Ο Κύριος Μακιαβέλλι ή η Αποκάλυψη της ανθρώπινης Καρδιάς

Όταν, για μια εξέγερση, ο Μακιαβέλλι λέει απλώς: «Το βράδυ. ..» ή «Το πρωί... », το κάνει γιατί η εξέγερση είναι ήδη εκεί, δεν έχει χρόνο να πει περισσότερα. Του χρειάζεται να αποσυναρμολογήσει τον μηχανισμό της εξέγερσης (είναι ο πρώτος συγγραφέας των μαζών), να εξετάσει τα γρανάζια, να δει πως λειτουργούν οι καρδιές, πως είχαν λειτουργήσει έναν μήνα πριν για να φτάσουμε ως εδώ. Ήταν ένα χειμωνιάτικο βράδυ και ο αέρας λυσσομανούσε πάνω στο γείσο των σπιτιών της πόλης. Ή ήταν ένα πρωί μαγιάτικο με τις δόξες του, και στεναγμοί ή δόξες βρίσκονται σ' αυτές τις εξεγερμένες καρδιές. Η αυτοψία που κάνει είναι πολύ ακριβής για να του ξεφύγει ένα τέτοιο γεγονός. Ξέρει την αξία του κρύου, της ζέστης, του ανέμου, του ήλιου και της μυρωδιάς της πασχαλιάς για την ανθρώπινη καρδιά. Στην γωνία μιας ξηρής απαρίθμησης λογικών σκέψεων βάζει ξαφνικά, σε μια απ' αυτές, το ίχνος του ανέμου, της νύχτας, του ήλιου ή της πασχαλιάς. Τα ίχνη αυτά είναι μέσα του.

[...] Ξέρει την σημασία που δίνουμε στα πράγματα το πρωί και την σημασία που τους δίνουμε το βράδυ, τις επιπτώσεις του ανοιχτού ουρανού και του ήλιου στην πειθαρχία που κάνει έναν στρατό δυνατό, τις δυσκολίες που συναντά ο ενθουσιασμός μέσα στην παγωνιά· την αξία των αποφάσεων που παίρνονται νύχτα και, γενικότερα, την σημασία, για κάθε είδους πολιτική, της περισσότερης ή της λιγότερης ζέστης στα ευαίσθητα σημεία του σώματος, του περισσότερου ή λιγότερου φωτός στο σκηνικό του κόσμου.

[...] Μακιαβέλλι - Είμαι αυτό το σπάνιο πουλί: ένας κακοπληρωμένος πολιτικός. Αλλά η ευχαρίστησή μου, αυτή δεν με ξεγελάει ποτέ. Βρισκόμαστε σε μια εποχή που ονομάζεται Αναγέννηση. Δεν σας μαθαίνω τίποτα λέγοντάς το. Είμαι άνθρωπος της Αναγέννησης, το ίδιο κι εσείς. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς μεγάλα πρότυπα.

Πέρα από τα στερεότυπα της «παρεξηγημένης προσωπικότητας», ο Ζαν Ζιονό μάς συστήνει τον Φλωρεντινό στοχαστή, μέσα στον ίδιο τον χώρο που έζησε και έδρασε, μέσα από τις σκέψεις του όπως τις κοινώνησε στους φίλους και τους έμπιστούς του, μέσα από το πάθος του για τη μελέτη και την κατανόηση των κοινωνικών συγκρούσεων, για την καταγραφή των τεχνικών επιβίωσης, για την περιγραφή της τέχνης του πολέμου και της πολιτικής. Σε μετάφραση και πρόλογο του Γεράσιμου Βώκου, του δασκάλου μας που αποχαιρετίσαμε πρόσφατα.

 «Ο Κύριος Μακιαβέλλι ή η Αποκάλυψη της ανθρώπινης Καρδιάς»

O Γάλλος μυθιστοριογράφος Ζαν Ζιονό, προλογίζει μετά από μια εκδοτική περιπέτεια στον οίκο Γκαλιμάρ, το 1955, την δίτομη έκδοση των επιστολών του Νικολό Μακιαβέλλι, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στη σειρά «Απομνημονεύματα του παρελθόντος στην υπηρεσία του παρόντος» με ένα κείμενο υπό τον τίτλο «Ο Κύριος Μακιαβέλλι ή η Αποκάλυψη της ανθρώπινης Καρδιάς».