Η ζωή έχει τη γεύση που της δίνεις;

Τη γεύση που θέλεις εσύ όχι οι άλλοι! Δυστυχώς ζούμε σε κοινωνίες που παρόλο που έχουν εξελιχθεί, σε ορισμένα πράγματα έχουν μείνει πίσω και κυρίως στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τη ζωή μας σε σχέση με τους άλλους.

Με βάση τα θέλω και τις επιθυμίες των άλλων. Τα κοινωνικά πρέπει και επειδή! Κυρίως τα στερεότυπα που θα μας κάνουν να νιώθουμε ασφαλείς ότι με σιγουριά θα ενταχθούμε σε κάποια ομάδα και θα γίνουμε αρεστοί. Συμβουλές για την ευτυχία δεν υπάρχουν.

Κάθε φορά που βλέπω στις προθήκες βιβλιοπωλείων βιβλία του τύπου: πώς να είσαι ευτυχισμένος ή πώς να γνωρίσεις τον άντρα της ζωής σου, κουνάω με αρνητισμό το κεφάλι.

 Η ζωή του καθενός και η ευτυχία είναι μία προσωπική υπόθεση. Θέλει προσωπική επομένως δουλειά και προσπάθεια, δουλειά με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Οι άγραφοι νόμοι υπάρχουν όχι για να μας καταπιέζουν αλλά για να μα απελευθερώνουν. Γενιές και γενιές γυναικών μεγάλωσαν με ήθη που τις καταπίεζαν και συνέθλιψαν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά τους.
Πια, έχουμε τη δύναμη, μέσα σε μία χαοτική δίνη ρόλων και ευθυνών, να βρούμε εκείνη τη γεύση που είναι συμβατή με τα δικά μας θέλω. Τη γεύση της ζωής μας … τη γεύση της μοναδικότητας μας!