Το 1976, σε μια φυλακή με το όνομα «Ελευθερία» οι πολιτικοί
κρατούμενοι της Ουρουγουάης δεν μπορούν να μιλούν χωρίς άδεια, να σφυρίζουν, να
χαμογελούν, να τραγουδούν, να βαδίζουν γρήγορα ή να χαιρετούν άλλον κρατούμενο. Ούτε μπορούν να ζωγραφίζουν ή να λαμβάνουν ζωγραφιές με εγκύους
γυναίκες, ζευγάρια, πεταλούδες, αστέρια ή πουλιά.
Ο Ντιντοσκό Πέρες, δάσκαλος, που βασανίστηκε και φυλακίστηκε
επειδή είχε «ιδεολογικές ιδέες», δέχεται μια Κυριακή επίσκεψη της κόρης του
Μιλάι, πέντε ετών.
Την επόμενη Κυριακή, η Μιλάι του φέρνει μια ζωγραφιά με
δέντρα. Τα δέντρα δεν απαγορεύονται και η ζωγραφιά περνάει.
Ο Ντιντοσκό την παινεύει για το έργο της και την ρωτά για
τους μικρούς χρωματιστούς κύκλους που φαίνονται πάνω στα δέντρα, πολλοί μικροί
χρωματιστοί κύκλοι ανάμεσα στα κλαδιά:
- Είναι πορτοκάλια; Τι φρούτα είναι;
Η μικρή τον κάνει να σωπάσει. - Σσσστ.
Και συνωμοτικά του εξηγεί:
- Χαζούλη, δε βλέπεις ότι είναι μάτια; Τα μάτια των πουλιών
που σου έφερα κρυφά.
«Τα απαγορευμένα πουλιά» του Εντουάντο Γκαλέανο.
Από το βιβλίο του Días y noches de amor
y de guerra (Μέρες και Νύχτες αγάπης και πολέμου, 1976).
Δειτε την ιστορία σε καρτούν που την έφτιαξε ο Εντουάρντο Λουτσάτι, φοιτητής του Ανοιχτού
Πανεπιστημίου της Καταλονίας. Απαγγέλει
ο ίδιος ο Εντουάρντο Γκαλεάνο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου