Ναι, όμως, πού είναι η γάτα;

«Αφήστε με να σας πω το αστείο μου με τη γάτα. Είναι πολύ μικρό και πολύ απλό. Μια οικοδέσποινα καλεί σε δείπνο τους φίλους της κι έχει μια μεγάλη μπριζόλα τριών κιλών να περιμένει για ψήσιμο στον πάγκο της κουζίνας, καθώς εκείνη κουβεντιάζει με τους καλεσμένους της στο σαλόνι, πίνοντας ένα ποτό.

Μετά ζητά συγγνώμη και πηγαίνει στην κουζίνα να ψήσει το κρέας, αλλά η μπριζόλα δεν είναι πουθενά. Και, πιο εκεί, στη γωνία, κάθεται η γάτα του σπιτιού, γλύφετε και καθαρίζεται.

-Ω, η γάτα έφαγε τη μπριζόλα. είπε ο Μπάρνυ.

-"Όντως την έφαγε; Όλοι οι καλεσμένοι καλούνται μέσα, αρχίζουν να διαφωνούν. Η μπριζόλα είναι άφαντη, όλα τα τρία κιλά, η γάτα κάθεται εκεί, μοιάζει ταϊσμένη και ευχαριστημένη.

-Να ζυγίσουμε τη γάτα!!! κάποιος είπε την ιδέα. Είχαν πιεί μερικά ποτά, φαινόταν να είναι η καλύτερη ιδέα. Πηγαίνουν όλοι στο μπάνιο, ζυγίζουν τη γάτα στη ζυγαριά. Η ζυγαριά δείχνει ακριβώς τρία κιλά. Όλοι κοιτούν το αποτέλεσμα, και ένας καλεσμένος λέει:

-Οκ, αυτό είναι! Ιδού η μπριζόλα!

Τώρα είναι όλοι πολύ ευχαριστημένοι που επιτέλους ξέρουν με σιγουριά τι συνέβη. Έχουν την εμπειρική πρακτική απόδειξη.

-Τότε, μια αμφιβολία έρχεται σε έναν καλεσμένο και, έκπληκτος, λέει: «Ναι, όμως, πού είναι η γάτα;»

Philip K. Dick