Η Ψυχή Γνωρίζει

Ο Δρ. Γιούνγκ αναφέρει ένα παράδειγμα αναγνώρισης του φωτός στη κεφαλή.  Το γεγονός αυτό είναι τόσο καλά τεκμηριωμένο που χρειάζεται ελάχιστη υποστήριξη. Το όραμα-φως, είναι μια κοινή εμπειρία πολλών μυστικιστών και είναι αναμφισβήτητα, υψίστης σημασίας γιατί σε όλες τις εποχές και σε όλους τους τόπους φαίνεται να είναι εκείνο το απόλυτο που ενοποιεί μέσα του τη μεγαλύτερη δύναμη και το πιο βαθύ νόημα.

Η Χίλντεργκαρτ φον Μπίγκεν, μια σημαίνουσα προσωπικότητα, τελείως ξέχωρα από το μυστικισμό της, εκφράζεται για το κεντρικό της όραμα με εντελώς όμοιο τρόπο: 

"Από την παιδική μου ηλικία, βλέπω πάντοτε ένα φως μέσα στη ψυχή μου, όχι όμως με τα εξωτερικά μάτια, ούτε μέσω των σκέψεων της καρδιάς μου, ούτε εξ άλλου συμμετέχουν σ' αυτό το όραμα οι πέντε εξωτερικές αισθήσεις. Το φως που διακρίνω δεν είναι ένα τοπικό φως αλλά είναι περισσότερο φωτεινό από το σύννεφο που βρίσκεται μπροστά από τον ήλιο. Δεν μπορώ να διακρίνω σε αυτό ύψος, πλάτος ή μήκος. Ακούω, βλέπω και γνωρίζω ταυτόχρονα και την ίδια στιγμή, μαθαίνω αυτό που γνωρίζω.... Δεν μπορώ να αναγνωρίσω κανένα είδος μορφής σ' αυτό το φως, αν και μερικές φορές βλέπω μέσα του ένα άλλο φως που μου είναι γνωστό σαν το ζωντανό φως... Ενώ απολαμβάνω το θέαμα αυτού του φωτός, κάθε λύπη και θλίψη σβήνει από τη μνήμη μου..."

Ξέρω μερικά άτομα που γνωρίζουν αυτό το φαινόμενο από προσωπική πείρα. Απ' όσο έχω καταφέρει να το κατανοήσω, το φαινόμενο φαίνεται πως έχει να κάνει με μια οξεία συνειδησιακή κατάσταση, τόσο έντονη όσο και αφηρημένη, μια "αποσπασμένη" συνείδηση... η οποία , όπως η Χίλντεργκαρτ σωστά παρατηρεί, ανασύρει στη συνείδηση περιοχές ψυχικών γεγονότων, καλυμμένων συνήθως στο σκοτάδι. Το γεγονός ότι, σε συνδυασμό με αυτό, εξαφανίζονται οι γενικές σωματικές αισθήσεις, δείχνει πως η ιδιαίτερη ενέργειά τους έχει αποτραβηχτεί από αυτές που έχει , όπως φαίνεται, διαθέτει στην ανύψωση της διαύγειας της συνείδησης. 

Κατά κανόνα, το φαινόμενο είναι αυθόρμητο και έρχεται και φεύγει από μόνο του. Το αποτέλεσμά του είναι εκπληκτικό, ως προς το ότι σχεδόν πάντοτε επιφέρει μια λύση των ψυχικών περιπλοκών και έτσι απελευθερώνει την εσωτερική προσωπικότητα από συναισθηματικές και φανταστικές συγχύσεις, προκαλώντας έτσι μια ενότητα ύπαρξης, που γίνεται παγκόσμια αισθητή ως μια "απελευθέρωση"... Οποιοσδήποτε δάσκαλος του διαλογισμού μπορεί να επιβεβαιώσει αυτά τα λόγια.

 Agapi Anastasiadi Απόσπασμα από το: "Από τη Διάνοια στην Ενόραση"- Α. Μπέιλη