Αχιτεκτονική, Αρχή και Τέχνη

Αρχιτεκτονική είναι τόσο η τέχνη, όσο και η επιστήμη του σχεδιασμού (με την έννοια της μελέτης, όχι μόνο του γραφικού σχεδίου) και της υλοποίησης κτιρίων. Το σχέδιο και η έκφραση του, που είναι ο σχεδιασμός, πραγματώνουν ένα αντικείμενο, ένα σύστημα μία αντικειμενική υλική διάσταση.

Ένας πιο γενικός ορισμός θα περιελάμβανε το σχεδιασμό όλων των κτιστών υποδομών στο περιβάλλον, από το μακροσκοπικό επίπεδο του σχεδιασμού πόλεων ως το μικροσκοπικό του σχεδιασμού επίπλων και προϊόντων καθημερινής χρήσης. Η αρχιτεκτονική περιλαμβάνει όχι μόνο το σχεδιασμό αλλά και το προϊόν της υλοποίησης.

Ετυμολογικά, ο όρος προέρχεται από το ελληνικό αρχή και τέχνη - τεκτονική (κατασκευή/δημιουργία).

Σύμφωνα με την πιο πρώιμη μελέτη γύρω από το αντικείμενο, ο Βιτρούβιος στο έργο του περί Αρχιτεκτονικής βασίζει την καλή αρχιτεκτονική σε τρεις αρχές: Ομορφιά (Venustas), Σταθερότης (Firmitas) και Ευχρηστία (Utilitas). Λέγεται ότι η αρχιτεκτονική οφείλει να εξισορροπεί και να συντονίζει με βάση αυτά τα τρία στοιχεία, χωρίς κανένα να υπερβαίνει τα άλλα. Ένας πιο σύγχρονος ορισμός, από μια διαφορετική οπτική γωνία θα διέκρινε στη λειτουργικότητα όλα τα υπόλοιπα κριτήρια, συμπεριλαμβανομένης της καλαισθησίας και λοιπών ψυχολογικών παραγόντων.

Η αρχιτεκτονική περιλαμβάνει ένα ευρύτερο πεδίο γνώσεων, που περιλαμβάνει ιστορία, κοινωνικές επιστήμες, οικονομία, πολιτική, τέχνη, τεχνολογία, φιλοσοφία, φυσικές επιστήμες, κ.α. 

Χρησιμοποιώντας τα λόγια του Βιτρούβιου, μπορεί να ειπωθεί ότι ...

"η αρχιτεκτονική είναι η επιστήμη η οποία ανέρχεται εκ άλλων επιστημών, πλαισιωμένη από πλούσια γνώση". Τονίζει επίσης ότι ο αρχιτέκτονας πρέπει να είναι βαθύς γνώστης θεμάτων όπως η μουσική, η αστρονομία κ.α...