Η αγχωτική μας σχέση με το Διαδίκτυο

Παρανοϊκοί μονόλογοι και «δολοφονικές» σκέψεις, τη στιγμή που έχει πέσει το Internet

Ένα από τα πιο εκνευριστικά πράγματα που μπορούν να μας συμβούν είναι να «πέφτει» η σύνδεση του δικτύου. Αυτό συμβαίνει πάντα, ή σχεδόν πάντα, την πιο ακατάλληλη στιγμή. Στις περισσότερες περιπτώσεις συμβαίνει την ώρα εκείνη που θα τελειώνεις μία εργασία ή που θα παραδίνεις άλλη, ακόμη και όταν θα χρειαστεί να στείλεις εκείνο το σημαντικό e-mail στην δουλειά σου ή τότε που θα πραγματοποιείς μία online πληρωμή. Ποια είναι τα συναισθήματά σου, τι σκέφτεσαι όταν σου συμβαίνει κάτι τόσο «σπαστικό»;

Αγανακτείς και ξεκινάς να φωνάζεις:

«Ποιος πείραξε το router;

Πείτε μου τι είναι αυτό που πρέπει να θυσιάσω για να επανέλθει η σύνδεση;

Να θυσιάσω το σεξ;

Καλά εντάξει, δεν το λες και μεγάλη θυσία, αφού δεν έχω σχέση.

Τότε ποιόν να θυσιάσω;

Μαμααά, μα δεν είναι εδώ, κανείς δεν είναι εδώ, ζω μόνη....

Η σπιτονοικοκυρά μου, θα ήταν καλή ιδέα.

Ποτέ δεν πήρε τηλέφωνο για να φτιάξει το χαλασμένο πλυντήριο πιάτων. Και τώρα πονάνε τα χέρια μου.

Ορίστε λοιπόν σας την προσφέρω απλόχερα, με ακούει κανείς άραγε;

Οχι την μαμά δεν την θυσιάζω, την αγαπώ, θα την πάρω τηλέφωνο κιόλας, θα ψάξει εκείνη για μένα στο google.

Πως είναι δυνατόν να μην το σηκώνει; Δεν μπορώ να το πιστέψω.

Αυτό είναι, έχει μυστική διπλή ζωή, είναι πράκτορας. Αραγε ξέρουν ότι είναι μητέρα;

Ομως από την άλλη, είναι τόσο χαριτωμένη, δεν μπορεί να είναι έτσι, λες;

Ισως η μητρότητα για εκείνη λειτουργούσε σαν κάλυψη μέχρι τώρα.

Μα να τη, με καλεί! Το ήξερα πως δεν ήταν πράκτορας

Ναι καλά είμαι, ευτυχώς που δεν βγήκα σήμερα για να καθίσω να τελειώσω με τις εκκρεμότητές μου.

Υπέροχο αυτό που μου συνέβη οφείλω να παραδεχτώ. Ούτε έξω είμαι, ούτε την δουλειά μου τελείωσα.

Χαίρομαι που θα κάτσω σπίτι και θα χαζεύω στην τηλεόραση...

Να μην ξεχάσω να πάω μέχρι το περίπτερο, να αγοράσω τσιπς.

Μαμά σε ευχαριστώ που δεν μπόρεσες να ψάξεις αντί για εμένα 3 λέξεις στο διαδίκτυο.

Νομίζω «επέστρεψε» το Internet.

Σε κλείνω»

Ευτυχώς απαλλάχτηκα από την σπιτονοικοκυρά μου, πάω να φάω να ανταμείψω τον εαυτό μου, έχω και Ίντερνετ τώρα!

Αυτός είναι ένας κατά τα άλλα «απλός εσωτερικός-και-όχι-μόνο διάλογος» που γίνεται από μία νεαρή κοπέλα. Την κρίσιμη εκείνη ώρα που έχεις αποφασίσει ότι ήρθε η στιγμή να στρωθείς στην δουλειά, ένα είναι σίγουρο, όλα περνάνε από το μυαλό σου.

Η εξάρτηση των ανθρώπων από το διαδίκτυο είναι τόσο μεγάλη, που ακόμη και για τα αγαπημένα τους πρόσωπα είναι ικανά να σκεφτούν ο,τι πιο παράξενο υπάρχει.

Παραληρούν στην αποξένωση από τα... διαδικτυακά και νιώθουν σαν «ψάρι έξω από το νερό». Τα λίγα λεπτά που θα τύχει να απέχουν από τα κοινά είναι αρκετά για να οδηγήσουν στην «παράνοια»!