Ανάμεσα σε μας και στα πράγματα μεσολαβεί η σκέψη

Ανάμεσα σε μας και στα πράγματα μεσολαβεί η σκέψη. Πάντα όταν σκεφτόμαστε, σκεφτόμαστε κάτι. Ο φιλόσοφος Παρμενίδης έλεγε: «εκείνο που σκεφτόμαστε και εκείνο που υπάρχει είναι ένα και το αυτό». Άρα, δεν μπορούμε να σκεφτούμε κάτι που δεν υπάρχει (το κενό π.χ.), σύμφωνα με την άποψη αυτή, και αντιστρόφως, κάτι που δεν υπάρχει (το κενό π.χ.) δεν μπορούμε να το σκεφτούμε. Όταν υπάρχει, λοιπόν, ένα πράγμα, δύναται να το πραγματευτώ (ανάλογη (παρ-)ετυμολογική σχέση συμβαίνει και στα λατινικά με το reor (=σκέφτομαι) και το res (=πράγμα) και στα αγγλικά και γερμανικά με το think – thing και denken – ding.

Τι γίνεται, όμως, πέραν από την πραγματικότητα, την οποία προσπαθήσαμε να την ορίσουμε και να την περιγράψουμε; Υπάρχει αυτή; Και αν ναι, πώς μπορούμε να αναφερθούμε σ’ αυτήν; Μπορούμε, τέλος, με τη γλώσσα να ορίσουμε κάτι που είναι πέραν του πραγματικού; Συμβατικά μπορούμε να κάνουμε τη διάκριση σε πραγματικό κόσμο και σε α-πραγματικό κόσμο. Έτσι θα καταφέρναμε να οριοθετήσουμε κάποια πράγματα, όπως αφ’ ενός εκείνα που μπορούμε να σκεφτούμε και υπάρχουν, αφ’ ετέρου εκείνα που δεν μπορούμε να σκεφτούμε και, άρα, δε υπάρχουν.

Τα φαινόμενα δεν απατούν

 «Πιστεύουμε ότι ακολουθούμε ασταμάτητα τη ροή της φύσης, ενώ δεν κάνουμε τίποτε παραπάνω από το να στεκόμαστε και να μελετάμε τις μορφές μέσα από τις οποίες τη θαυμάζουμε.» Ludwig Wittgenstein.

Έχουμε την τάση να θεωρούμε ότι τα φαινόμενα απατούν. Λες και ισχύει η προϋπόθεση ότι η κοινωνία είναι αληθινή και γνήσια. Πολλές φορές, η ίδια η επιστήμη δεν είναι παρά μία τοπική παραπλάνηση που διαρκεί. Επιπλέον ξεχνάμε ότι όλα ερμηνεύονται από τον εγκέφαλό μας που αποτελεί, στην ουσία, το πιο κρίσιμο στοιχείο της μετάδοσης της πληροφορίας στη γνώση. Ζούμε σε μία κοινωνία όπου η απόκρυψη, η μεταμφίεση, η παραπλάνηση, η προσποίηση και το ψέμα είναι συνήθη, που δεν έχει καν νόημα να τα εντοπίζουμε. Και γι’ αυτόν το λόγο, εκ των πραγμάτων θεωρούμε ότι η αλήθεια είναι τόσο σπάνια.

Αιώνιο είναι το βάθος της στιγμής

Ελάχιστοι άνθρωποι, στον Δυτικό τουλάχιστον κόσμο, μπορούν να σταθούν χωρίς να κάνουν και να σκέφτονται απολύτως τίποτε. Είναι ό,τι πιο τρομερό γι αυτούς το να καθίσουν έστω για για λίγο μαζί με τον εαυτό τους, γι αυτό και έχουν εφεύρει όλες αυτές τις αθλιότητες που αποκαλούν «διασκέδαση». Διασκεδάζω το λεξικό αναφέρεται ως διασκορπίζω, διαλύω και αυτό ακριβώς κάνουν, Διασκορπίζονται, Διαλύονται δηλ. το ακριβώς αντίθετο από αυτό που χρειάζεται να είναι , Ολόκληροι και Άτμητοι.

Η λέξη αιώνιο στο λεξικό, αναφέρεται ως «για πάντα». Δεν είναι όμως αυτή η σημασία του αιώνιου. Η αιωνιότητα δεν είναι διάρκεια και έχει τέλος, δεν διαρκεί για πάντα. Αιώνιο είναι το βάθος της στιγμής. Η αιωνιότητα είναι μέρος του εδώ, αυτής ακριβώς της στιγμής. Η αιωνιότητα είναι το αντίθετο του μόνιμου και είναι συνώνυμο της αλλαγής.

Αν καταφέρεις να πας βαθιά μέσα στη στιγμή, αν διαλυθείς εντελώς μέσα της, έχεις μια στάλα αιωνιότητας. Όταν ζεις κάθε στιγμή ολοκληρωτικά, Άτμητος και γαλήνιος, ζεις την αιωνιότητα, εδώ και τώρα.

Κλειτοριδεκτομή στην Ευρώπη

Διάβαζα και δεν καταλάβαινα. Νόμιζα ότι κάπου αφαιρέθηκα, κάτι μου ξέφυγε. Την τρίτη φορά που ξαναδιάβασα το δημοσίευμα της «Guardian» βεβαιώθηκα ότι η φρίκη που απωθούσε το μυαλό μου, ήταν η ουσία της ανταπόκρισης. Διότι ναι, ακόμη και σήμερα, ακόμη και στην Αγγλία, παρανόμως αλλά σε ευρεία κλίμακα, ευνουχίζονται νέα κορίτσια, ξυρίζεται η κλειτορίδα τους για λόγους θρησκοληπτικής υπακοής.

Δυό κορίτσια έξι ετών, ξαδέλφες, γεννημένες στη Γαλλία με αφρικάνικη καταγωγή, ήταν έτοιμες να φύγουν απ' το Παρίσι για το Λονδίνο με τους γονείς τους, όταν συνελήφθησαν άπαντες απ' τη γαλλική αστυνομία. Για την ακρίβεια οι γονείς συνελήφθησαν και τα κορίτσια φιλοξενήθηκαν σε κάποιο κοινωνικό κέντρο ανηλίκων. Μια καταγγελία που έγινε την τελευταία στιγμή απέτρεψε το «έγκλημα» του ακρωτηριασμού των κοριτσιών και το δημοσίευμα αποκαλύπτει μια φρικτή πραγματικότητα.

Καρκινογόνα κοκτέιλ στα καλλυντικά !

Καρκινογόνα κοκτέιλ στα καλλυντικά ! Έρευνα σοκ στις HΠA, καρκινογόνα κοκτέιλ στα καλλυντικά!  Κρέμες σώματος, αφρόλουτρα, βαφές μαλλιών, σαμπουάν, αποσμητικά… Ο κατάλογος είναι μακρύς. Πόσα καλλυντικά προϊόντα χρησιμοποιείτε καθημερινά και πόσο ασφαλή είναι για την υγεία σας; Πολλά από αυτά δεν έχουν καν δοκιμαστεί ώστε να επιβεβαιωθεί ότι είναι απολύτως ακίνδυνα.

Δείτε σε αναρτημένους πίνακες για να διαβάσετε τι δηλητήρια πίνετε, τρώτε, πλένεστε εσείς και τα παιδιά σας. Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά εννέα κατά μέσο όρο είναι τα προϊόντα προσωπικής περιποίησης που χρησιμοποιείτε καθημερινά. Όλα μαζί, περιέχουν 126 διαφορετικά συστατικά. Πολλά από αυτά μάλιστα δεν έχουν δοκιμαστεί ώστε να διαπιστωθεί η αντίδραση του δέρματος – για παράδειγμα, αν προκαλούν ερυθρότητα ή εξανθήματα – και οι μακροχρόνιες επιδράσεις τους στον άνθρωπο ή στο περιβάλλον.

Η ομορφιά των μαθηματικών και ο ανθρώπινος εγκέφαλος

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Frontiers in Human Neuroscience, μία μαθηματική απόδειξη μπορεί να διεγείρει το ίδιο τμήμα του εγκεφάλου με αυτό που επηρεάζει η τέχνη και η ιδέα της ομορφιάς γενικότερα. Στην έρευνα, τρεις νευρολόγοι από πανεπιστήμια της Βρετανίας χρησιμοποίησαν ένα μαγνητικό τομογράφο με τον οποίο απεικόνισαν την εγκεφαλική δραστηριότητα 15 ανθρώπων που ασχολούνται επαγγελματικά με τα μαθηματικά.

Ο χρόνος μες στο χρόνο.

Ο άνθρωπος έχει δυο ρολόγια: το βιολογικό ρολόι και το κοινωνικό ρολόι. Ο χρόνος μες στο χρόνο. Όταν το κοινωνικό του ρολόι λειτουργεί πιο γρήγορα από το βιολογικό, τότε δημιουργείται το άγχος. Η ταχύτητα του χρόνου μέσα στον βιολογικό χωρόχρονο του ανθρώπου προκαλεί το πρόωρο γήρας. Ο βιολογικός χωρόχρονος έχει χρονική σταθερά, την οποία βιάζουν οι κοινωνίες όσο εξελίσσονται. 

Οι κοινωνίες πια δεν προχωρούν, τρέχουν προκαλώντας τον βιασμό του χρόνου του ανθρώπου, ο οποίος για να προλάβει την κοινωνία αγχώνεται. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι βιολογικές ταχύτητες του υγρού στοιχείου του σώματος του, δεν ακολουθούν τον χωρόχρονο στον οποίο ζει, αλλά τον χρόνο που του επιβάλλουν, δημιουργώντας ταχύτερη ροή. Γι’ αυτό και το άγχος προκαλεί πίεση. Στα διαλείμματα αυτού του άγχους, το υγρό στοιχείο μειώνει την ροή του και αυτή η αυξομείωση της ροής αφυδατώνει το δέρμα και προκαλεί την γήρανση.

Μεταφυσική πραγματικότητα;

Λέμε καμιά φορά στην καθημερινή μας ζωή τη φράση «ο Χ έχει έντονες μεταφυσικές ανησυχίες» και εννοούμε, βεβαίως, ότι ο Χ προβληματίζεται έντονα πάνω σε πράγματα που ξεπερνούν τα όρια της πραγματικότητας. Ποια είναι, όμως, η πραγματικότητα για την οποία ενδεχομένως μπορούμε να μιλήσουμε; Πώς αναφερόμαστε σ’ αυτήν; Τι υπάρχει πέρα από την πραγματικότητα; Μπορούμε να μιλήσουμε γι’ αυτήν; Και, αν ναι, τότε πώς;

Εμπειρικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι πραγματικότητα είναι το σύνολο όλων των πραγμάτων. Αν δεχθούμε αυτόν τον ορισμό, θα πρέπει να ορίσουμε πρώτα τα ίδια τα πράγματα: υπάρχουν δηλαδή τα πράγματα ή είναι μόνο μια ψευδαίσθηση; Αν υπάρχουν, τότε πώς αποκαλύπτονται σε μας; Το τραπέζι λ.χ. που βλέπω μπροστά μου είναι αυτό το τραπέζι που βλέπω χρησιμοποιώντας την αίσθηση της όρασης ή είναι μια εικόνα που τη γεννάει ο νους μου δια των πεπερασμένων αισθήσεων μου και δεν υπάρχει στην πραγματικότητα ως τέτοιο;

Αυτό το πρόβλημα υπάρχει εξ αρχής σε περιπτώσεις πραγμάτων που δεν μπορώ να γνωρίζω την ύπαρξή τους, ακόμα κι αν οι αισθήσεις μου μου παρέχουν γι’ αυτά τις καλύτερες δυνατές προσλαμβάνουσες. Επομένως, θα πρέπει να ορίσουμε κάπως αλλιώς την πραγματικότητα. Ένας άλλος εμπειρικός ορισμός θα μπορούσε να λέγει ότι πραγματικότητα είναι όσα συμβαίνουν: συμβαίνει λ.χ. να ξημερώνει, συμβαίνει να πηγαίνω το πρωί στη δουλειά μου, συμβαίνει να είμαι ερωτευμένος με μια ωραία γυναίκα, συμβαίνει να υποστηρίζω τον Παναθηναϊκό κοκ.