Σπατάλη και Έλλειψη τροφίμων

Η γεωπολιτική της τροφής προβλέπει αυξανόμενες διαμάχες για γη και ύδωρ, ενώ οι αγρότες παγκοσμίως αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις αυξανόμενες ανάγκες για τροφή. Παράλληλα, η κλιματική αλλαγή αποτελεί πλέον έναν σημαντικότατο παράγοντα που επηρεάζει την παραγωγή τροφίμων, όπως εξηγεί ο βοτανολόγος Στήβεν Λονγκ.

Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, η μισή ποσότητα τροφίμων που παράγεται κάθε χρόνο παγκοσμίως καταλήγει στα σκουπίδια, ποσότητα που μεταφράζεται σε 2 δισεκατομμύρια τόνους. Το παραπάνω στοιχείο αποτελεί συμπέρασμα μελέτης που εκπόνησε το Ινστιτούτο Μηχανολόγων Μηχανικών της Μεγάλης Βρετανίας (IME) οι οποίοι αποδίδουν την εξωφρενική σπατάλη τροφίμων στο δυτικό μοντέλο κατανάλωσης, τις εμπορικές προσφορές (πχ ένα συν ένα δώρο), τις ακατάλληλες υποδομές και τις μικρές δυνατότητες αποθήκευσης. 

Το IME εκτιμά ότι θα μπορούσαμε να διασφαλίσουμε 60-100% περισσότερα τρόφιμα εάν ελαχιστοποιούσαμε τις απώλειες. Πού οφείλονται αυτές; 

Αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Ινδία, η Κίνα και το Βιετνάμ δεν έχουν τις κατάλληλες υποδομές για τη συντήρηση των τροφίμων.

Από την άλλη πλευρά, στη Δύση η ευθύνη πέφτει στον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας: τον καταναλωτή. 

Τρόφιμα καταλήγουν συχνά στα σκουπίδια γιατί δεν είναι αισθητικά όμορφα για το “ράφι” των σούπερ μάρκετ ή γιατί απλώς υπάρχουν εν αφθονία.

Η πλεονεξία είναι κακή για την ύπαρξη.

...και την Νέμεση την τρέμουν θεοί και άνθρωποι έλλογοι και μη !