Ευδαιμονία!

“Δες η ζωή τι παιχνίδια παίζει, μία η πίκρα, μια το πετιμέζι”, λέει ένα άσμα…

Η ευτυχία και η δυστυχία, η χαρά και η λύπη, το γέλιο και το δάκρυ, η γέννα και ο χαμός. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Όσο υπάρχει το ένα, θα υπάρχει και το άλλο. Δεν είναι μια ευθεία γραμμή η ζωή.

Δες τη φύση, έχει κοιλάδες & βουνά, δες τη θάλασσα έχει φουρτούνα και νηνεμία. Τα πάντα κινούνται ανάμεσα σε δύο πόλους. Το ζήτημα βέβαια είναι ότι ο άνθρωπος, νιώθει ευτυχία ή δυστυχία, σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν γύρω του. Δηλαδή: έχεις μια σχέση νιώθεις ευτυχισμένος, αν τελειώσει, τσουπ να η δυστυχία. Πέτυχες στις εξετάσεις; χαίρεσαι. Δεν τα κατάφερες; λυπάσαι. Πιστεύω όμως, ότι ο άνθρωπος δεν είναι πιο μικρός από τα γεγονότα, ώστε να εξαρτάται από αυτά. Μπορεί να τα υπερβεί. Να πάει πάνω από αυτά.

Και εκεί υπάρχει ένας τρίτος δρόμος, που ελάχιστοι έχουν περπατήσει. Η Ευδαιμονία. Εκεί δεν εξαρτάσαι από το έξω, δεν σε μετακινεί όπου θέλει εκείνο. Εκεί το μέσα σου βλέπει τα πάντα γύρω σου από άλλη οπτική. Όχι πιο αισιόδοξη, αλλά με βαθειά καταννόηση για όλα όσα συμβαίνουν. Εκεί νιώθεις πληρότητα, και είσαι στο δικό σου κέντρο. Δεν πετάς στα σύννεφα, αλλά ούτε πέφτεις από αυτά.

Επειδή όμως αυτό φαντάζει προς το παρόν μακρινό, λέω να χαιρόμαστε τις ευτυχισμένες στιγμές, και να θυμόμαστε στις δυσκολίες,ότι δεν κρατάνε για πάντα -εκτός κι αν εμείς το επιλέξουμε.

Γιώργος Βασιλορεϊζης για enallaktikidrasi.com