Οι ινδιάνοι και όχι μόνο της Αμερικής, είχαν πολύ
έξυπνους τρόπους να χειρίζονται καθημερινά ζητήματα. Δεν θα μπορούσε να ήταν
διαφορετικά αφού ήταν άνθρωποι που είχαν πολύ καλή επαφή με τον φυσικό κόσμο,
όντας κυνηγοί και πολεμιστές. Είχαν το πολύτιμο στοιχείο της παρατηρητικότητας.
Πως θα μπορούσαν διαφορετικά να ανταπεξέλθουν στις σκληρές
συνθήκες διαβίωσης. Είδαν λοιπόν πως όταν οι τραυματισμένοι κυνηγοί
επικοινωνούσαν, για τα τραύματα τους, δηλ. γκρίνιαζαν συνεχώς, τα τραύματα τους
αργούσαν να γιατρευτούν. Όχι μόνο αυτό, αλλά αυτή η συνεχής γκρίνια,
επεκτεινόταν και στην υπόλοιποι ομάδα με αποτέλεσμα η φυλή να έχει πολλούς
αγιάτρευτους κυνηγούς, και λίγους ικανούς. Με όλα τα άσχημα συνεπακόλουθα. Με
έναν πολύ απλό τρόπο έλυσαν το πρόβλημα.
Όποιος ήθελε να επικοινωνήσει για τα τραύματα του, σωματικά
ή ψυχικά, γινόταν ΜΟΝΟ ΔΗΜΟΣΙΑ. Η φυλή μαζευόταν και τον άκουγε με προσοχή και
κατανόηση, τον συμβούλευαν τι να κάνει ή τι να μην κάνει, για να περάσει ο
πόνος και να γιατρευτούν τα τραύματα. Αυτό μπορούσε να το κάνει κάποιος ΜΟΝΟ
τρείς φορές. Αν επέμενε να συνεχίζει πέρα από τις τρείς επιτρεπόμενες φορές, η
φυλή του γύριζε την πλάτη και δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να τον ακούει.
Το πολύ απλό σαν σκέψη, αλλά και δύσκολο σαν εφαρμογή,
σχέδιο τους ήταν να μπει ο τραυματίας σε κατάσταση ίασης εδώ και τώρα,
αναλαμβάνοντας την ευθύνη του. Κατάφεραν επίσης να ξεχωρίσουν την αναγκαία
ανθρώπινη επικοινωνία, από την δόλια δράση της γκρίνιας.
Η αδυναμία είναι αρρώστια…άφησε την ΜΟΝΗ της, μαζί με την ψυχολόγο της ίσως, αλλά όχι μαζί με σένα. Ειδικά όταν η καταστροφή, υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό της,του, και την αναπαράγει-συντηρεί με ευλάβεια για να έχει κάποιο νόημα η ύπαρξη του και να συνεχίσει να βασανίζει ότι κινείται σε απόσταση χιλομέτρων, γύρω από το χίλιο-βασανισμένο ασήμαντο εγώ του.
Υπάρχει ένας κλασσικός και άκρως αποτελεσματικός τρόπος για να χειριστείς-ξεφορτωθείς κάθε υπεύθυνο που ζει καταναλώνοντας την διαθέσιμη περιρρέουσα ενέργεια. Κάθε άχρηστο όν που είναι ταγμένος στο να καταστρέφει κάθε εποικοδομητική, δημιουργική δράση, ώρα, στιγμή, χρόνο.
Το πολύ απλό σαν σκέψη, αλλά και δύσκολο σαν εφαρμογή, σχέδιο τους ήταν να μπει ο τραυματίας σε κατάσταση ίασης εδώ και τώρα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη του. Κατάφεραν επίσης να ξεχωρίσουν την αναγκαία ανθρώπινη επικοινωνία, από την δόλια δράση της γκρίνιας. Φέρε τώρα όλο αυτό στο σήμερα και δες πόσοι έχουν συνηθίσει να είναι τραυματίες και ζουν άρρωστοι από δική τους επιλογή, αλλά και από δική σου ευθύνη, επειδή κάθεσαι και ακούς την γκρίνια τους. Ξανά και Ξανά και Ξανά και Ξανά…. Πάνω από τρεις φορές. Κοίτα γύρω σου, πόσοι από τους γνωστούς που συναντάς καθημερινά, επιμένουν να γκρινιάζουν, να λένε και ξανά λένε τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια χιλιάδες φορές.
Έχουν φύγει πολύ πάνω από τις τρείς επιτρεπόμενες φορές.
Ενισχύουν με τα λόγια τους τα τραύματα τους και μάλιστα με την δική σου ανοχή.
Ο χρόνος είναι σημαντικό σημείο αναφοράς και πολύ καλό δικό σου εργαλείο για να εντοπίσεις, από πότε χρονικά, αυτό το επεισόδιο που ακούς για εκατοστή φορά, έχει πρωτοπαιχτεί. Τι θα συμβεί αν ξαφνικά σταματήσεις να γίνεσαι συνυπεύθυνος για την δική τους συνέχιση της γκρίνιας; Α ΧΑ κάνε το και δες. Στην καλύτερη περίπτωση θα γίνεις εχθρός τους. Κάποιος που δεν νοιάζεται γι αυτούς τώρα που είναι αδύναμοι. Βολεύονται να είναι αδύναμοι μόνιμα γιατί…
> Είναι 2 χρόνια άνεργος (!!)
> Την άφησε ο Κώστας πέντε χρόνια πριν
> Δεν τον αγαπούσε η μαμά του, εδώ και 30 χρόνια
> Έχασε τον τέλειο σύζυγο στα νιάτα της, και πήρε εσένα τον …. Πριν από 40 χρόνια.
> Το αφεντικό την χαστούκισε πριν 10 χρόνια.
Τον, Την έδιωξαν, χτύπησαν, πλήγωσαν, πόνεσαν, έβρισαν, τόσο παλιά που ούτε και ο ίδιος δεν θυμάται πια να σου πει. Αν του πεις, πως ΜΟΝΟΣ του αυτά τα συντηρεί, με το να τα επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται, δηλ. συνέχεια. Θα σε κοιτάξει με το βλέμμα της τρελής κάμπιας και θα σου πει πως Δεν είσαι φίλος.
Αν του πεις πως σταματώντας την γκρίνια και τα χάπια θα μπορέσει ίσως να απολαύσει εκείνη την βόλτα στο πάρκο, θα σου πει πως είναι αδύνατον να κόψει τα χάπια γιατί πονάει, και η ψυχολόγος του είπε, να μιλάει για το πρόβλημα του σε έναν καλό του φίλο, για να μην νοιώθει πόνο. Γι αυτό και βγήκατε αυτή την βόλτα, για να σου πει (χιλιοστή φορά) πόσο άσχημα είναι τα πράγματα με την κρίση, που δεν τον παίρνουν σε καμιά δουλειά, δυο χρόνια τώρα. Θα ξεχάσει να αναφέρει πως από τις τελευτές δουλειές, που έκανες την ανοησία να τον συστήσεις, τον έδιωξαν κακήν κακώς λόγο ανικανότητας, και κακοτροπίας, εεε και πώς να το κάνουμε τα νέα διαδίδονται στην αγορά. Τι να κάνεις;
Άφησε τον ΜΟΝΟ ΤΟΥ, να συνεχίζει να γκρινιάζει για χρόνια προβλήματα, είτε είναι αληθινά είτε στην φαντασία του. Αν έστω και λίγο νοιάζεσαι για τον φίλο σου, άφησε τον ΜΟΝΟ του, μαζί με την ψυχολόγο του ίσως, αλλά όχι μαζί με σένα. Πες του πως αυτό που έχει σημασία είναι το τι κάνουμε ΤΩΡΑ, στον Παρόντα χρόνο και όχι το τι κάναμε ή μας έκαναν πριν ή στο τι θα μας κάνουν μετά. Πες του πως τον νοιάζεσαι, δώσε του στοργή, αλλά σταμάτα να συντηρείς τα τραύματα του.
Οι ινδιάνοι θα σου έλεγαν πως είσαι κι ΕΣΥ υπεύθυνος, που δεν βρίσκει δουλειά τόσα χρόνια. Όταν τα πεις αυτά, θα επιστρέψει, αυτόματα, το βλέμμα της τρελής κάμπιας, αλλά άφησε την μόνη της και ίσως τότε η κάμπια μεταμορφωθεί σε πεταλούδα.
απόσπασμα από το βιβλίο ‘Ο Κυρίαρχος Του Παιχνιδιού’
Η αδυναμία είναι αρρώστια…άφησε την ΜΟΝΗ της, μαζί με την ψυχολόγο της ίσως, αλλά όχι μαζί με σένα. Ειδικά όταν η καταστροφή, υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό της,του, και την αναπαράγει-συντηρεί με ευλάβεια για να έχει κάποιο νόημα η ύπαρξη του και να συνεχίσει να βασανίζει ότι κινείται σε απόσταση χιλομέτρων, γύρω από το χίλιο-βασανισμένο ασήμαντο εγώ του.
Υπάρχει ένας κλασσικός και άκρως αποτελεσματικός τρόπος για να χειριστείς-ξεφορτωθείς κάθε υπεύθυνο που ζει καταναλώνοντας την διαθέσιμη περιρρέουσα ενέργεια. Κάθε άχρηστο όν που είναι ταγμένος στο να καταστρέφει κάθε εποικοδομητική, δημιουργική δράση, ώρα, στιγμή, χρόνο.
Το πολύ απλό σαν σκέψη, αλλά και δύσκολο σαν εφαρμογή, σχέδιο τους ήταν να μπει ο τραυματίας σε κατάσταση ίασης εδώ και τώρα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη του. Κατάφεραν επίσης να ξεχωρίσουν την αναγκαία ανθρώπινη επικοινωνία, από την δόλια δράση της γκρίνιας. Φέρε τώρα όλο αυτό στο σήμερα και δες πόσοι έχουν συνηθίσει να είναι τραυματίες και ζουν άρρωστοι από δική τους επιλογή, αλλά και από δική σου ευθύνη, επειδή κάθεσαι και ακούς την γκρίνια τους. Ξανά και Ξανά και Ξανά και Ξανά…. Πάνω από τρεις φορές. Κοίτα γύρω σου, πόσοι από τους γνωστούς που συναντάς καθημερινά, επιμένουν να γκρινιάζουν, να λένε και ξανά λένε τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια χιλιάδες φορές.
Έχουν φύγει πολύ πάνω από τις τρείς επιτρεπόμενες φορές.
Ενισχύουν με τα λόγια τους τα τραύματα τους και μάλιστα με την δική σου ανοχή.
Ο χρόνος είναι σημαντικό σημείο αναφοράς και πολύ καλό δικό σου εργαλείο για να εντοπίσεις, από πότε χρονικά, αυτό το επεισόδιο που ακούς για εκατοστή φορά, έχει πρωτοπαιχτεί. Τι θα συμβεί αν ξαφνικά σταματήσεις να γίνεσαι συνυπεύθυνος για την δική τους συνέχιση της γκρίνιας; Α ΧΑ κάνε το και δες. Στην καλύτερη περίπτωση θα γίνεις εχθρός τους. Κάποιος που δεν νοιάζεται γι αυτούς τώρα που είναι αδύναμοι. Βολεύονται να είναι αδύναμοι μόνιμα γιατί…
> Είναι 2 χρόνια άνεργος (!!)
> Την άφησε ο Κώστας πέντε χρόνια πριν
> Δεν τον αγαπούσε η μαμά του, εδώ και 30 χρόνια
> Έχασε τον τέλειο σύζυγο στα νιάτα της, και πήρε εσένα τον …. Πριν από 40 χρόνια.
> Το αφεντικό την χαστούκισε πριν 10 χρόνια.
Τον, Την έδιωξαν, χτύπησαν, πλήγωσαν, πόνεσαν, έβρισαν, τόσο παλιά που ούτε και ο ίδιος δεν θυμάται πια να σου πει. Αν του πεις, πως ΜΟΝΟΣ του αυτά τα συντηρεί, με το να τα επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται, δηλ. συνέχεια. Θα σε κοιτάξει με το βλέμμα της τρελής κάμπιας και θα σου πει πως Δεν είσαι φίλος.
Αν του πεις πως σταματώντας την γκρίνια και τα χάπια θα μπορέσει ίσως να απολαύσει εκείνη την βόλτα στο πάρκο, θα σου πει πως είναι αδύνατον να κόψει τα χάπια γιατί πονάει, και η ψυχολόγος του είπε, να μιλάει για το πρόβλημα του σε έναν καλό του φίλο, για να μην νοιώθει πόνο. Γι αυτό και βγήκατε αυτή την βόλτα, για να σου πει (χιλιοστή φορά) πόσο άσχημα είναι τα πράγματα με την κρίση, που δεν τον παίρνουν σε καμιά δουλειά, δυο χρόνια τώρα. Θα ξεχάσει να αναφέρει πως από τις τελευτές δουλειές, που έκανες την ανοησία να τον συστήσεις, τον έδιωξαν κακήν κακώς λόγο ανικανότητας, και κακοτροπίας, εεε και πώς να το κάνουμε τα νέα διαδίδονται στην αγορά. Τι να κάνεις;
Άφησε τον ΜΟΝΟ ΤΟΥ, να συνεχίζει να γκρινιάζει για χρόνια προβλήματα, είτε είναι αληθινά είτε στην φαντασία του. Αν έστω και λίγο νοιάζεσαι για τον φίλο σου, άφησε τον ΜΟΝΟ του, μαζί με την ψυχολόγο του ίσως, αλλά όχι μαζί με σένα. Πες του πως αυτό που έχει σημασία είναι το τι κάνουμε ΤΩΡΑ, στον Παρόντα χρόνο και όχι το τι κάναμε ή μας έκαναν πριν ή στο τι θα μας κάνουν μετά. Πες του πως τον νοιάζεσαι, δώσε του στοργή, αλλά σταμάτα να συντηρείς τα τραύματα του.
Οι ινδιάνοι θα σου έλεγαν πως είσαι κι ΕΣΥ υπεύθυνος, που δεν βρίσκει δουλειά τόσα χρόνια. Όταν τα πεις αυτά, θα επιστρέψει, αυτόματα, το βλέμμα της τρελής κάμπιας, αλλά άφησε την μόνη της και ίσως τότε η κάμπια μεταμορφωθεί σε πεταλούδα.
απόσπασμα από το βιβλίο ‘Ο Κυρίαρχος Του Παιχνιδιού’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου