Tό όμορφο είναι ασύλληπτο

Το να δώσεις φόρμα σέ μιά διάρκεια είναι απαίτηση τής ομορφιάς μά καί τής μνήμης. Διότι τό όμορφο είναι ασύλληπτο, μή άπομνημονευσιμο Υπάρχει κρυφός σύνδεσμος μεταξύ βραδύτητας καί μνήμης, μεταξύ ταχύτητας καί λήθης - ό βαθμός τής βραδύτητας είναι ευθέως ανάλογος μέ τήν έντασή της μνήμης ό βαθμός τής ταχύτητας είναι ευθέως άνάλογος μέ τήν ένταση τής λήθης.

Δεν βρίσκουμε πουθενά περιγραφή της εξωτερικής εμφάνισης της μαντάμ ντέ Τ. στό εργο τοΰ Ντενόν. Eνα πράγμα ομως μου φαίνεται σίγουρο, αποκλείεται νά είναι λεπτοκαμωμένη.

Yποθέτω πώς έχει σώμα «στρόγγυλο καί εύκαμπτο» (μ’ αϋτές τίς λέξεις χαρακτηρίζει ό Λακλό τό πιό λαχταριστό γυναικείο σώμα στίς 'Επικίνδυνες σχέσεις) καί πώς ή καθαρότητα των καμπύλων γραμμών του σώματος γέννα τήν καθαρότητα καί τη βραδύτητα των κινήσεων καί των χειρονομιών.

Καταδικασμένος στην Απομόνωση

Το ανθρώπινο μυαλό, τα συναισθήματα και οι ανάγκες μας αναπτύχθηκαν σε ένα περιβάλλον χωρίς καμία από τις σύγχρονες ανέσεις.

Μία από τις πιο βασικές συναισθηματικές ανάγκες του ανθρώπου, η ανάγκη για επικοινωνία και συνεργασία, η οποία όπως είπαμε αποτελούσε όρο επιβίωσης για τους προγόνους μας, παραμένει σήμερα «ορφανή».

Ο άνθρωπος συνεπώς, γενετικά διαμορφωμένος για σχέσεις εμπιστοσύνης με τους ομοίους του, ζει σε μια κοινωνία που τον καταδικάζει στην απομόνωση.

«Μηδέν βαθμοί ενσυναίσθησης»

Από πού πηγάζει η ανθρώπινη κακία; Μια επιστημονική προσέγγιση της «νόσου». Εδώ και αιώνες, η κακία θεωρείται ότι ανήκει στην αρμοδιότητα της θρησκείας. Για να χαρακτηριστεί κακή μια πράξη πρέπει να είναι σαφώς λανθασμένη και το άτομο που προβαίνει σ’ αυτήν να έχει πλήρη επίγνωση της βλαβερότητάς της. Στο βιβλίο «Zero Degrees of Empathy» «Μηδέν βαθμοί ενσυναίσθησης» ο ψυχολόγος και ψυχίατρος Σάιμον Μπάρον-Κοέν υποστηρίζει ότι μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά το γιατί κάποιοι άνθρωποι ενεργούν με τρόπο που φαίνεται κακός. Πιστεύει ότι είναι άρρωστοι και ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν θεραπευτικά.

Το παρελθόν έχει προσφέρει όλων των ειδών τις δύσοσμες θεωρίες για την ανθρώπινη συμπεριφορά, οι οποίες έχουν εισαχθεί στην ιατρική επικράτεια με ολέθρια αποτελέσματα. Ας θυμηθούμε, για παράδειγμα, την ευγονική στείρωση διάφορων «ανεπιθύμητων» κοινωνικών ομάδων. Ωστόσο, ο Σ. Μπάρον-Κοέν είναι φιλελεύθερος και τα επιχειρήματά του αξίζουν προσοχής.

Μπορεί ένα παιδί να γεννηθεί κακό; ΄Η μήπως ο λανθασμένος τρόπος ανατροφής εξηγεί γιατί το αγγελούδι γίνεται μεγαλώνοντας κακοποιό στοιχείο;

Πενθεσίλεια η Βασίλισσα των Αμαζόνων

Πενθεσίλεια η Βασίλισσα των Αμαζόνων: Στην ελληνική μυθολογία η Πενθεσίλεια ήταν βασίλισσα των Αμαζόνων, κόρη του θεού του πολέμου Άρη και της Οτρήρης. Η βασιλεία της ανάγεται στην εποχή του Τρωικού Πολέμου, ενώ στην (υποτίθεται προγενέστερη) εποχή του Ηρακλέους βασίλισσα των Αμαζόνων ήταν η Ιππολύτη. Μετά τον θάνατο του Έκτορα στον Τρωικό Πόλεμο, η Πενθεσίλεια ήρθε «από τον αλαργινό Πόντο» να βοηθήσει τους Τρώες επικεφαλής στρατού από Αμαζόνες.

Σύμφωνα με κάποια εκδοχή είχε αναγκασθεί να εγκαταλείψει τη χώρα της μετά από κάποιο φόνο που διέπραξε άθελά της, ή ήθελε να εξαγοράσει το κρίμα. Συγκεκριμένα, είχε σκοτώσει κατά λάθος την αδελφή της στο κυνήγι κι έλπιζε βοηθώντας τους Τρώες, που τους προστάτευε η θεά Άρτεμη, προστάτιδα και του κυνηγιού, ότι θα τη συγχωρούσε η θεά.Ο βασιλιάς της Τροίας, ο Πρίαμος, δέχθηκε την Πενθεσίλεια σα να ήταν πραγματική κόρη του και ετοίμασε πλούσιο τραπέζι γι' αυτή.

Για να μην μας φάνε κάποια μέρα τα παιδιά μας !

Σύμφωνα με μια κλασσική αισθητική αντίληψη η τέχνη μιμείται την φύση. Η αισθητική ενός λαού θεωρείται το απόσταγμα του πολιτισμού του, η υλοποίηση της συλλογικής φαντασίας που έρχεται να οριοθετήσει τα πλαίσια της κοινωνικής ταυτότητας, η γλώσσα μιας αισθησιαρχίας που…μεταφράζει τα ερεθίσματα του φυσικού περιβάλλοντος και της ιστορίας σε χρήσιμη δομική ύλη της καθημερινότητας.

Αυτή η σχολαστική θεώρηση της αισθητικής όμως, όπως και σχεδόν οτιδήποτε άλλο μαθαίνουμε στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων, ανατρέπεται στην σουρεαλιστική και απρόβλεπτη πραγματικότητα της σύγχρονης «ύπαρξης εν κατανάλωση».

Στην χώρα μας, και όχι μόνο βέβαια, η τέχνη της καθημερινότητας και η προϋπόθεση της ύπαρξης της, η αισθητική, θυμίζει αυτιστικό άτομο που ομφαλοσκοπεί μπροστά σε παραμορφωτικό καθρέφτη.