Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου

Είμαι ένας άνθρωπος γελοίος. Τώρα με λένε τρελό. Θα ήταν τίτλος τιμής αν γι’αυτούς δεν εξακολουθούσα να είμαι το ίδιο γελοίος. Αλλά δεν δυσανασχετώ πια, όλος ο κόσμος μου είναι αρκετά συμπαθής, ακόμη κι όταν με κοροϊδεύουν και θα έλεγε κανείς, πως τότε ίσα ίσα μου είναι συμπαθής.

Θα γελούσα κι εγώ μαζί με αυτούς ευχαρίστως, όχι τόσο για μένα, αλλά για να τους κάνω ευχαρίστηση, αν δεν δοκίμαζα τόση θλίψη κοιτάζοντάς τους. Θλίψη να βλέπω πώς δεν γνωρίζουν την αλήθεια, αυτή την αλήθεια που γνωρίζω εγώ. Τι σκληρό είναι να την γνωρίζεις μόνος εσύ! Αλλα δεν θα καταλάβουν.. όχι, δεν πρόκειται να καταλάβουν..

Άλλοτε υπέφερα πολύ να περνώ για γελοίος δεν φαινόμουν. Ήμουνα. Υπήρξα πάντα γελοίος και ξέρω ότι αναμφίβολα είμαι από γεννησιμιού μου. Θα μουν δε θα μουν επτά μόλις χρονών όταν κατάλαβα πως ήμουνα γελοίος.

 Ύστερα σπούδασα στο πανεπιστήμιο –και όσο σπούδαζα τόσο περισσότερο καταλάβαινα πόσο ήμουν γελοίος. Έτσι που όλη η πανεπιστημιακή μου μόρφωση φαινόταν να μην υπάρχει παρά για να μου δείξει και να μου εξηγήσει, όσο εντρυφούσα σ’αυτήν, πως ήμουν γελοίος. Χρόνο το χρόνο, βεβαιωνόμουνα όλο και περισσότερο ότι από κάθε άποψη παρουσίαζα ένα γελοίο πρόσωπο.

Μια Λέξη Ενάντια Σε Όλα

«Δως μου μια λέξη και θα σου πλάσω έναν κόσμο», είπε ο ονειροπόλος. Οι πεφωτισμένοι του έδωσαν τον κόσμο έτοιμο. Έτσι ο ονειροπόλος είχε δικαίωμα να γράψει μόνο μια λέξη.

Έπρεπε να διαλέξει. Ποια λέξη είχε αρκετή δύναμη για να μπορέσει να σταθεί επάξια απέναντι στα πάντα;

Να γράψει «ελπίδα;» Δε θα ‘ταν αρκετό.

Να γράψει «αγάπη;» Θα τον θεωρούσαν γραφικό.

Να γράψει «επανάσταση;» «πάθος;» «ελευθερία;» «δικαιοσύνη;» «αγώνας;» «θάνατος;» Τι θα μπορούσε να γράψει;

Δε θυμόταν καν το όνομα του. Έτσι έγραψε: «Εγώ».

Τα χέρια των ανθρώπων

Σύμφωνα με την επιστήμη, ο αντιτακτός αντίχειρας ήταν που έδωσε στον άνθρωπο τη δυνατότητα της εξέλιξης: την ικανότητα να κατασκευάζει και να χρησιμοποιεί εργαλεία, να ανάβει φωτιά, να θάβει τους νεκρούς του.

Με τα ίδια τούτα χέρια χτίστηκαν οι πόλεις και τα μνημεία της αρχαιότητας, μ’ αυτά κατασκευάστηκαν τα πρώτα όργανα και χάρη στους νυγμούς των δακτύλων τους ήχησαν οι πρώτες μουσικές φωνές και πήρε ψυχή το λαξευμένο ξύλο.

Όμως τα αληθινά μεγαλειώδη έργα των χεριών είναι και τα απλούστερα, κι αυτά που ενώνουν τον άνθρωπο με τον άνθρωπο: τα χεράκια των μωρών που σφίγγουνε στα τυφλά τον μαστό για να θηλάσουν, τα ίδια μικροσκοπικά αυτά χέρια στο μπουσούλημα, το παιχνίδι, και στην πρώτη εξερεύνηση του κόσμου° τα χέρια ως μέσον για τους ανεκτίμητους θησαυρούς του χαδιού και του κάθε αγγίγματος, κι άλλοτε ως εργαλεία που μέσω της γραφής ή όποιας άλλης τέχνης ανταμώνουν σαν ακροδάχτυλα που ψαύουνε στο χάος τις ψυχές.

Μηχανισμός Αντικυθήρων σε ρολόι χειρός

H Hublot Watch ανακατασκευάζει τον μηχανισμό των Αντικυθήρων για ρολόι χειρός. Η Ελβετική εταιρεία κατασκευής ρολογιών πολυτελείας Hublot «στρίμωξε» τον μηχανισμό των Αντικυθήρων–τον εξαιρετικής ακριβείας υπολογιστή της Αρχαίας Ελλάδας- -σε ένα μοναδικό χειροποίητο ρολόι χειρός.

Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι ένας εξελιγμένος μηχανισμός που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα τον τελευταίο αιώνα π.Κ.Ε. Τότε, χάθηκε για τα επόμενα 2000 χρόνια, όταν ένα Ρωμαϊκό πλοίο βυθίστηκε κοντά στις ακτές των Αντικυθήρων ώσπου οι δύτες επιτέλους τον ανακάλυψαν ξανά το 1901.

Οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι εντυπωσιάστηκαν με την πολυπλοκότητά του και την ακρίβειά του–παρόμοιοι μηχανισμοί που χρησιμοποιούνται στην αστρονομία έκαναν να εμφανιστούν ξανά τον 14ο αιώνα μ.Κ.Ε.–αλλά ο βαθμός της διάβρωσής του και ο αριθμός των κομματιών που του έλειπαν κατέστησαν δύσκολη την εξακρίβωση της λειτουργίας του για ακόμα έναν αιώνα.

Τι είναι τελικά τα όνειρα;

Προβλέπουν το μέλλον, ή απλά μας υπενθυμίζουν στιγμές και σκηνές του παρελθόντος; Προσπαθώντας να κατανοήσουν γιατί βλέπουμε όνειρα, οι επιστήμονες ελπίζουν να βρουν τι σημαίνει η… νυχτερινή πομπή εικόνων που εμφανίζεται στον ύπνο μας κάθε βράδυ.

Από τότε που ο Sigmund Freud δημοσίευσε τις αμφιλεγόμενες θεωρίες του γύρω από τη σημασία των ονείρων το 1900, ο άνθρωπος εξακολουθεί να παραμένει γοητευμένος από το συνονθύλευμα εμπειριών που φαίνεται να ζει… ενώ κοιμάται.

Ο Freud ήταν πεπεισμένος ότι τα όνειρα αντιπροσωπεύουν ανεκπλήρωτες επιθυμίες ή ευχές, ενώ αργότερα οι ερευνητές άρχισαν να υποστηρίζουν την άποψη ότι "εμπεριέχουν" μια πιο πραγματιστική "ποιότητα", κάτι σαν αντανάκλαση της "ζωντανής ζωής".

Καμία από αυτές τις θεωρίες, ωστόσο, δεν στηριζόταν σε αντικειμενικά δεδομένα, γράφει η Francine Russo στο Time.

Η ουσία της ύπαρξής μας

Το μόνο σίγουρο όταν γεννιόμαστε είναι, ότι μια μέρα θα φύγουμε από το σώμα αυτό επειδή είναι απολύτως προσωρινό.

Μπορεί να φύγουμε μετά από μερικές μέρες, μήνες ή μετά από λίγα χρόνια ή μετά από πολλά χρόνια. Όμως θα φύγουμε. Τι θα γίνει από την μέρα που αναλαμβάνουμε το σώμα, μέχρι την μέρα που θα το εγκαταλείψουμε, είναι άγνωστο.

Μπορεί να είναι ευχάριστο ή δυσάρεστο – μπορεί να είμαστε πλούσιοι ή άποροι, ανήθικοι ή ηθικοί, ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι, υγιείς ή άρρωστοι, αρτιμελείς ή με σωματικές δυσκολίες.

Όλα αυτά διαφέρουν από άτομο σε άτομο ανάλογα με τις επιλογές της ψυχής, εκτός από την τελική απελευθέρωση μας από το προσωρινό σώμα κάποια στιγμή, συνήθως πριν από τα 100 χρόνια της ζωής.