Η ανάγκη να κάνεις τα πράγματα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του
περιβάλλοντός σου και κατά το δυνατόν τέλεια, αλλά και οι σκέψεις αμφιβολίας,
συχνά συναντώνται στο πλαίσιο της ιδεοψυχαναγκαστικής συμπτωματολογίας, κύριο
χαρακτηριστικό της οποίας είναι σκέψεις που προκαλούν άγχος και το άτομο δεν
μπορεί να ελέγξει.
Πολλοί άνθρωποι αναγνωρίζουν τέτοιου είδους σκέψεις, αλλά πρόβλημα στοιχειοθετείται μόνο όταν οι σκέψεις και οι συμπεριφορές που συνδέονται με αυτές τις σκέψεις προκαλούν δυσαρέσκεια στο άτομο ή καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς του. Οι περισσότεροι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους προβλήματα κατανοούν ότι οι σκέψεις αυτές δε βασίζονται σε πραγματικές ανάγκες ή ερεθίσματα, αλλά δεν τους είναι εύκολο να απαλλαγούν από αυτές.
Πολλοί άνθρωποι αναγνωρίζουν τέτοιου είδους σκέψεις, αλλά πρόβλημα στοιχειοθετείται μόνο όταν οι σκέψεις και οι συμπεριφορές που συνδέονται με αυτές τις σκέψεις προκαλούν δυσαρέσκεια στο άτομο ή καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς του. Οι περισσότεροι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους προβλήματα κατανοούν ότι οι σκέψεις αυτές δε βασίζονται σε πραγματικές ανάγκες ή ερεθίσματα, αλλά δεν τους είναι εύκολο να απαλλαγούν από αυτές.
Συνεχίζουν να ζουν τη ζωή τους, εγκλωβισμένοι σε ρόλους και
πρέπει. Πρέπει να είμαι καλός γονιός, καλός εργαζόμενος, καλός σύζυγος. Ποτέ
όμως δεν είναι πραγματικά ευτυχισμένο ένα τέτοιο άτομο. Γιατί απλά δεν υπάρχει
τελειότητα. Αντιθέτως, υπάρχει ένα απέραντο περιθώριο βελτίωσης. Τα λάθη είναι
ανθρώπινα όσο τετριμένο κι αν σας ακούγεται.