Συμπλέγματα κατωτερότητας

Συμπλέγματα κατωτερότητας: Πρόκειται για εκδηλώσεις του αρρωστημένου κι ασήμαντου εγώ, που εξανίσταται και ταράζεται μόλις θεωρήσει ότι εθίγη έστω και κατ’ ελάχιστο.

Και μη φανταστούμε πως οι αναρίθμητοι πάσχοντες από τα εν λόγω συμπλέγματα είναι οπωσδήποτε άτομα περιθωριακά και χωρίς καμία κοινωνική αναγνώριση. Συνηθέστατα συμπλεγματική συμπεριφορά παρουσιάζουν και άτομα που εμφανίζουν προς τα έξω ένα πρόσωπο δικαιωμένου και έχοντος γνώμη επί παντός του επιστητού.

Σύμπλεγμα κατωτερότητας αναμφισβήτητα σου προκύπτει όταν, βασιζόμενος στα ψεύδη περί της μεγαλοσύνης σου που εκ γενετής σε ταΐζουν, δεν μπορείς να παραδεχτείς ότι ο γείτονάς σου, ο διπλανός ή ο οποιοσδήποτε άλλος, τον οποίο ενδομύχως ή και ολοφάνερα και εξίσου αυθαίρετα περιφρονείς ως κατώτερο είδος, έχει κατορθώσει αυτά που εσύ αποδεδειγμένα δεν μπορείς,...

... έχει επιτύχει να σε προσπεράσει προ πολλού στη στροφή, σ’ έχει φλομώσει με τη σκόνη του και μπορεί πλέον να είναι με σένα μεγαλόθυμος ή απολύτως αδιάφορος, αφ’ υψηλού να σε αγνοεί ή ακόμη και να σε ειρωνεύεται, καθώς εσύ αραχτός στις κατά φαντασίαν δάφνες σου αναμένεις από το σύμπαν να σου αποδώσει αυτά που υποτίθεται πως σου οφείλει.

Σύμπλεγμα κατωτερότητας σου δημιουργείται όταν, μπροστά στον καθρέφτη, σου αποκαλύπτεται ότι το πλαστό πρόσωπο του εκ γενετής ανώτερου και περιβεβλημένου με το μεγαλείο της φυλής ή του δήθεν επιτυχημένου που πλασάρεις όλη τη μέρα έχει σαθρή ιδίαν κατασκευή, που την ολοκλήρωσες με αλλεπάλληλες οσφιοκαμψίες, συνειδητά μυθεύματα, μεθοδική χρησιμοθηρία, κάλπικες λίρες, δουλοπρεπείς κολακείες όπου δει, αδίσταχτες λογοκλοπές και αντιγραφές του πνευματικού μόχθου άλλων, μικρές ή μεγάλες λαμογιές, τσαπατσουλιές κάθε είδους, ανίερες συμμαχίες, στημένα σκηνικά μιας χωρίς αντίκρισμα κοινωνικότητας, ετεροφωτισμούς δια της προσεγγίσεως σε ότι λάμπει (καμιά φορά κι όλα αυτά μαζί) και στο είδωλό σου αντικρίζεις το τίποτα που είσαι – και που είμαστε όλοι – να αναδεικνύεται ανελέητο.

Σύμπλεγμα κατωτερότητας είναι να θεωρείς πως η όποια επιτυχία ή εξέλιξη οποιουδήποτε άλλου σου στερεί το οξυγόνο και το ζωτικό χώρο, γεγονός που σου γεννά ανθρωποφαγικές τάσεις και ορμάς να τον κατασπαράξεις γελοιοποιούμενος, αρνούμενος να παραδεχτείς ότι μπορεί να διαθέτει κάποια αρετές ή προσόντα, τα οποία προσβάλλουν άμεσα την απολύτως έωλη πεποίθησή σου ότι εσύ και μόνο εσύ, ως άτομο, ως κοινωνία και ως έθνος, πρέπει να αναγνωριστείς ως ο πρώτος, ο καλύτερος, ο πολλαπλά ταλαντούχος, ο δικαιούχος δόξας και τιμής, καθολικής αποδοχής και παγκόσμιας ει δυνατόν αναγνώρισης.

Σύμπλεγμα κατωτερότητας υποκρύπτεται όταν δεν μπορείς να παραδεχτείς την αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, όταν διαστρεβλώνεις την ιστορία για να βολέψεις τις ψευδαισθήσεις σου, όταν επικαλείσαι προσωπικές ή συλλογικές φαντασιώσεις, πλασματικά αποκυήματα, μεγαλοϊδεατισμούς και μυθεύματα, αυταπάτες και φαντασιοκοπήματα για να βολέψεις τις καθολικές ανεπάρκειες και τις εγγενείς αδυναμίες, τις δικές σου και της φυλής σου και να εξωραΐσεις το κάθε είδους σκουπιδαριό που σε περιβάλλει και του οποίου είσαι μέρος και ας επιμένεις εθελοτυφλώντας να παριστάνεις πως δεν το βλέπεις.

Σύμπλεγμα κατωτερότητας και μόνο αυτό δημιουργεί τους κάθε είδους απεχθείς, γελοίους έως και επικίνδυνους Ελληνάρες, – μερικοί από τους οποίους εξελίσσονται στα σύγχρονα τέρατα -, με εκφράσεις επιθετικότητας προς κάθε τι διαφορετικό και ψευδαισθήσεις μεγαλείου βασισμένες στην απόλυτη και θλιβερή άγνοια.

Ανωνυμοι σχολιαστές: Ανήκουν όλοι στην ίδια συνομοταξία. Των θρασύδειλων, συμπλεγματικών εξυπνάκηδων, που θέλουν οπωσδήποτε να αναρτήσουν το μακρύ τους και το κοντό τους υπό μορφή σχολίου κάτω από κείμενα, απόψεις, θέσεις, εκδοχές, ερμηνείες, γνώμες προσωπικές, εύστοχες ή μη, συντηρητικές ή ακραίες, βάσιμες ή ανεδαφικές, αντικειμενικές ή προκατειλημμένες, πάντως φαρδιά πλατιά υπογεγραμμένες. Των πάντα οχυρωμένων πίσω από την τόσο βολική όσο και πρόστυχη ανωνυμία ή ψευδωνυμία, που τους επιτρέπει, όχι να εκφράσουν την όποια νεφελώδη θέση τους ή να εκθέσουν τα ανύπαρκτα επιχειρήματά τους, αλλά να σχολιάσουν τις θέσεις των άλλων, να τις κρίνουν και να τις επικρίνουν, να επιτεθούν, ενίοτε να προσθέσουν και κομπλεξικά πικρόχολα υστερόγραφα, ενδεικτικά μιας καταφανούς μικρότητας.

Των ταγμένων να σπεύδουν ώστε να μη διατυπωθεί ό,τι ξεφεύγει από τον κοινωνικά αποδεκτό μέσο όρο και τον υπαγορευμένο, τάχα μου, δήθεν προοδευτισμό, οτιδήποτε αντιστέκεται στο συρμό και την ενασχόληση με τα ανώδυνα, ό,τι πάει κόντρα στο ρεύμα. Των εν δυνάμει λογοκριτών που σπεύδουν δια της απαξίας των άλλων να επιβάλλουν την, υποσχόμενη ποικίλα ανταλλάγματα, νέα τάξη. Καταφανώς ανίκανοι να αρθρώσουν το δικό τους λόγο, να εκθέσουν τη γνώμη τους και ίσως να εκτεθούν, όπως συμβαίνει ενίοτε όταν εκφράζεσαι ανοιχτά, κουτοπόνηρα καλυμμένοι ώστε χαμαιλεοντικά να μπορούν να αλλάζουν στρατόπεδο και θέση, άμα λάχει και παραστεί ανάγκη στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, επιλέγουν ως μέσο έκφρασης τον ανώνυμο σχολιασμό, την άνευ οποιασδήποτε σημασίας και αξίας ανωνυμογραφία, αυτοϊκανοποιούμενοι με τα αυθαίρετα συμπεράσματα που εξάγει κρίνων εξ ιδίων τα αλλότρια, ο – πολύ μικρότερος των αναγκαίων και φυσιολογικών 1350 κυβικών εκατοστών – εγκέφαλός τους, ο ανίκανος να αναγνωρίσει στους άλλους το δικαίωμα να έχουν οποιαδήποτε γνώμη και να την διατυπώνουν δημόσια και επώνυμα.

 Εννοείται ότι η μόνη απάντηση που τους αξίζει είναι η περιφρόνηση της απόλυτης σιωπής.

Το κείμενο γράφεται μήπως και οι φιλόξενες σελίδες της Parallaxi, αν θέλουν να διατηρήσουν τη σοβαρότητά τους, επιλέξουν πλέον μόνο τον επώνυμο σχολιασμό στα όσα γράφουν οι συνεργάτες της, που θα εκτοπίσουν στο εξής σε άλλες παραλίες τα διάφορα ανθρωπάρια με τα κουβαδάκια τους.

Βάνα Χαραλαμπίδου στο parallaxi

terrapapers