Ο Καναπές του Έλληνα

Θα σηκωθεί αναγκαστικά (και θυμίζω το τσιτατο μου «ανάγκη είναι αυτό, που χωρίς αυτό πεθαίνεις) όταν του πάρουν τον καναπέ. ΤΟΤΕ θα σηκωθεί ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ. Θα κοιτάξει γύρω του και ΤΟΤΕ θα διαπιστώσει ότι του πήραν τα πάντα!!! Κι ο μαλακας θα ξύνει τον σβέρκο του πότε έγινε αυτο και δεν το πήρε χαμπάρι.

Άσε που η τύχη μας δεν συγκρίνεται μ’ αυτήν των Αργεντινών, των Εκουαδορινων και των Ισλανδών, καθότι αυτοί δεν περιβάλλονται από εχθρούς εποφθαλμιούντες τα εδαφη σου και τα πελαγη σου.

Και φυσικά …….»

Μάταια, η Αντισθένης μας συμβούλευε: «Ομονοούντων αδελφών συμβίωσις παντός τείχους ισχυροτέρα».

Μάταια από τα βάθη των αιώνων ο Όμηρος διακήρυξε: «Αφρήτωρ, αθέμιστος, ανέστιος έστιν εκείνος, ος πολέμου έραται επιδημίου οκρυόεντος» (=χωρίς γενιά, ακοινώνητος, χωρίς πατρικό σπίτι να ‘ναι αυτός π’ αγαπά το φρικτό εμφύλιο πόλεμο).

Μάταια ο Περικλής μας προειδοποίησε: «Μάλλον γαρ πεφόβημαι τας οικείας ημών αμαρτίας ή τας των εναντίων διανοίας» (=Περισσότερο φοβάμαι τα σφάλματα τα δικά μας παρά τις επιβουλές των εχθρών μας). 

Είμαστε ένας αμετανόητος ή ανόητος λαός. Προσφέραμε εκατόμβες κι εκατόμβες στο θεό του εμφυλίου πολέμου, στο θεό που τόσο πολύ μισήσαμε και τόσο πολύ υπηρετήσαμε. Συχνά μάλιστα δείξαμε στα μάτια των ξένων ότι οι Έλληνες είναι των Ελλήνων οι μεγαλύτεροι εχθροί. Εμείς, που όσες φορές μονοιάσαμε, νικήσαμε κάθε εξωτερικό εχθρό, αμέσως μετά πάντα νικηθήκαμε από τον εαυτό μας. 

Πόσο κυριολεκτική είναι η διατύπωση κράτος-μαφιόζος, και πως σχετίζεται με τον καναπέ του Έλληνα, θα φανεί σε λίγο με τον νόμο περί είσπραξης οφειλών προς το κράτος από ιδιωτικές εταιρείες εισπράκτορες-κατασχέτες.  Όταν ο σκανδαλωδώς υψηλα αμειβόμενος μπράβος-κολλεκτορας έρθει για τον καναπέ σου.

Λέει ο Πλάτων στο Μενέξενο: «Αήττητοι γαρ έτι και νυν υπό γε εκείνων εσμέν, ημείς δε αυτοί ημάς αυτούς και ενικήσαμεν και ηττήθημεν»! «»

Μυθάων Ποντικόπουλος