Αν ο Νους δεν Νοεί;

Τα σχετικά τώρα με τον νου δημιουργούν ορισμένες απορίες διότι θεωρείται βέβαια ότι είναι το πιο θείο από τα φαινόμενα, το ερώτημα όμως για το σε ποια κατάσταση θα πρέπει να είναι για να μπορεί να έχει αυτό τον χαρακτήρα δημιουργεί ορισμένες δυσκολίες.

Διότι άν δεν νοεί τίποτα, τότε σε τι θα έγκειται το ιερό μεγαλείο του, αφού θα είναι όπως κάποιος που κοιμάται.

Αν, πάλι, νοεί, αλλά ως όργανο άλλου, τότε, δεδομένου ότι αυτό που αποτελεί την ουσία του δεν είναι η νόηση αλλά ορισμένη δύναμη, δεν θα είναι η άριστη ουσία, καθότι η αξία του έγκειται στη νόηση. Ακόμα, είτε η ουσία του είναι νους είτε νόηση, τι είναι αυτό που νοεί;

Διότι ή νοεί τον εαυτό του ή κάτι άλλο’ αν νοεί κάτι άλλο, τότε ή [νοεί] πάντα το ίδιο πράγμα ή κάτι διαφορετικό. Υπάρχει, λοιπόν, κάποια διαφορά ή όχι ανάμεσα στο να νοεί το ωραίο ή οποιοδήποτε άλλο τυχαίο πράγμα; Ή μήπως υπάρχουν μερικά πράγματα που είναι αδιανόητο να τα σκέπτεται;

Όταν μίλησε το ανθρώπινο κάρβουνο

Εσύ... Ναι εσύ... Δεν είναι έκθεση εδώ, ούτε παράσταση... Εμείς τα ανθρώπινα κάρβουνα δεν είμαστε ζωγραφιές... Ξέρω, ξέρω έτσι το παρουσίασαν για να μας βάλουν εδώ. Είμαστε πληγές πάνω στο ξύλο. Το κάρβουνο και το χαρτί... όλα είναι ξύλο. Αυτό αντέχει πάνω του τη μνήμη... Σιωπή.

Εκείνο το νεκρό παρελθόν που ζει μέσα στο μέλλον. Διότι το ξύλο είναι και νεκρό και ζωντανό. Είναι σαν εμάς... τους επιζώντες... Σαν αυτούς που δεν κατάφερε να εξαφανίσει η συστηματική καταστροφή της γενοκτονίας.

Ο πρώτος έρωτας δυσκολεύει όσους ακολουθούν.

Η συναισθηματική ευφορία της πρώτης αγάπης μπορεί να κάνει σημαντική ζημιά στις επόμενες σχέσεις. Πάθος, ρομαντισμός και ποιήματα χαρακτηρίζουν συνήθως την πρώτη αγάπη. Όμως οι επιστήμονες έρχονται τώρα να επιβεβαιώσουν αυτό που πολλοί άνθρωποι εμπειρικά ήδη ξέρουν: Αν θέλει κανείς να ευτυχήσει στην κατοπινή ζωή, καλύτερα ίσως να μην είχε υπάρξει η πρώτη αγάπη. "Σε ένα ιδανικό κόσμο, θα ξυπνάγαμε κατευθείαν στη δεύτερη σχέση", όπως το έθεσε παραστατικά ο δρ Μάλκολμ Μπρίνιν, επικεφαλής ερευνητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικών και Οικονομικών Ερευνών του πανεπιστημίου του Έσεξ.

Οι σχετικές διαπιστώσεις (σε πιο επιστημονικό ύφος!) των ερευνητών περιλαμβάνονται στη συλλογή ερευνητικών μελετών κορυφαίων βρετανών επιστημόνων με τίτλο "Μεταβαλλόμενες Σχέσεις", την επιμέλεια της οποίας είχε ο Μπρίνιν.

Το βασικό συμπέρασμα: η συναισθηματική ευφορία της πρώτης αγάπης μπορεί να κάνει σημαντική ζημιά στις επόμενες σχέσεις. "Τελικά, φαίνεται πως το μυστικό για τη μακρόχρονη ευτυχία σε μια σχέση είναι να έχει ´παραλείψει´ κανείς την πρώτη σχέση", δήλωσε ο Μπρίνιν, σύμφωνα με τον Observer.

Υπάρχει Πολιτισμικό Παρόν;

Ζητούνται πολίτες. Τα τελευταία χρόνια ακούω, διαβάζω και εν τέλει ψιθυρίζω τις ίδιες λέξεις; Πολιτισμική Επικοινωνία,  Πολιτιστική Διπλωματία, Πολίτης, Πόλη, Πολιτισμός.

Έννοιες που φαντάζουν πλέον ανίκανες να ξεσηκώσουν τα μυαλά, που έχουν μετατραπεί σε πληροφορία, στατιστική επιστήμη, επιστημονικό εργαλείο και ιδεολογία που τροφοδοτείται μόνο μέσα από ανταγωνιστικά δίπολα του τύπου: Επιτρέπω ή Απαγορεύω.

Περιλαμβάνω ή Αποκλείω. Πως όμως αποδεχόμαστε ένα Πολιτισμό που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη συναισθηματική αυθυποβολή από την κοινωνική εμπιστοσύνη, την γλώσσα της ελπίδας από την γλώσσα της προπαγάνδας;

Η πεταλούδα στην αρχαία Ελλάδα.

Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες ονομάζονταν «ψυχές», καθώς πιστευόταν ότι είναι οι ψυχές των νεκρών. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο στάδιο μεταμόρφωσης από την κάμπια, «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού».

Στην ελληνική αλλά και τη ρωμαϊκή μυθολογία η Ψυχή, μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας. Απελευθερωμένο από τον θάνατο το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, αναχωρώντας από τα δεσμά της χρυσαλίδας της.

Ποιός ονειρεύεται;

"Ήμουν πριν άνθρωπος που ονειρεύτηκε ότι ήταν πεταλούδα

ή μήπως είμαι τώρα πεταλούδα που ονειρεύεται ότι είναι άνθρωπος;"

Τσουάνγκ Τζου

Σκεφτείτε τα όνειρα. Δεν είναι σαν αληθινά; Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι το εγώ είναι αληθινό μόνο όταν είμαστε ξύπνιοι; Δεν είναι τότε ειρωνικό να λέμε ότι εγώ ονειρεύομαι; Ποιόν εννοούμε όταν λέμε "εγω" Ποιός ονειρεύεται;

Τα όνειρα για το μέλλον είναι η ελπίδα της ζωής

Τα όνειρα για το μέλλον είναι η ελπίδα της ζωής.....και έρχονται απο το παρελθόν Μακάρι να χάιδευαν οι λέξεις τα αισθήματα οι πράξεις το μυαλό και η αλήθεια να ήταν παράδεισος για εμάς τότε δεν θα γελάγαμε την ζωή, θα γελάγαμε τον θάνατο.