'Ζώ σημαίνει αφήνω τό παράλογο νά ζήσει''

Με τό αφήνω τό παράλογο νά ζήσει, εννοεί ότι όχι μόνο δέν πρέπει νά φοβόμαστε τό παράλογο, αλλά ότι άξίζει νά έπιδιώκουμε νά ζήσουμε με αύτό.

Οί ήρωες τού Camus, βιώνοντας τό παράλογο —καθώς τό παράλογο είναι αποκλειστικά βίωμα— βρίσκονται σέ κατάσταση έντασης, οδύνης αλλά ταυτοχρόνως καί σέ κατάσταση διαύγειας, άπό τήν Οποία αποσπούν δύναμη.

Ή μεγαλύτερη δύναμη αύτών των ήρώων είναι ότι δέν συναλλάσσονται καθόλου μέ τον ορθολογισμό, καί κατά συνέπεια δέν επιδιώκουν νά εξηγήσουν ορθολογικά τις έπιλογές ζωής πού κάνουν.

Αύτό πού γνωρίζουν καλά είναι ότι σέ κάποια οριακή στιγμή —διαφορετική γιά τον κάθε ήρωα—, καθώς περνά άπό τό μυαλό τους ή ιδέα τής αύτοκτονίας, αντιλαμβάνονται πόσο περισσότερη αξία εχει νά ζεΐς μέσα στήν έρημο τού παραλόγου, παρά νά ζεΐς στο χάος καί τή σύγχυση τού ορθολογισμού. «Σέ αύτό το ακατανόητο σύμπαν ή ανθρώπινη μοίρα παίρνει για τον καθένα τό δικό της νόημα».

Τό άκόμη πιο σημαντικό διάβημα του παράλογου ήρωα είναι οτι δεν επιθυμεί να αποδώσει νόημα στις επιλογές του' και τοΰτο γιατί ή υπέρτατη ηδονή του είναι ότι άπό τή στιγμή πού εστω καί για μία φορά βίωσε τό αίσθημα του παραλόγου, ζεΐ εύτυχισμένος, γνωρίζοντας ότι αύτό πού πραγματικά χαίρεται δεν εχει άπολύτως κανένα νόημα και καμία ορθολογική βάση. Είναι φανερό οτι ή φιλοσοφία αύτή ξεκινά καί ολοκληρώνεται με μιάν αύστηρή κριτική στον ορθολογισμό, τις κατασκευές του καί τις συνέπειές του.

Ποιές είναι οί, συνέπειες του ορθολογισμού γιά τον Camus; Ή αλαζονεία ένός λόγου πού θριαμβεύει στο άπόλυτο. Καί τούτο γιατί ό άπόλυτος λόγος υπερασπίζεται τον εαυτό του καί οχι τον άνθρωπο.

''Στοχασμοί'' Αλμπέρ Καμύ