(...) Ένα πρωί ξαναρχίζοντας το περπάτημα θυμήθηκα τα χτυπήματα που είχα δεχτεί στο πρόσωπο και πολύ ξεκάθαρα κατάλαβα πως μέσα μου δεν υπήρχε πλέον καμία επιθυμία εκδίκησης, κανένα μίσος ούτε καν ο υπεροπτικός πειρασμός της συγχώρεσης. Υπήρχε μόνο η ηλιόλουστη σιωπή της ακροποταμιάς δίπλα στην οποία βάδιζα, η φωτεινή διαύγεια του ουρανού και το πολύ απαλό θρόισμα των φύλλων που, ξαφνιασμένα από την επίθεση της παγωνιάς, έπεφταν από τα κλαριά και σωριάζονταν στην πάχνη του εδάφους βγάζοντας έναν σύντομο κρυστάλλινο ήχο. Ναι, μονάχα αυτό το εξαίσιο απόσταγμα σιωπής και φωτός.
ANDREI MAKINE: ΤΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΖΩΗΣ
ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '50, στα δύσβατα δάση της βορειοανατολικής Σιβηρίας. Ο έφεδρος Πάβελ Γκάρτσεφ, καλείται εν μέσω ψυχρού πολέμου να συμμετάσχει σε μια άσκηση ετοιμότητας ενάντια στην Αμερικανική πυρηνική απειλή. Μαζί με άλλους τέσσερις αξιωματικούς, θα βρεθεί σύντομα μέλος μιας ειδικής αποστολής: την σύλληψη ενός κατάδικου που απέδρασε από κάποιο γειτονικό στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Μια πραγματική περιπέτεια ξεκινά τότε, για όλη την ομάδα. Το κυνήγι του δραπέτη δεν αποδεικνύεται καθόλου εύκολη υπόθεση. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που αυτός δείχνει να γνωρίζει πολύ καλύτερα τις ιδιομορφίες της μυστηριώδους και αχανούς τάιγκα από εκείνους. Στο τέρμα αυτής της γεμάτης απρόβλεπτα καταδίωξης και μετά την αποκάλυψη της πραγματικής ταυτότητας του δραπέτη, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, ειδικά για τον Πάβελ που θα δει την ύπαρξή του ν' αλλάζει ολοκληρωτικά και καινούργιους, ανυποψίαστους ορίζοντες ν' ανοίγονται μπροστά του για να τον οδηγήσουν, όπως μετά από ένα ταξίδι μύησης, στο "αρχιπέλαγος μιας άλλης ζωής". (...)
Μέσα σε λίγες μόνο σελίδες έχουμε μια συγκλονιστική περιπέτεια καταδίωξης με πολιτικές αιχμές, φιλοσοφικές και μεταφυσικές αναζητήσεις, ύμνους στην φύση, πίστη στον έρωτα...Σοβαρά τώρα, δεν του λείπει τίποτα. Και τα έχει βάλει όλα ωραία ωραία και τακτοποιημένα στην θέση τους.
ΜΠΡΑΒΟ ANDREI MAKINE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου