Καμιά φορά σκέφτομαι τι καλά που θα ήταν να είναι οι ανθρώπινες σχέσεις όπως στα παραμύθια. Και ειδικά οι ερωτικές σχέσεις! Μια μέρα ξυπνάς κοιτάς στο παράθυρο και αντικρίζεις έναν πανέμορφο άντρα πάνω σε ένα (λευκό κατά προτίμηση) άλογο και ερωτεύεστε με τη πρώτη ματιά! Έρχεται ζητάει το χέρι από τους γονείς σου και μετά από λίγο καιρό παντρεύεστε και παρόλο το ξαφνικό και σύντομο της υπόθεσης ταιριάζετε τόσο πολύ όσο το τυρί με το ψωμί, μένετε για πάντα πιστοί ο ένας στον άλλον και ερωτευμένοι μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Εντάξει ξέρω ότι κάτι τέτοια γίνονται μόνο στα παραμύθια (γιατί έχουν εφευρεθεί τα αυτοκίνητα και κανείς δεν χρησιμοποιεί άλογο) αλλά και εμείς έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο!! Δεν ξέρουμε τι θέλουμε! Και όταν ξέρουμε (ελάχιστες φορές), δεν ξέρει αυτός που μας ενδιαφέρει τι θέλει με αποτέλεσμα.. να μην υπάρχει κανένα αποτέλεσμα στην ουσία! Όλα μένουν σε μια επιφάνεια χωρίς κανένας να έχει προσπαθήσει να διεισδύσει σε κάτι βαθύτερο.
