Βαβέλ

Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) καλεί πλέον ανοικτά (μία ακόμα πίεση, υπό ακαδημαϊκό μανδύα αυτή τη φορά) την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να αγοράσει κρατικά και εταιρικά ομόλογα. Δηλαδή, να αρχίσει άμεσα να τυπώνει φρέσκο χρήμα, πλάι στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, τα πιεστήρια των οποίων κοντεύουν να πάρουν φωτιά. Οι χειρισμοί των Κεντρικών Τραπεζών κινδυνεύουν να εγκαταστήσουν το μεγαλύτερο (με θεσμική νομιμοποίηση, πλέον, ακόμα και από τον ΟΟΣΑ) σχέδιο Πόνζι στην ιστορία του χρήματος.

Ο Τσαρλς Πόνζι (το όνομά του συνδέθηκε με τις επενδυτικές πυραμίδες - παράνομα σχήματα όπου οι επενδυτές πληρώνονταν από χρήματα μεταγενέστερων επενδυτών, αντί από πραγματικά κέρδη), ήξερε πώς η εξόφληση παλιού χρέους μέσω της δημιουργίας νέου μπορεί να συντηρηθεί - υπό την προϋπόθεση ότι η αλυσίδα χρεών-επενδυτών δεν θα σπάσει λόγω έλλειψης νέων κρίκων. Η ΕΚΤ είναι ο κρίκος που έλλειπε, για να γυρίσει ο κόσμος πίσω στα καμώματα και τη χρεοκοπία της περιόδου 2008 – 2010. Για τα οποία κύριος υπεύθυνος, ως εποπτεύουσα αρχή, ήταν οι Κεντρικές Τράπεζες, ας μην το ξεχνάμε αυτό.

Μιλώντας για καμώματα, ο τραπεζικός όμιλος J.P. Morgan και η αμερικανική κυβέρνηση κατέληξαν πρόσφατα σε εξωδικαστικό διακανονισμό ύψους 13 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τις «προβληματικές» πρακτικές και συναλλαγές στην αγορά στεγαστικών δανείων εκείνης της περιόδου. Δεν είναι οι μόνοι. Το συνολικό ύψος των προστίμων που πρέπει να πληρώσουν μερικοί από τους διεθνώς ευυπόληπτους τραπεζικούς οργανισμούς για τις πράξεις και παραλείψεις τους σχετικά με

* τα προβληματικά στεγαστικά δάνεια

* τη χειραγώγηση επιτοκίων

* την πώληση «τοξικών» προϊόντων στους πελάτες τους

* την απόκρυψη από τους ισολογισμούς της αλόγιστης έκθεσής τους σε επικίνδυνα και ακατανόητα στη δομή παράγωγα

* τις εξωφρενικές αμοιβές και δαπάνες των διευθυνόντων τους εις βάρος των μετόχων

* και, τέλος, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος,

ανέρχεται σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Ίσως «πρόστιμα» δεν είναι η κατάλληλη λέξη – λύτρα πολιτικής ευθύνης είναι. Για να μηδενίζεται το κοντέρ και να μπορούν να συνεχίσουν.

Το διεθνές χρηματιστικό πράγμα έχει γίνει πια ένας Πύργος της Βαβέλ. Ο Αλεχάντρο Ινιαρίτου θα χρειαζόταν μέρες ταινίας, όχι ώρες, να το περιγράψει - καταστρέφει ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, λαφυραγωγεί για εγκληματίες και διαφθείρει συνειδήσεις. Μία Βαβέλ που τη βλασφημία, την απληστία και τις ζημιές της, όταν κάθε λίγο σωριάζεται αντί να φθάνει στον ουρανό, δεν τις πληρώνει η ίδια. Ούτε αυτοί που θα έπρεπε να ελέγχουν. Παρά μόνον, οι άλλοι.

 Χάρης Μαθιόπουλος