Για παράδειγμα, ο μαθηματικός είναι σε θέση να εξαγάγει μέσα από ένα δάσος αριθμών τον βασικό τύπο που εξηγεί τη λειτουργία τους. Με τον ίδιο τρόπο, οι ήρωες ενός καλού λογοτέχνη συνθέτουν αρχέτυπα με τα οποία ταυτίζονται οι αναγνώστες.
Από τη μεριά του, ο επαγγελματίας ρήτορας κάνει μια σύνθεση κάθε ακρωτηρίου και ξέρει πώς να επικεντρώνει τα σχόλιά του.
Εκεί ακριβώς βρίσκεται και το κλειδί. Αν εξετάσουμε οποιαδήποτε συγκρουσιακή κατάσταση, θα δούμε πως η επίλυσή της εξαρτάται από τη σύνθεση που της έχει γίνει, δηλαδή από το κατά πόσο έχουμε συλλάβει τα βασικά στοιχεία της.
Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος που αποτυγχάνει επανειλημμένα με τους συντρόφους του, αλλά δεν κάνει τον κόπο να ψάξει τα κλειδιά για να κατανοήσει πού βρίσκεται το πρόβλημα.
Ένας άνθρωπος με ελάχιστη ή καθόλου ικανότητα σύνθεσης θα αποδώσει τα γεγονότα στη μοίρα, στην κακή τύχη ή στην άδικη μεταχείριση της άλλης πλευράς. Δεν θα μπορέσει να συμπεράνει ποιο είναι το κοινό στοιχείο ανάμεσα στις καταστάσεις που έζησε και να πραγματοποιήσει τις αναγκαίες αλλαγές για να μην επαναληφθούν.
Οι άνθρωποι λοιπόν που δεν αναγνωρίζουν τα λάθη και αρνούνται να πάρουν μαθήματα απ” αυτά, βαλτώνουν και αναγκάζονται να επαναλάβουν πολλές φορές τις ίδιες καταστάσεις.
Συνεπώς, το κλειδί βρίσκεται στη σύνθεση. Θα πρέπει να καταγραφούμε τα όσα συνέβησαν, να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας, τις σκέψεις μας, το μάθημα που πήραμε απ” όσα συνέβησαν και να συνεχίζουμε. Το θέμα δεν είναι που έφταιξε ο άλλος αλλά εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου