστικές σέχτες της εποχής και μέχρι τις
μέρες μας εκατοντάδες χιλιάδες πιστοί. Κατά τον Επίκουρο, η φιλοσοφία είναι μια
δραστηριότητα χρήσιμη για την ευτυχισμένη ζωή, είναι η ίδια τέχνη και χωριστή
επιστήμη της ζωής.