Μας μεταφέρει ο άνεμος; Στην ανθρώπινη ύπαρξη ενυπάρχουν πολλές τραγικές ειρωνείες. Ειρωνείες
τις οποίες μπορεί ο ένας να ξέρει για τον άλλο, αλλά που πάντα ο παθών τις
αγνοεί. Μία από αυτές είναι η εγγενής αντίφαση του ανθρώπινου όντος να επιζητεί
τη σταθερότητα, σε έναν κόσμο διαρκώς μεταβαλλόμενο. Με μια ελαφριά φιλοσοφική
διάθεση σας επιτρέπω να περιηγηθείτε για λίγο στους διαδρόμους της σκέψης
μου...
Η ιστορία του πλανήτη έχει αποδείξει ότι επιβιώνει όχι ο
ισχυρότερος, αλλά ο πιο ευπροσάρμοστος. Από τους δεινοσαύρους που εξαφανίστηκαν
μέχρι τα μεγάλα κράτη και τις γιγαντιαίες επιχειρήσεις που κατακρημνίζονται από
την οικονομική κρίση, βλέπουμε πραγματικά ότι τίποτε δεν είναι σταθερό.
Όχι εξαιτίας του ανθρώπου, αλλά χάρη σε αυτό που διατρέχει ολόκληρη την πλάση, την αλλαγή. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι ισχυρός είναι εκείνος που επιδιώκει την αλλαγή. Κι όταν την πετύχει ακόμα, εξακολουθεί να την αμφισβητεί.
Όχι εξαιτίας του ανθρώπου, αλλά χάρη σε αυτό που διατρέχει ολόκληρη την πλάση, την αλλαγή. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι ισχυρός είναι εκείνος που επιδιώκει την αλλαγή. Κι όταν την πετύχει ακόμα, εξακολουθεί να την αμφισβητεί.
Ωστόσο, υπάρχει μια δύναμη που σε θέλει να είσαι συνεπής με
τις απόψεις σου. Π.χ. σκεφτόμουν πέρσι "πως είναι δυνατόν η Μαρία Δαμανάκη
του πολυτεχνείου σήμερα να υποστηρίζει τα αντιλαϊκά μέτρα με τέτοιο
μένος;". Μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι αυτή η γυναίκα όταν έπρεπε,
έδρασε επιδιώκοντας την αλλαγή; Δε νομίζω. Και αφού την πέτυχε, πάλι στράφηκε
προς μια άλλη κατεύθυνση επιχειρώντας μια αλλαγή πάνω στην αλλαγή της. Όλοι την
κατηγορήσαμε. Το ζήτημα είναι: με αυτήν της τη στάση, πέτυχε δύο αλλαγές ή μια
σταθερότητα; Επαγωγικά: Είναι μια γυναίκα δυνατή ή αδύναμη; Η ιστορία θα μας
δείξει.
Δε με νοιάζει να καταλήξω σε κάποιο συμπέρασμα. Μου αρκεί να
αναρωτηθείτε μαζί μου τι σημαίνει τελικά αλλαγή; Πότε έχει επέλθει; Πότε αργεί
η αλλαγή και πότε αργείς εσύ να αλλάξεις;
Από την άλλη, μια γη που διαρκώς αλλάζει είναι ένα σταθερά
μεταβαλλόμενο περιβάλλον, που σημαίνει ότι η κατάσταση της αλλαγής έχει
παγιωθεί και αποτελεί σταθερότητα. Άρα, ποια τα όρια αλλαγής και σταθερότητας;
Μπορεί ο άνθρωπος να έχει σχέσεις με συνανθρώπους του σταθερές -αφού αυτό
επιδιώκει- εντάσσοντας σε αυτές την αλλαγή; Αν ναι, ποια αλλαγή χρειάζεται; Η
ριζική; Η μικρής κλίμακας;
Η εξελικτική ή η παλινδρομική;
Δεν θέλω να με μεταφέρει ο άνεμος. Γίνεται όμως αυτό;
Στέλιος
Τσεβάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου