Ίχνη στην άμμο ...

Ετοιμάζω βαλίτσες ... Στριμώχνω κάπου ένα ουράνιο τόξο, ένα κρυστάλλινο ποδήλατο και μια κόκκινη μπάλα. Καρφιτσώνω χαμόγελα στα ρούχα μου, ξεσκονίζω προσεκτικά τη θλίψη. Τις πικρές σκέψεις των μαύρων φεγγαριών. Θέλω να πάρω μαζί μου ένα μπουκέτο ανεμώνες, έναν ίσκιο δροσερό, μια θάλασσα γαλαζοπράσινη, ένα αθώο χαμόγελο, μια ζεστή αγκαλιά, λίγο καρπούζι παγωμένο. Τι ξεχνάω, τι ξεχνάω ...

-Θα πας μακριά;

-Δεν έχει σημασία που πηγαίνει το κορμί.

-Θ' αργήσεις;

-Η καρδιά ξέρει πότε γυρίζεις κάπου.

Τυλίγω προσεκτικά κάτι όνειρα, διπλώνω μερικές λέξεις, βάζω στο πλάι δυό-τρία ξεχασμένα άστρα. Έχω παπούτσια για τον ουρανό, πυγολαμπίδες στα μαλλιά, κοχύλια για σκουλαρίκια. Έχω ένα άσπρο πουκάμισο και μια φούστα με πεταλούδες. Τραγούδια για τον άνεμο, βιβλία με λευκές σελίδες, ταινίες που θα σκηνοθετήσω αύριο, σεντόνια με χαμένα νησιά, ακτές ανεξερεύνητες στην τσάντα μου.. Παντού μπορώ να πάω. Αλλά θα μου πάρει λίγο χρόνο να αποφασίσω, από που θα επιστρέψω.. Διαβατήριο πλαστό.. Έτοιμη!

Αικατερίνη Τεμπέλη