Για ένα καπρίτσιο ζούμε

Ποια η διαφορά του καπρίτσιου απ΄το πάθος; 

Το πάθος μπορεί να μην κρατήσει για πάντα, το καπρίτσιο όμως μπορεί. Γιατί; Σκεφτείτε για λίγο εσείς τι ορισμό θα τους δίνατε; Το πάθος κρύβει μέσα αγάπη για κάτι, ένταση, πόθο.

Το καπρίτσιο κρύβει εγωισμό, θέληση, μια διάθεση να «κακομάθουμε» τον εαυτό μας, θα λέγαμε πως είναι μια εναλλακτική λύση στη ρουτίνα. Η απόλαυση υπέροχων στιγμών εξαρτάται απλώς και μόνο από το αν έχουμε καλό γούστο και το αν ξέρουμε ποια είναι η καλύτερη στιγμή για κάθε απόλαυση. Για παράδειγμα:

*Να δούμε μια ταινία στην πρώτη προβολή με την αίθουσα του κινηματογράφου ουσιαστικά άδεια.
*Να μαγειρέψουμε μερικά εξωτικά πιάτα, για φίλους που έχουμε πεθυμήσει κι έχουμε πολύ καιρό να δούμε.
*Να επιτρέψουμε στον εαυτό μας το καπρίτσιο να διαβάσει ένα μυθιστόρημα που δεν μπήκε και ούτε θα μπει ποτέ στον κατάλογο των ευπώλητων.

*Να παίξουμε ένα όργανο που δεν ξέρουμε καλά μόνο και μόνο για την απόλαυση του πειραματισμού.
*Να γράψουμε ένα σύντομο ποίημα και να το στείλουμε μέσω email στο πρόσωπο που μας το ενέπνευσε.
*Να κοιμηθούμε κάποιες ώρες που οι περισσότεροι άνθρωποι είναι όρθιοι.
*Να περάσουμε το βράδυ βλέποντας παλιές ταινίες που ζωντανεύουν τη νοσταλγία μας.
*Να αυτοσχεδιάσουμε, επιτέλους, μια φορά.

Όλα τα παραπάνω παραδείγματα είναι απλά καπρίτσια που δίνουν ένα ξεχωριστό νόημα στην καθημερινότητά μας.