Οι σκέψεις σου δεν είναι πραγματικές

«…Αν μπορούσες να καταλάβεις ότι οι σκέψεις σου δεν είναι πραγματικές, θα μπορούσες αυτή τη στιγμή να σταματήσεις να διαβάζεις, επειδή θα ανακουφιζόσουν τόσο πολύ συνειδητοποιώντας πως μπορείς να δημιουργείς ευτυχία στη ζωή σου, μια για πάντα και παρόλο που θα χρειαστούν κάποιες διευκρινίσεις από μέρους μου, η δήλωση είναι αληθινή. Σκέψου το εξής: Οι σκέψεις σου δεν είναι πραγματικές. Είναι πραγματικές σκέψεις, αλλά δεν έχουν σχέση με τη χειροπιαστή πραγματικότητα.

Όταν σκέφτεσαι, χρησιμοποιείς τη φαντασία σου για να δημιουργήσεις στο μυαλό σου ένα είδωλο ή μια εικόνα κάποιου γεγονότος παρά το πραγματικό γεγονός. Όταν μετά από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα επιστρέφεις στο σπίτι σου με το αυτοκίνητο και ξαναβλέπεις το παιχνίδι στο μυαλό σου, απλώς φαντάζεσαι πώς ήταν. Το παιχνίδι πλέον δεν είναι πραγματικότητα, τώρα υφίσταται μόνο στο μυαλό σου, στη μνήμη σου. Υπήρξε κάποτε, αλλά όχι πια. Κατά τον ίδιο τρόπο, η σκέψη του πόσο δυστυχισμένος είναι ο γάμος σου υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό σου. 

Τα πάντα βρίσκονται στη φαντασία σου. Κυριολεκτικά δημιουργείς τη σχέση σου με τη φαντασία σου. Οι σκέψεις που κάνεις για τη σχέση σου είναι απλώς σκέψεις. Έτσι, το παλιό ρητό «Τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται» είναι σχεδόν πάντα σωστό.

Μικρές δίαιτες για σίγουρη απώλεια κιλών

Η παχυσαρκία αντιμετωπίζεται αποτελεσματικότερα με μικρές δίαιτες: Το φαινόμενο της παχυσαρκίας είναι ένα φαινόμενο που ταλανίζει όχι μονάχα τις ανεπτυγμένες αλλά και τις αναπτυσσόμενες χώρες. Αυτό συμβαίνει επειδή ακόμη και στις αναπτυσσόμενες χώρες που η φτώχεια είναι ακόμη μεγαλύτερη, τα φτηνά τρόφιμα είναι και συνήθως και τα πιο ανθυγιεινά και με τις περισσότερες θερμίδες.

Για  να αντιμετωπιστεί η παχυσαρκία, συνήθως η τακτική που εφαρμόζεται είναι αυτή της μεγάλης και απότομης δίαιτας διότι πιστεύεται ότι η αποδοτικότερη μέθοδος για το χάσιμο βάρους είναι να κοπούν μαχαίρι τα περισσότερα φαγητά. Αυτή η μέθοδος όμως πολλές φορές δεν αποδίδει διότι μπορεί όντως να υπάρξει σημαντική και γρήγορη απώλεια βάρους, όμως ο εθισμός από τις.. λιχουδιές δεν υποχωρεί με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές να υπάρχει υποτροπή και να ξαναμπαίνουνε τα κιλά που είχανε χαθεί.

Οι ατομικές ενεργειακές απαιτήσεις διαφέρουν, αλλά όταν η ενέργεια που προσλαμβάνεται, από όλα τα φαγητά και τα ποτά, ισοδυναμεί με την ενέργεια που ξοδεύεται, μέσω του μεταβολισμού και της σωματικής δραστηριότητας, το σώμα βρίσκεται στο αποκαλούμενο «ενεργειακό ισοζύγιο». Όταν προσληφθεί περισσότερη ενέργεια από όση θα ξοδευτεί, το σώμα είναι σε κατάσταση θετικού ενεργειακού ισοζυγίου, ενώ όταν περισσότερη ενέργεια ξοδεύεται από όση προσλαμβάνεται, το σώμα βρίσκεται σε κατάσταση αρνητικού ισοζυγίου. 

Τα σύγχρονα παιδιά δεν είναι ευτυχισμένα

Τα σύγχρονα παιδιά δεν είναι ευτυχισμένα: Κλείνονται στον εαυτό τους. Δεν έχουν όρεξη για τίποτα. Συντροφιά τούς κρατούν συχνά ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και τα βιντεοπαιχνίδια. Έχουν καθηµερινά υπερφορτωµένο πρόγραµµα µε µαθήµατα, ξένες γλώσσες και δραστηριότητες. Ο χρόνος που περνούν µε τους εργαζόµενους γονείς τους είναι ελάχιστος.

Τα σύγχρονα παιδιά φαίνεται πως δεν είναι ευτυχισµένα. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η απουσία των γονέων από το σπίτι λόγω εργασίας, αλλά και οι αυξηµένες µαθητικές υποχρεώσεις που έχουν, κάνουν τα παιδιά να αισθάνονται πιεσµένα. Αλλωστε, είναι πια συνηθισµένη η παιδική κατάθλιψη και µάλιστα σε όλο και πιο µικρές ηλικίες.

Αυτά μας λέει μια έρευνα της UΝΙCΕF για την παιδική ευηµερία στις ανεπτυγµένες χώρες, η οποία δηµοσιεύθηκε το 2007. Τα ελληνόπουλα κατατάσσονται σε αυτήν στην 9η θέση των παιδιών µε κακή διάθεση και τάση προς δυστυχία, ενώ τα παιδιά στη Βρετανία κρατούν τα ηνία. Ακολουθούν οι µικροί Αµερικανοί και οι Ούγγροι.

Όπως εξηγούν οι ψυχολόγοι τα παιδιά δεν έχουν πια συστηµατική επικοινωνία, κυρίως µε τους γονείς τους. Οι µεγάλοι θέλουν να προσφέρουν το καλύτερο στο παιδί τους. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο απουσιάζουν πολλές ώρες από το σπίτι, δουλεύοντας για να µη λείψει τίποτε καλούνται να φέρουν εις πέρας.

Τι πιστεύει τo Internet για τις γυναίκες;

Έχετε σκεφτεί ποτέ τι θα εμφανιστεί όταν βάλετε τη λέξη «γυναίκα» στη μπάρα αναζήτησης του Google; Ξεκινώντας από αυτή την ιδέα οι υπεύθυνοι της διαφημιστικής εταιρείας Ogilvy & Mathers και για λογαριασμό του ΟΗΕ δημιούργησαν μια ευφάνταστη συλλογή εικόνων προκειμένου να υποστηρίξουν τα δικαιώματα των γυναικών σε ολόκληρο τον κόσμο. 

Η διαφημιστική εταιρεία πήρε τα πορτρέτα τεσσάρων γυναικών και κάλυψε το στόμα τους με μερικές από τις φράσεις ή τις λέξεις που εμφανίζονται όταν κάποιος βάζει τη λέξη «woman» στο Google.

Το αποτέλεσμα που εμφανίζεται αυτόματα σε κάθε εικόνα αντιπροσωπεύει τις πεποιθήσεις που έχουν πολλοί για τις γυναίκες στις ανδροκρατούμενες κοινωνίες, εκεί όπου εκείνες δεν έχουν κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ισότητα απέναντι στους άντρες. «Οι έρευνες επιβεβαιώνουν την επιτακτική ανάγκη να συνεχιστεί η προσπάθεια υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών», αναφέρει δελτίο Τύπου του ΟΗΕ.

1. Οι γυναίκες πρέπει…

…να μπουν στη θέση τους

…να γνωρίζουν τη θέση τους

…να κοντρολάρονται

…να πειθαρχούν

Τι είναι ο πολιτισμός;

Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του ισχυρίζεται ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του ζώο πολιτικό, εννοώντας ότι είναι από τη φύση του προορισμένος να ζει σε κοινωνία με άλλους ανθρώπους.

Και άλλοι φιλόσοφοι, όπως για παράδειγμα ο Τόμας Χομπς, υποστήριξαν ότι αυτό που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τα ζώα είναι η ομιλία. Άλλοι πάλι, όπως ο Πλάτων ή ο Τζον Λοκ, θεωρούν ότι η ουσιαστική διαφορά με τα ζώα είναι ότι ο άνθρωπος διαθέτει νόηση (Homo Sapiens)

Άλλοι πάλι φιλόσοφοι, ξεκινώντας από τον μύθο του Προμηθέα, που αποδίδεται στον σοφιστή Πρωταγόρα, πιστεύουν ότι η βασική διαφορά με τα ζώα είναι ότι ο άνθρωπος επινοεί και κατασκευάζει εργαλεία (Homo Faber), με τα οποία μπορεί να επεμβαίνει και να τροποποιεί κάθε φορά το περιβάλλον του, ανάλογα με τις ανάγκες του.

Υπάρχει βέβαια ακόμα και το μεγάλο θέμα της συνείδησης, της συνειδητής δημιουργικότητας και της ελευθερίας της βούλησης. Όλες αυτές οι ιδιότητες θεωρούνται αποκλειστικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Έτσι, ο κάθε άνθρωπος έχει την ικανότητα να προβληματίζεται και να κρίνει διαρκώς τις καταστάσεις, να επινοεί και να σχεδιάζει το μέλλον του επιλέγοντας μέσα από πολλές δυνατότητες, σε αντίθεση με τα ζώα που ενεργούν σχεδόν πάντοτε με τον ίδιο τρόπο και αντιδρούν, λίγο ή πολύ, ομοιόμορφα στα ίδια ερεθίσματα.

Παλεύουμε για ένα τίποτε, πού ωστόσο είναι το παν.

...και μία τελευταία ερώτηση: Τι σας απασχολεί, τι σας ανησυχεί περισσότερο, όταν αναλογίζεστε το μέλλον;

«Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.

Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ’ αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι’ αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα.

Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οι λεγόμενοι «πρακτικοί άνθρωποι» -κατά πλειονότητα, οι σημερινοί αστοί- μας κοροϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό.

Εκείνοι βλέπουν το τίποτα. Εμείς το πάν. Που βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’ όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας -και της εποχής μας.»

Φέρσου ως ενήλικας...

Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι νόημα έχει η φράση ´φέρσου ως ενήλικας ´ σε μια κοινωνία, που ξοδεύει εκατομμύρια, για να φαίνεται νεώτερη και που τα πρότυπά της σε όλους τους τομείς κερδίζουν προβολή, όταν δρουν ανώριμα, πέρα από στεγανά, συμβατικότητες, κανόνες, ακριβώς σαν τα κακομαθημένα παιδιά, που θα αποποιηθούν κάθε ευθύνης αργότερα.

Από τον συγχωρεμένο αιώνιο έφηβο Σαμαράκη μέχρι τις αγέραστες ηθοποιούς και τους αειθαλείς πολιτικούς η ωριμότητα σπάνια συνδέεται με τη χρονολογική ηλικία, αλλά ούτε και με τη δέσμευση, την αποδοχή των συνεπειών για κάθε πράξη, τη συντροφικότητα και την απόκτηση παιδιών ή περιουσίας.

Όλα αυτά οδηγούν σε καταστάσεις ανελευθερίας, ειδικά αν αποφασίζονται ως κοινωνικά επιθυμητές ιδιότητες κι όχι ως ενσυνείδητες επιλογές μέσα από χίλιες άλλες. Και ποια η μεγαλύτερη ένδειξη παιδικότητας από το να αποφασίζει κάποιος άλλος για μας, οι θεσμοί, η συνήθεια, οι εξαρτήσεις, οι εχέφρονες, οι κρατούντες.