Η μόνη διαφορά είναι πώς άλλοι καταφέρνουν να κοιτάξουν
καταπρόσωπο αυτό που φοβούνται και να καταφέρουν τελικά να αποκτήσουν τον
έλεγχο αυτού που τους ανησυχεί ενώ άλλοι αφήνουν τον φόβο να κυριαρχεί στη ζωή
τους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι συμπεριφορικοί ψυχολόγοι συνιστούν να εκτίθεται κανείς σταδιακά σ΄εκείνο που φοβάται, αφού με την αποφυγή πετυχαίνει το αντίθετο αποτέλεσμα: ο φόβος ενισχύεται και μπορεί να προκαλέσει άλλους φόβους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι συμπεριφορικοί ψυχολόγοι συνιστούν να εκτίθεται κανείς σταδιακά σ΄εκείνο που φοβάται, αφού με την αποφυγή πετυχαίνει το αντίθετο αποτέλεσμα: ο φόβος ενισχύεται και μπορεί να προκαλέσει άλλους φόβους.
Φοβόμαστε να εκφράσουμε τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά
μας, μήπως μας παρεξηγήσουν. Τελικά, μας χαρακτηρίζουν ως απόμακρους και
εσωστρεφείς. Φοβόμαστε να ρισκάρουμε και να δημιουργήσουμε κάτι καινούριο,
μήπως μας πουν ονειροπόλους. Φοβόμαστε να αναλάβουμε ευθύνες μήπως βρεθούμε
μπλεγμένοι. Για μια στιγμή, μήπως δεν ζούμε μ” αυτό τον τρόπο; Μήπως αντί να
θαυμάζουμε τους γενναίους και τους τολμηρούς να προσπαθήσουμε να
απενεργοποιήσουμε τους φόβους μας;
Δεδομένου ότι είναι δύσκολο να απολαμβάνει κανείς τη χαρά
της ζωής όταν περνάει την ημέρα του σ” ένα ναρκοπέδιο, υπάρχουν μερικές
συμβουλές που θα τον βοηθήσουν να σωθεί:
Καταρχάς, αναλύστε
αν έχουν κάποια λογική βάση-δηλαδή αν είναι δικαιολογημένοι- ή αν πρόκειται για
φόβους που γεννάει το μυαλό σας.
Μπροστά σ” έναν
δικαιολογημένο φόβο -για παράδειγμα: την οικονομική κρίση- πρέπει να
αναρωτηθούμε αν η απάντησή μας είναι ανάλογη της κατάστασης και, ακόμα πιο
σημαντικό, αν αυτό το σήμα κινδύνου έχει κάποια πρακτική χρησιμότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου