Πνευματική εξέγερση

Όποιος λαμβάνει υπόψη τις αινιγματικές μαρτυρίες των συμβόλων, δεν μπορεί να μην υποστεί την γοητεία του μέρους που στο μύθο του Ιησού, έχει ο σκοπός του όνου. Όχι μόνο ο όνος εικονίζεται πλησίον στη γέννηση του Ιησού, μα είναι αλήθεια, ότι πάνω σε έναν όνο η παρθένος και το θείο βρέφος δραπετεύουν, και πάνω απ' όλα, ο όνος φέρνει τον Ιησού στην θριαμβική του είσοδο στα Ιεροσόλυμα. 

Τώρα, ο όνος είναι ένα παραδοσιακό σύμβολο για μια «διαβολική» δύναμη διάλυσης. Είναι, στην Αίγυπτο, το ζώο του Set, το οποίο ενσαρκώνει ακριβώς τέτοια δύναμη, έχει χαρακτήρα αντιηλιακό και συνδέεται με τους «υιούς της ανίκανης εξέγερσης». 

Είναι στην Ινδία το ζώο που φέρει τον Mudevi (- η ίππευσή του...) που απεικονίζει την υποχθόνια όψη της θηλυκής θεότητας. Όπως είδαμε, στον ελληνικό μύθο είναι το συμβολικό ζώο που, στην κοιλάδα της Λήθης, καταστρέφει αιώνια το έργο του Όκνου*, ενώ έχει σχέση με μια θηλυκή θεότητα χθόνιο-υποχθόνια, την Εκάτη.

Έτσι αυτό το σύμβολο θα μπορούσε να είχε την αξία ενός μυστικού σημείου της δύναμης που προσεταιρίσθηκε στον πρωταρχικό χριστιανισμό και στην οποία αυτός όφειλε μερικώς τον θρίαμβό του: είναι η δύναμη που αναδύεται και προσλαμβάνει έναν δραστήριο ρόλο (μέρος) παντού. Αυτό που σε μια παραδοσιακή δομή αντιστοιχεί στην αρχή «κόσμος» παραπαίει, διαλύεται και επιβιώνει στην αρχική του δύναμη.

Η έλευση του χριστιανισμού, στην πραγματικότητα, δεν θα μπορούσε να ήταν δυνατή, εάν οι ζωτικές δυνατότητες του ηρωικού ρωμαϊκού κύκλου δεν ήταν ήδη εξουθενωμένες, εάν η «φυλή της Ρώμης», δεν ήταν ήδη κατάκοπη στο πνεύμα της και τους ανθρώπους της (και μια απόδειξη γι' αυτό υπήρξε η αποτυχία της προσπάθειας παλινόρθωσης εκ μέρους του αυτοκράτορα Ιουλιανού), εάν οι παραδόσεις του αρχαίου καιρού δεν είχαν θολώσει και κοντά σε ένα εθνικό χάος και μια κοσμοπολίτικη διάλυση, εάν το αυτοκρατορικό σύμβολο δεν είχε μολυνθεί και καταντήσει, όπως ειπώθηκε, σε μια καθαρή επιβίωση εν μέσω ενός κόσμου ερειπίων.

Julius Evola "Εξέγερση ενάντια στον σύγχρονο κόσμο"

* Όκνος: Στην ελληνική και τη ρωμαϊκή μυθολογία με το όνομα `Οκνος είναι γνωστή μία θεότητα ή θνητός (αντιστοίχως) που προσωποποιούσε τη νωθρότητα, τη βραδύτητα και τη ματαιοπονία (πρβλ. τα επίθετα οκνός, οκνηρός). Ο `Οκνος μυθολογείται ως γιος της Μαντώς και τουΤιβερίνου, ή ως γιος ή αδελφός του Αυλητή, ενώ αναφέρεται συχνά σε σχέση με τον Αδη. Κατά την παράδοση ίδρυσε την πόλη Μάντοβα ή τη Φελσίνα (τη σημερινή Μπολόνια, Βιργίλιος Χ 198).

Ο ζωγράφος Πολύγνωτος είχε απεικονίσει τον `Οκνο στη «Λέσχη των Κνιδίων» στους Δελφούς. Σε ανάγλυφο που βρίσκεται στο Βατικανό, ο θεός παριστάνεται ως μεσήλικας άνδρας που πλέκει ασταμάτητα ένα σκοινί, το οποίο κατατρώει συνεχώς ένας γάιδαρος που βρίσκεται δίπλα του. Η απασχόλησή του θυμίζει το μάταιο γέμισμα του «Πίθου των Δαναΐδων», μαζί με τις οποίες απεικονίζεται πολλές φορές ο `Οκνος.