Δεν έχει όρια, οΰτε Αρχή ούτε τέλος ή ’Ελευθερία

Δεν έχει όρια, δεν έχει οΰτε Αρχή ούτε τέλος ή ’Ελευθερία. Ελευθερία είναι ό ίδιος ό Θεός. Δέν μπορεί νά διατυπωθή όρισμός τής Ελευθερίας, όπως δέν μπορεί κάν νά όρισθή τό τί δέν είναι Ελευθερία —καί όσοι υποστηρίζουν την ’Ελευθερία έτσι, Αρνητικά, ξεκινούν πάντοτε άπό Ανθρωποκεντρική (θά λέγαμε «σισυφοκεντρική») αφετηρία καί αφήνουν έξω

Από τόν ορισιμό του τί δέν είναι Ελευθερία ένα μέρος του Οντος, μέρος πού βρίσκεται εξω Από τόν Σίσυφο.

Γιατί μισούμε κάποιον;

Μήπως τελικά όταν μισούμε κάποιον, μισούμε στην εικόνα του κάτι που υπάρχει μέσα μας; 

Σας έχει τύχει πότε να είστε μάρτυρες ενός άσβεστου μίσους μεταξύ ενός αγοριού ή ενός κοριτσιού; Ή θυμάστε όταν ήμασταν στο σχολείο που όταν σ΄ένα αγοράκι του άρεσε μια συμμαθήτρια του, της τράβαγε τα μαλλιά, την κορόιδευε κτλ; Στο τέλος οι ιστορίες μίσους κατέληγαν σε ιστορίες αγάπης και έρωτα.

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν λαθεμένα ότι το μίσος είναι το αντίθετο της αγάπης, όταν το μόνο που βρίσκεται στον αντίποδα της αγάπης είναι η αδιαφορία. Ό,τι δεν αγαπάμε –καλώς ή κακώς- δεν υπάρχει για μας. Δεν ασχολούμαστε μαζί του.

Όταν νομίζουμε ότι πλήττουμε με κάποιον, είναι γιατί κατέχει κάτι που μας αγγίζει βαθιά και μας προκαλεί δυσφορία. Αυτός ο κάποιος γίνεται καθρέφτης για κάτι που υπάρχει μέσα μας και δε θέλουμε να το παραδεχτούμε. Αλλιώς, δε θα μας ενοχλούσε τόσο.

Η Τέχνη να είσαι Ευτυχισμένος

«Όταν κάποιος νιώθει ευθυμία, να μη ζητάει από τον εαυτό του κάποια δικαίωση, ούτε να σκέφτεται αν σε κάθε περίπτωση έχει κάποιο λόγο να νιώθει ευθυμία. Τίποτα δεν έχει πιο σίγουρη ανταπόδοση από την ευθυμία: γιατί σ’ αυτή την κατάσταση η ανταμοιβή και η πράξη ταυτίζονται. [Παρατήρηση: όποιος είναι εύθυμος, έχει πάντα λόγο να είναι, και ο λόγος αυτός είναι ακριβώς, το ότι είναι εύθυμος].

Μπορεί να αντικαταστήσει κάθε άλλο αγαθό, σίγουρα και πλουσιοπάροχα. Όταν κρίνουμε την ευτυχία κάποιου πλούσιου, νέου, ωραίου, τιμημένου, το μόνο που ζητάμε είναι να μάθουμε αν είναι χαρούμενος. Ενώ αντίθετα αν ο άνθρωπος είναι όντως χαρούμενος, δεν μας ενδιαφέρει καθόλου αν είναι νέος ή γέρος, πλούσιος ή φτωχός: ξέρουμε ότι είναι ευτυχισμένος. -Γι αυτό και όποτε έρχεται να μας βρει η ευθυμία, πρέπει να της ανοίγουμε την πόρτα διάπλατα. Γιατί ο χρόνος των επισκέψεών της δεν είναι ποτέ ακατάλληλος.

Εμείς όμως, αντί να κάνουμε ακριβώς αυτό, αναρωτιόμαστε αν έχουμε πραγματικά λόγο να είμαστε χαρούμενοι, φοβόμαστε μήπως η ευθυμία μας αποσπάσει απ’ τις σοβαρές σκέψεις και φροντίδες. Ποια ωφέλεια θα προκύψει απ’ αυτές τις τελευταίες, δεν ξέρουμε ούτε κι εμείς οι ίδιοι, ενώ η ευθυμία είναι το πιο σίγουρο κέρδος.