Η χαρά της είναι ο ήλιος, το άφθονο νερό και το καλό, πλούσιο χώμα. Σε αυτές τις συνθήκες η ντάλια γίνεται ένα πανέμορφο λουλούδι προσφέροντας ένα υπέροχο χρωματικό θέαμα εν μέσω καλοκαιριού.
Μόνο αυτό; Όχι, η ντάλια κάνει επίσης καλό στην υγεία και μπαίνει στο πιάτο για επιπλέον άρωμα και νοστιμιά.
Εθνικό λουλούδι στο Μεξικό, η ντάλια περιλαμβάνει περίπου 30 είδη και ανθίζει όλο το καλοκαίρι ως και το φθινόπωρο.
Οι Αζτέκοι ευγενείς του Montezuma τη θεωρούσαν σύμβολο του ήλιου, τη φορούσαν στη μπουτονιέρα τους και τη ζωγράφιζαν στα ρούχα τους. Ακόμα τη χρησιμοποιούσαν για να θεραπεύσουν δερματικές ασθένειες. Οι Ινδιάνοι του κεντρικού Μεξικού, του Γιουκατάν και της Γουατεμάλας την καλλιεργούσαν ως ιατρικό φυτό. Πιστεύεται ότι οι ρίζες της έχουν αντιβιοτικές ιδιότητες, ενώ τα πέταλα – σε μορφή πολτού – ανακουφίζουν από τα τσιμπήματα των εντόμων.
Για πολλά χρόνια η ντάλια έμπαινε στο πιάτο των Μεξικάνων προσφέροντας την πολύ θρεπτική ινουλίνη της, ουσία που μπορεί να αντικαταστήσει τη ζάχαρη, τα λιπαρά και το αλεύρι και να γίνει σημαντικό συμπλήρωμα διατροφής. Η σύγχρονη γαστρονομία την προτείνει ως νόστιμη γαρνιτούρα σε ένα πιάτο με ρύζι, ενώ ο κόνδυλός της είναι ένας μεζές που διαδόθηκε από τους Ινδιάνους της Βρετανικής Κολομβίας. Προφανώς κάτι ξέρουν και οι Ιάπωνες, αφού το όνομά της στη γλώσσα τους σημαίνει «γευστική».
Η ντάλια έφτασε στην Ευρώπη το 1872, μέσα σε ένα κουτί (περιείχε ρίζες του φυτού) που στάλθηκε από το Μεξικό στην Ολλανδία. Τελικά επιβίωσε μόνο μία από αυτές, από την οποία προέκυψαν κόκκινα λουλούδια με μυτερά πέταλα. Από αυτή την ποικιλία προήλθαν τα σημερινά υβρίδια του λουλουδιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου