“Το χειρότερο είδος ανθρώπου είναι οι ψεύτες”. “Δεν αντέχω
το ψέμα”. Τα δύο αυτά κλισέ είμαι σίγουρος πως όλοι μας τα έχουμε αναπαράγει σε
συζητήσεις. ΟΚ. Το να λέμε ψέματα είναι άσχημο. Είναι “ανέντιμο” και μαυρίζει
το κάρμα μας. Ταυτόχρονα, είναι αναγκαίο και πολλές φορές ο εύκολος δρόμος. Υπάρχουν στιγμές που η μοναδική
διέξοδος είναι το ψέμα.
*Οι σχέσεις περνάνε κρίσεις μικρές ή έντονες. Προσπαθείς να
λύσεις το πρόβλημα με τη φίλη/ο – συνάδελφο – whatever, αλλά διαπιστώνεις πως
αν υποστηρίξεις την δική σου αλήθεια τα πράγματα μάλλον θα οδηγηθούν σε
μεγαλύτερη καταστροφή. Αναγκαστικά λοιπόν δαγκώνεις τη γλώσσα σου, και λες
μισές αλήθειες ή μικρά αθώα ψέματα τα οποία θα γλιτώσουν, τόσο εσένα όσο και
τον συνομιλητή σου από δυσάρεστα συναισθήματα.
*Μη πεις ψέματα στο δικαστήριο, στην εφορία για τα
περιουσιακά σου στοιχεία ή πως λεφτά υπάρχουν. Σε αυτές τις περίπτωσεις καλό
είναι να το ξανασκεφτείς.
*Έρχεται η στιγμή που η μόνη σκέψη σου είναι το κρεβάτι σου,
το λιώσιμο στον καναπέ με τις πιζάμες σου (sic.) Και η ταβανοσκόπηση. Όμως, η
κολλητή σου θέλει να βγείτε για μπαρότσαρκα, η μαμά σου θέλει να πάτε στα
μαγαζιά και τα ανίψια σου θέλουν να δουν την πέμπτη συνέχεια του Ice age. Τι
κάνεις λοιπόν; Δημιουργείς δικαιολογίες, εφευρίσκεις προβλήματα προσπαθώντας να
την γλιτώσεις. Τηλεφωνείς στην δουλειά
και λες είμαι άρρωστος ενώ είσαι σπίτι έχεις βάλει Solange και χορεύεις.
Το δικό μας ψέμα μπορεί να πικράνει ανθρώπους που
αγαπάμε. Τα μικρά και αθώα ψέματα, που δεν βλάπτουν κανένα όλοι έχει τύχει να
τα χρησιμοποιήσουμε. Όμως το σωστό για τον εαυτό μας είναι να βρούμε τρόπο να
εκφράσουμε αυτό που έχουμε μέσα μας, με τον σωστό τρόπο και χωρίς να πούμε
ψέματα. Αν πάλι δεν ξέρεις πως να το κάνεις αυτό ίσως ένα αθώο ψεματάκι να φανεί σωτήριο.
Παναγιώτης Ντάϊκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου