Τα παράθυρα Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ

Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ

μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ

για νάβρω τα παράθυρα.

- Όταν ανοίξει

ένα παράθυρο θάναι παρηγορία.

-Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ να τάβρω. 

Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.

Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.

Ποιος ξερει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.

Κ. Π. Καβάφης

Ποσότητα φαγητού …και το μέγεθος μετράει

Η παχυσαρκία αποτελεί πλέον έναν από τους κύριους παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνιση χρόνιων παθήσεων, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου ΙΙ κ.ά. Τα ποσοστά παχυσαρκίας, τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά, έχουν αυξηθεί δραματικά παγκοσμίως, σε σημείο που πλέον έχει χαρακτηρισθεί ως παγκόσμια επιδημία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) και ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα υγείας που έχει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα, αφού πρώτα την δημιούργησε και την γαλούχησε επί μακρόν.

Οι έντονοι ρυθμοί της καθημερινότητας ακόμη και για τα παιδιά, με το βεβαρυμένο πρόγραμμα στο σχολείο, σε συνδυασμό με τις πολύωρες εξωσχολικές δραστηριότητες και τον ελλιπή ελεύθερο χρόνο, ευνοούν την υιοθέτηση λανθασμένων συνηθειών διατροφής και ζωής γενικότερα, τείνοντας έτσι να ταυτιστούμε με πρότυπα δυτικής νοοτροπίας, όπως π.χ. να καταναλώνουμε τα γεύματα μας μπροστά από μια οθόνη, εγκαταλείποντας αξίες, παραδόσεις και ιδιαίτερα τη σημασία του να γευματίζει όλη η οικογένεια μαζί.

Να γιατί πιάνεσαι κορόιδο.

Πραγματικά, αγαπημένη μου, πόσες φορές δεν βρέθηκες θύμα εξαπάτησης ή ψεύδους χωρίς καν να υποψιαστείς το τι γίνεται; Πόσες φορές αφού κατάλαβες καθυστερημένα το τι έγινε, δεν έπιασες τον εαυτό σου να λέει «μα πόσο ηλίθια είμαι τελικά»;

Άφησε τις ενοχές και την αυτολύπηση! Άφησε τα τώρα αμέσως γιατί δεν φταίει ότι είσαι εσύ ηλίθια, φταίει ότι υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι ...ψυχολογικοί παράγοντες που σχεδόν σε ωθούν στο να πιαστείς κορόιδο!

Η προκατάληψη της εμπιστοσύνης. Οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα και ως τέτοια σε όλη τη διάρκεια της εξέλιξης του είδους μας, ήταν απολύτως απαραίτητο να συνεργαστούμε για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μέσα στους αιώνες να προγραμματιστούμε στο να εμπιστευόμαστε του άλλους ανθρώπους γύρω μας.

Μήνυμα του Μπρεχτ προς τους νέους…

Εσείς οί νέοι άνθρωποι των εποχών πού έρχονται

Καί της καινούργιας χαραυγής πάνω στίς πολιτείες

Πού δέ χτίστηκαν ακόμα, καί σεις

Πού δέ γεννηθήκατε, άκούστε τώρα

Τη φωνή τή δική μου, πού πέθανα

Όχι δοξασμένα….Αλλά

Σάν τόν αγρότη πού δέν όργωσε τό χωράφι του

Καί τόν χτίστη πού ξετσίπωτα τό ‘βαλε στά πόδια

Σάν είδε την τρύπια στέγη,Έτσι κ’ εγώ,

Δέ βάδισα μέ τήν εποχή μου, ξόδεψα τίς μέρες μου,

Καί τώρα πρέπει νά σας παρακαλέσω

Νά πείτε εσείς αυτά πού δέν ειπώθηκαν,

Νά κάνετε αυτά πού δέν έγιναν, καί μένα

Γρήγορα νά μέ ξεχάσετε, σας παρακαλώ,

Γιά νά μήν παρασύρει καί σας

Τό δικό μου κακό παράδειγμα.
Αχ, γιατί κάθησα στων στείρων τό τραπέζι

Τρώγοντας τό φαΐ

Πού αυτοί δέν ετοίμασαν;

Ζητήστε Ξεχάστε

Κάνετε σαν κακομαθημένα παιδιά! Αυτό δεν είναι παρατήρηση, είναι παρότρυνση! Ναι! Να κάνετε σαν κακομαθημένα παιδιά! Γι’ αυτό είμαστε εδώ, για να σας κάνουμε τα χατίρια, ενοίοτε δε και τα καπρίτσια! Ζητήστε! Ζητήστε! Ζητήστε! Λάβετε! Λάβετε! Λάβετε! Αλλά πως θα Λάβετε αν δεν Ζητήσετε πρώτα;

Ζητήστε μας, ζητήστε στο Σύμπαν να φέρει ό,τι χρειάζεστε! Γιατί ζητάτε μόνο πόνο, λύπη, αγωνία, φόβο; Βιώνετε την Αγάπη και μετά τον φόβο ότι θα την χάσετε. Βιώνετε την Αφθονία και μετά τον φόβο ότι θα την στερηθείτε. Βιώνετε την Ευτυχία και μετά ο νους σας πηγαίνει πάλι στις στιγμές δυστυχίας και τι καλά που είστε τώρα… Μα καλά, αυτό είναι βίτσιο! Ένα βίτσιο που πηγάζει από την μικρή αντίληψη που έχετε για το Είναι Σας.

Οι αποθήκες μας (εννούμε ΜΑΣ, οι δικές ΜΑΣ αποθήκες, δικές Σας και δικές Μας) είναι γεμάτες με συναισθήματα χαράς, ευτυχίας, ελπίδας! Και οι αποθήκες μας δεν αδειάζουν ποτέ γι’ αυτό μην φοβάστε ότι θα τελειώσουν, φοβηθείτε μονάχα ότι θα ζείτε για πάντα μέσα σ’ αυτό που θα ζητήσετε, τη μία ζωή μετά την άλλη!

Ζητήστε – Πιστέψτε και μετά Ξεχάστε! Είναι τυχαίο που βάζουμε κεφαλαίο Ξ? Μετά, απλά, Ξεχάστε. Είναι πιο σημαντικό και από το να ζητήσετε. Γιατί έτσι απελευθερώνετε την δύναμη του Δημιουργού μέσα σας, έτσι μας λύνετε τα χέρια για ν’ ανοίξουμε αυτές τις ανεξάντλητες αποθήκες Ευτυχίας.

Νέμεσις: η προσωποποίηση της θείας δίκης.

Η Νέμεσις ήταν θεότητα και συγχρόνως η προσωποποίηση της θείας δίκης.

Ήταν κόρη της Νύκτας και αναφέρουν πως κάποτε την είχε ερωτευτεί ο Δίας κι εκείνη μεταμορφωνόταν συνεχώς για να τον αποφύγει. Στο τέλος είχε πάρει τη μορφή χήνας, αλλά δεν είχε καταφέρει να σωθεί γιατί ο Δίας μεταμορφώθηκε την ίδια στιγμή σε κύκνο κι ενώθηκε μαζί της. Τα αβγό που είχε γεννήσει η Νέμεση το είχαν μαζέψει κάποιοι βοσκοί και το είχαν δώσει στη Λήδα. Από εκείνο το αβγό είχαν γεννηθεί η Ελένη και οι Διόσκουροι.

Ως θεότητα η Νέμεσις απέδιδε στον καθένα την ευτυχία ή δυστυχία που αντιστοιχούσε στην αξία του. Ο ρόλος της ήταν συγγενικός με αυτόν των Μοιρών. Μόνο που οι Μοίρες είχαν σχέση με την ειμαρμένη, προαποφάσιζαν τη μοίρα των ανθρώπων πριν ακόμη γεννηθούν, ενώ η Νέμεσις επιβράβευε ή τιμωρούσε κάποιον με γνώμονα το δίκαιο.

Ήταν η προσωποποίηση της θείας εκδίκησης, όπως οι Ερινύες, αλλά δεν τιμωρούσε μόνο το έγκλημα, αλλά και κάθε "υπερβολή" και αλαζονεία. Τιμωρούσε τους υπερόπτες και προσπαθούσε να φέρει την ισορροπία ανάμεσα στην τύχη των ανθρώπων.

Έτσι ο Κροίσος, γεμάτος πλούτη και αλαζονεία, οδηγήθηκε από την Νέμεση στην εκστρατεία εναντίον του Κύρου και καταστράφηκε.