Γι αυτό οι άνθρωποι γελούν

Γελούν γιατί πονούν, γιατί το γέλιο είναι το μόνο που μπορεί να σταματήσει τον πόνο. Σκεφτείτε όταν πάτε να δείτε μια παράσταση, πότε γελάτε... Όταν ο κωμικός κάνει μια γκάφα, όταν μπερδεύεται, όταν πέφτει ή με οτιδήποτε κάνει που δεν είναι καλοσύνη. Βρείτε κάτι που σας έκανε να γελάσετε πολύ, όχι απλώς να χαμογελάσετε. Τότε θα δείτε αν δεν υπάρχει κάπου κάποιο κακό, και αν θα γελούσατε στην περίπτωση που δεν θα υπήρχε.

Σκεφτείτε διάφορα ανέκδοτα που θυμάστε και που σας έκαναν να γελάστε πολύ. Έπειτα διάφορες πραγματικές ιστορίες. Και φάρσες. Ειδικά οι φάρσες δικαιώνουν τη θεωρία ότι γελάμε για να σταματήσουμε τον πόνο... Αλλά και τα ανέκδοτα... Και οι πραγματικές ιστορίες... Απ' ό,τι φαίνεται, το κλασικό πέσιμο πάνω στα πισινά μας είναι ένα απ' τα κορυφαία αστεία. Το “αστείο” δεν είναι κάτι καλό. Ούτε είναι αστείο για το άτομο στο οποίο συμβαίνει. Είναι γενναιότητα... και μοίρασμα... ενάντια στον πόνο και τη θλίψη και την ήττα.

Γελάμε μ'εμάς. Τους ανθρώπους που υποφέρουν από τόσα κακά, τόσα δεινά.

Αναλογιστήκατε ποτέ γιατί έχουμε τόσα ανέκδοτα για το θάνατο; Για τους ανθρώπους, ο θάνατος είναι τόσο θλιβερός που είμαστε υποχρεωμένοι να γελάμε μ' αυτόν. Όλες οι θρησκείες αντιφάσκουν μεταξύ τους στα πάντα, αλλά όλες είναι γεμάτες με τρόπους που θα βοηθήσουν τους ανθρώπους ώστε να έχουν την γενναιότητα να γελούν ακόμα και όταν ξέρουν ότι πεθαίνουν...

Αν ξέραμε ότι είμαστε αθάνατοι, ότι όντως υπάρχει επέκεινα, τότε δεν θα υπήρχαν αντίστοιχα ανέκδοτα για το θάνατο, μιας και θα ήταν μια φυσιολογική κατάσταση, ούτε θα υπήρχαν θρησκείες
Αν ο άνθρωπος είχε ένα άφθαρτο σώμα που δεν πονούσε, τότε δεν θα ξεκαρδιζόμασταν απ' τα γέλια κάθε φορά που θα βλέπαμε κάποιον να γλιστράει και να σκάει στα πατώματα...

Οπότε την επόμενη φορά που θα ξεκαρδιστείτε στα γέλια θα ξέρετε ότι ξορκίζετε το κακό, ότι σταματάτε τον πόνο, ότι μοιράζεστε την ήττα. Ίσως ο “παράδεισος” του ανθρώπου να είναι ένας “κόσμος” δίχως πόνο. Η παντελής έλλειψη πόνου (απ' την άλλη βέβαια σ' αυτόν τον παράδεισο θ'απουσίαζε εξίσου και το γέλιο). Το μόνο σίγουρο είναι ότι ζούμε σε μια κόλαση όπου ο πόνος, η ήττα, ο φόβος κυριαρχούν και το πιό ισχυρό όπλο που έχουμε για να μην μας ισοπεδώσουν είναι το γέλιο... γι' αυτό,

Γελάστε γιατί χανόμαστε!

“Ξένος σε Ξένη Χώρα”, Ρόμπερτ Χαϊνλάϊν.
Ελένη Πάσχου