Αντισταθείτε στην "Κουλτούρα των Ζωντανών Νεκρών"

Ας σταματήσουμε να μιλάμε για καπιταλισμό και σοσιαλισμό. Ας μιλήσουμε απλώς για το πώς θα χρησιμοποιήσουμε τον απίστευτο πλούτο της γης προς όφελος των ανθρώπων. Δώστε στους ανθρώπους αυτά που χρειάζονται: φαγητό, φάρμακα, καθαρό αέρα, πόσιμο νερό, δένδρα και γρασίδι, ευχάριστα σπίτια να μένουν, μερικές ώρες δουλειάς, μερικές ώρες ελεύθερες. Μη ρωτάτε ποιος το αξίζει. Όλοι οι άνθρωποι το αξίζουν”.

Ένας αλλιώτικος κόσμος έρχεται. Από τη μια έχουμε την καταστροφική επέλαση του τουρμποκαπιταλισμού, που λεηλατει τον πλανήτη μας, εξαντλεί φυσικούς πόρους, εξαθλιώνει λαούς, αποσταθεροποιεί ευαίσθητες οικολογικές ισορροπίες, επιβάλλει συγκεκριμένα καταναλωτικά πρότυπα συμπεριφοράς και μας οδηγούν σ’ έναν πλανήτη-κάτεργο.

Μαζί με την επέλαση του τουρμποκαπιταλισμού μας επιτίθεται και το alter ego του, που δεν είναι άλλο από τη θεοκρατία, την τρομοκρατία και τον εθνικισμό, που μπροστά στην απειλή του ζοφερού παρόντος μας προτείνουν την οπισθοχώρηση προς ένα νέο σκοτεινό Μεσαίωνα. Στον αντίποδα τους έχουμε τα μαζικά κινήματα της αντίστασης, που αγωνίζονται κατά της τουρμποκαπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, του θρησκευτικού φανατισμού και του μισαλλόδοξου εθνικισμού.


Έχουμε τις διάφορες οικολογικές και αντικαταναλωτικές ομάδες, τις καλώς εννοούμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, τους πολιτικούς και κοινωνικούς ακτιβιστές, τα εναλλακτικά Media και τους εναλλακτικούς καλλιτέχνες, το internet και τους ανεξάρτητους bloggers, τους προωθημένους επιστήμονες, τους ανθρωπιστές φιλόσοφους και τους προοδευτικούς διανοούμενους.


Όλοι αυτοί προσπαθούν να μας πείσουν πως υπάρχει και εναλλακτική λύση, πως ο κόσμος μας θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερος αν, αντί για το κέρδος, τη θεοκρατία και τον φανατισμό, είχε υιοθετήσει ένα πιο ανθρωπιστικό και οικολογικό μοντέλο. Προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν πρέπει να μετατραπούμε σε αρπακτικά, να λεηλατούμε ότι ανήκει σε όλα τα ζωντανά πλάσματα του πλανήτη μας και να καταστρέφουμε τη Γη για το κέρδος των λίγων.

Για την ώρα αυτές οι δύο δυνάμεις συγκρούονται σε πλανητικό επίπεδο και η έκβαση της σύγκρουσης είναι ακόμη αμφίρροπη. Έτσι ο κόσμος μας παρουσιάζει προς το παρόν μια αντιφατική εικόνα σχετικά με το που βαδίζει. Κάποιοι πιστεύουν πως βαδίζει προς το Τέλος του, ενώ κάποιοι άλλοι διαβλέπουν μια πλανητική αναγέννηση που θα μας σώσει από την επαπειλούμενη καταστροφή και θα μας φέρει πιο κοντά προς την Ουτοπία.

Προσωπικά ανήκω στη δεύτερη κατηγορία, ίσως επειδή περιλαμβάνω τον εαυτό μου στους μαχόμενους αισιόδοξους, που πιστεύουν πως το ανθρώπινο πνεύμα βρίσκει πάντα τρόπους για να ξεπερνά εμπόδια και «ανυπέρβλητα» προβλήματα. Σε κάθε κακό υπάρχει πάντα και μια θετική πλευρά, αρκεί να έχουμε τη στοιχειώδη νοημοσύνη να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Το κλειδί σε κάθε περίπτωση είναι η αισιοδοξία, η οποία μετατρέπει την κάθε πρόκληση σε ευκαιρία, ενώ αντίθετα η απαισιοδοξία τη μετατρέπει σε παγίδα. Ας αισιοδοξούμε λοιπόν, ας αγωνιζόμαστε κι ας σκεφτόμαστε για λογαριασμό μας για να μην σκέφτονται οι άλλοι για μας.

Ας συμμετάσχουμε στον ακήρυχτο πόλεμο των ιδεών, που διεξάγεται σε πλανητικό επίπεδο, διασπείροντας ιδέες ανθρωπιστικές, ορθολογικές, οικολογικές και δημιουργικές. Ας εξαπολύσουμε τα δικά μας αντιστασιακά memes, που θα λειτουργήσουν αφυπνιστικά και θα βοηθήσουν τους συνανθρώπους μας να ξεφύγουν από την τοξική αγκαλιά του τουρμποκαπιταλισμού και από την Κουλτούρα των Ζωντανών Νεκρών, που μετατρέπει τους λαούς σε ανεγκέφαλους καταναλωτές.

Γιώργος Στάμκος από το περιοδικό Ζενίθ